1. Bölüm

48 5 2
                                    

Umut: Anne ben çıkıyorum

Elif Hanım: Tamam Umut gelirken Mehmet'e hediye alır mısın?

Umut: Neden

Elif Hanım: Bugün Mehmet'in doğum günü ya

Umut: Ahhh evet ya tamam alırım

(Umut üniversitede derslerini gördükten sonra garsonluk yapmaya gidiyordur.Ne kadar gitmek istemese de gitmek zorundadır çünkü babası 7 ay önce bütün parasını kumarda yemiştir aynı zamanda tefecilere 1.6 milyon borcu olmaktadır.Bunu ödemek içinde o günden beri Umut çalışmaktadır.)

(Umut işte çalışırken)

Müşteri: Bakar mısınız

Umut: Efendim

Müşteri: Bundan kıl çıktı. Ne kadar iğrençsiniz.
(Ayağı kalkar ve bağırarak konuşur)
Beni bide buraya davet ediyorsunuz. Tanıtmam için.HAHAHA. Ben burayı rezil edicem

Umut: Çok özür dileriz. Gerçekten çok özür dileriz.

Müşteri: Ya ben kimim senin haberin var mı ya ha

(Umut sinirli bir şekilde bakıyordur çünkü tıp okuduğu yetmezmiş gibi bide bu insanlarla uğraşıyodur)

Umut: (Ben bu insanları iyileştirmek için uyumuyorum ya uyumuyorum.)

(Müşteri Umut'un sinirli bakışlarına sinirlenip yemeği Umut'un üstüne fırlatır.

Umut tam bir şey söyleyecekken diğer garson gelir ve Umut'u tutar ve Umut'u götürür.Garson geri döner ve müşteriden özür diler ve para karşılığında sorun çözülür.)

( Umut giyinme odasında ağlıyordur ve o sırada garson gelir)

Mert: Hadi sen bugünlük eve git.Ben burayı hallederim.

Umut: Tamamdır saol kardeşim

Mert: Canını sıkma.Hadi görüşürüz

Umut: görüşürüz

( Umut yüzünü yıkarken annesi arıyordur)

Umut: Alo anne

Elif Hanım: (ağlamaklı bir ses tonu ile)
Umuuuuuuuut koş tefeciler geldi Mehmet'i yaralandılar evin oradaki hasteneye götürüyoruz oraya gel

( Umut direk telefonu kapatır ve hastaneye doğru koşar
Umut koşarken gözyaşları ve yemekler havaya uçuyordur
Umut hastaneye gelir ve
Annesini görür)

Umut: Anne Mehmet nasıl

Elif Hanım: orda. Birazdan ameliyata alacaklarmış.

(Umut hemen Mehmet'in yanına gider )

Umut: iyi misin kardeşim?

Mehmet: iyiyim abi merak etme
Annem abartıyor git ona bak sen o benden daha kötü hahaha

( Umut hem ağlıyor hemde gülümsüyordur)

Umut: evet kardeşim sen iyi olacaksın

Mehmet: Abi bugün benim doğum günümde ne aldın bana

Umut: ...

Mehmet: Senden birşey isteyeceğim yapar mısın ?

Umut: Sen iste ben herşeyi yaparım

Mehmet: Bana geçen gün gördüğümüz ama paramız olmadığı için almadığını söylediğin o kırmızı arabayı alır mısın?

Umut: Alırım tabi

Mehmet: o zaman çıktığım da onu burda görücem haaa

Umut: Tamamdır kardesim benim .hahaha

( Der ve Umut Mehmet'i koklayarak yanağına uzun bir öpücük kondurur)

Doktor: Amaliyata girmesi lazım

Umut: Tamamdır doktor bey

( Umut annesinin yanına gider daha sonrada arabayı almaya gider
Arabayı alırken ağlayarak yere düşer)

Umut:(ya aldığımı göremezse)

Çalışan: iyi misiniz?

Umut:(ayağa kalkar)
İyiyim.Bunu alabilir miyim?

(Der ve alır. Yolda giderken telefon çalar.Arayan kişi annesidir.Telfonu açar ve annesi ağlıyordur.)

DENEK 72Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin