DENEK 72

4. bölüm

( Umut'un göz bebekleri büyür)

Umut: Baba

Baba: Hadi gel meyve yiyoruz.

( Umut derin bir nefes alır )

Umut: Yok sağol babacığım.Yarın erken uyanacağım.Uykumda var.Size afiyet olsun.

( Babası Umut'a yaklaşır ve saçlarını koklayarak öper .)

Baba: Peki oğlum

( Babası kapıdan çıkar ve Umut derin bir nefes daha alır ve yatağa yatar.Uykusu olmasına rağmen uyuyamıyordur.Yatağında dönüp durur.Gözlerinden istemeden göz yaşları akıyordur ve bunu durduramıyordur)

Umut:( Ne kadar yapmak istemesemde yapmak zorunda kalmak çok kötü bir şey ama başka seçeneğimde yok.Uzunca bir süre uyuyacağım belki uyandığımda unuturum. Umarım unuturum.

( Sabah olur ve alarm çalar .Umut hemen üstünü giyer . Mutfağa gidip su içer ve kapıyı açıp ayakkabısını giyinirken annesi gelir.)

Elif hanım: Nereye oğlum bu saatte ?

Umut: Arkadaşımdan parayı alıp tefecilere götürcem anne

( Umut ayakkabısı giyindikten sonra annesine döner)

Umut: Gelirken istediğin birşey var mı?

( Annesi Umut'a sıkıca sarılır ve yanağına bir öpücük kondurur.)

Elif hanım: Yok oğlum sağol.Ben senden daha ne isterim ki . Babanın dağıttığını sen topluyorsun. Ailemizi kurtarıyorsun.Sayende artık o mutlu aileler gibi olacağız.

( Umut tebessüm eder ve gider)

Bilim adamı: Hoşgeldiniz

Umut: Hoşbulduk

Bilim adamı: Denek 72 sizsiniz değil mi?

Umut: Ne. Ha evet

Bilim adamı: Buyrun oturun.Bende imzalamanız gerek kağıtları getireyim.

Umut: peki

( Bilim adamı kağıtları getirir ve Umut'un önüne koyar.)

Bilim adamı: Bunları imzalarsanız işimiz bitiyor.Bende paranızı getireyim

( Umut kağıtlara uzunca bakar.kalemi eline alır ve derin bir nefes alır.Elleri titremeye başlar.Kalemi bırakır ellerini birleştirip sıkar.Gözlerini kapar ve düşünmeye başlar)

Umut:( parayı bulmanın başka çaresi yok değil mi? Annee bunu yapmak istemiyorum.istemiyorum.ölmek istemiyorum. Sizi bırakmak istemiyorum.Başka çare yok değil mi? Hayır ben bunu ailem için yapıyorum.Ailem için)

( Umut eline kalemi tekrar alır ve hızlıca imzalar.bilim adamı gelir.Elinde siyah bir çanta vardır.Umut çantaya bakar ve gözü dalar.Ailesini kurtacak çantaydı çünkü o.

Bilim adamı: Bitirdiniz mi?
Umut bey Umut bey

Umut: Ne .evet

( Umut ayağa kalkar.Eline kağıtları alır ve bilim adamının yanına gider. Kağıtları uzatır.Bilim adamı kağıtları alır ve çantayı uzatır.Umut'un eli yine titremeye başlar.Hızlıca çantayı alır.)

Bilim adamı:2 gün sonra deneye başlayacağız.Sakın uyanıklık yapıp kaçmaya çalışmayın.Yoksa sizin için çok kötü olur.

Umut: Tamam

( Umut hızlıca tefecilere gider ve gereken parayı verir.)

Umut: Artık bizimle uğraşmayın.

Tefeci: Ne uğraşıcam ben sizinle.

(Akşam olmuştur.Umut eve giderken bir sürü tatlı alır.Çünkü artık son lokmalarını ve son zamanlarını geçiriyordur.Eve gelir ve kalan parayı annesine uzatır.)

Umut: Arkadaşım bize yardım etmek istedi ve bu parayı verdi.Bunu bankaya yatır ilerde zor zamanınızda kullanırsınız.

Elif hanım: Arkadaşını buraya çağır oğlum.O bize çok şey yapıyor

Umut: Yakında tanışırsınız anne.
( Ölüm haberimi ondan duyacaksınız o zaman tanışırsınız)

( Yarın olur.İş yerine gider ve ayrılacağını söyler.Mert'in yanına gider.)

Umut: Senden birşey rica edebilir miyim?

Mert: Tabiki

Umut: 1 gün sonra bu numarayı arayıp trafik kazasından öldüğümü söyler misin?

Mert: Neden?

Umut: Çok uzun hikâye sana sonra anlatırım.

Mert: peki ama kim bu?

Umut: Annem

Mert: Ne?

Umut: Sana sonra anlatırım Sağol. Hadi görüşürüz.

( Umut Mert'in konuşmasına izin vermeden gider ve babasına iş bakmaya başlar.İnşattaçıda iş bulur ve eve gider.Babasının yanına oturur.)

Umut: Baba inşattaçıda iş buldum.Gider misin?

Baba: Tabi giderim. Sen nasıl buldun?

Umut: Hiç öyle yolda yürürken karşıma çıktı.

Baba: İyi sağol oğlum.Sende artık okuluna gitmeye tekrar başla

Umut: Tamam baba

(Umut yatağına girer )

Umut:( Son bir gün kaldı.İçimde çok garip bir his var.Bu bana daha acı veriyor.)

( Umut'un gözleri sulanmaya başlar.
Uyanır ve bütün gün evde ailesiyle geçirir ve tekrar akşam olur.Umut ailesiyle televizyon izlerken aniden ayağa kalkar ve herkese sarılmaya başlar.Ağlamamak için kendini zor tutar.Bu onun ailesini son görüşü olacaktı.Annesine sıra gelir .)

Elif hanım: Napıyon oğlum?

( Umut ağlamaklı bir ses tonuyla konuşlaya başlar;)

Umut: Canım size sarılmak istedi.

( Umut annesini uzunca koklar ve sıkıca sarılır.)

Umut: İyi geceler anne

( Umut yatağına girer ve ağlamaya başlar.Ağlama sesi duyulmasın diye de yastığa kafasını bastırır .Saatlerce ağlar ve uyuya kalır.Sabah uyanınca gözleri şiş bir şekilde uyanır ve üstünü giyinip odalarda sessizce dolaşıp son kez ailesine bakıp evden çıkar .)