Step Father - Twicexo

5

Jeongyeon:" Oğlum nolur bak sadece bir kere."

Junmyeon:" Ah! Hayır istemiyorum."

Jeongyeon:" Sehun sen? Nolur annem nolur bak sadece bir kere tanışacaksınız. Konuşmayın isterseniz."

Sehun:" Ben de pek tanışma taraftarı değilim anne. Kusura bakma."

Jeongyeon:" Jongdae oğluşum, sen ne diyorsun? Hadi kırma anneni. Minik oğluşum benim. Yesin annesi onu. Hah ne diyorsun bu işe?"

Jongdae:" Benim için sorun yok a- İstemiyorum anne."

Abilerinden gelen korkunç bakışla lafını değiştirmişti yine. Yaklaşık 1 saattir Jeongyeon, oğullarını Chanyeol ile tanıştırmak için dil döküyordu. Fakat tabiri caizse eşek inatlı oğulları hiçbir şekilde ikna olmuyordu.

Jeongyeon:" Bakmayın öyle çocuğuma. Terbiyesizler. Sen bana bak annem. Seni dövmeye çalışırlarsa ben korurum seni. Ne diyorsun?"

Jongdae yavaşça annesine göz kırpınca içten ve kokulu bir öpücük kazanmıştı. En kolay olanı halledilince geriye diğer üçü kalmıştı.

Jeongyeon:" Kyungoo, ablasının bir tanesi. Hatırlıyor musun? Bir gün babamın çok kızacağı bir şey yapmıştın. Sonra ben de babam sana kızmasın diye ben yaptım demiştim. Babam da haftasına sözledi beni."

Kyungsoo:" Evet abla."

Jeongyeon:" O günü geri ödemenin zamanı gelmedi mi sence? Bütün hayatım mahfoldu bak seni koruyacağım diye. Hadi ablasının kuzusu he de. Kırma ablanı."

Kyungsoo:" Ama öyle dersen ben hayır diyemem ki. Off! İyi."

Jeeongyeon:" Sehun, annişim. Biliyor musun baban çok sinirlenirdi sen ses çıkarınca hep vurmaya çalışırdı sana ben de seni korurdum. Hep ben dayak yerdim. Seni koruyan annişin için ufacık bir iyilik yapmayacak mısın?"

Köpek yavrusu gözleriyle oğluna bakmaya başladığında gözleri dolmuştu Sehun'un. Jeongyeon'un yediği dayaktan bir kere bile canı acımamıştı. Canını ne kadar acıtmaya çalışsa da o hiç umursamazdı. Şu an yaptığı sadece acıtasyondu. İkna etmeye çalışırken son tercihi buysa yapardı bunu. Mesela kardeşi yüzünden evlendirildiği de yoktu. O koruma olayının üstüne denk gelince arada kullanıyordu bunu.

Sehun:" Tamam be iyi."

Herkes sırayla halledildiğinde geriye sadece bölüm sonu canavarı kalmıştı. Tam köpek yavrusu gözleriyle onu da kardeşi gibi vuracakken oğlu inatçı bir sesle konuştu.

Junmyeon:" Beni hiç babamdan vurmaya çalışma anne. Sen ne kadar korumaya çalışsan da babam beni hep döverdi çünkü."

Jeongyeon:" Off bir kerecik olur desen, şu inadını bıraksan ne olur?"

Junmyeon:" Söyletme beni burada anne gavat olurum."

Jeongyeon:" Nolur, lütfen. Benim için"

Junmyeon:" Olmaz."

Jeongyeon:" Sütümü helal etmem."

Jınmyeon:" Etme."

Jeongyeon:" Hakkımı da etmem."

Junmyeon:" Etme."

Jeongyeon:" Evden atarım."

Junmyeon:" At."

Jeongyeon:" Evlatlıktan reddederim."

Junmyeon:" Reddet."

Jeongyeon tam ümidi kesecekken Dahyun annesine doğru eğildi ve fısıldayarak konuşmaya başlamıştı.