මං උන්නෙ කුස්සියෙ දොර ලගට වෙලා එලිය බලාගෙන..මගෙ අම්මාගෙ අසනීපෙට බෙහෙත් කරන්න ඕන හින්දම මං ගෙදරක වැඩ කරනවා...අනික මට කැම්පස් යන්නත් වෙලාව හදා ගන්න ඕන නිසා හවස ලෙක්චර් තියනකොට උදේම වැඩ ඉවර කරලා මේ ගෙදර ලොකු මිස්ගෙන් නොයෙකුත් ඇනුම් පද අහලා අහලා හිතත් රිද්දගෙන මං එහෙම ලෙක්චර් වලට යන්නෙ මගෙ අම්මා හින්දා මිසක් වෙන දේකට නෙවේ...උදේ පාන්දර අම්මා අප්පා මතක් වෙන්ඩ කියන කතා එක්ක මට ජීවිතේ තිත්ත වෙලා තිබ්බෙ...මං මේ දැලි ගාගෙන වැඩ කරන්නෙ මගෙ තාත්තාගෙ ගෙදරම නේද කියලා මතක් වෙන මතක් වෙන ගානෙ මගෙ ඇස් ඇඩුවා කාටත් හොරෙන්ම...මොකද මං කොල්ලෙක් උනාට කොල්ලන්ට අඬන්න බෑ කියලා නීතියක් නෑනෙ.මාත් මනුස්සයෙක්...හැමදාම මේ ඔක්කොම ඉවසගෙන මං අම්මාව බලන්න බත් එකකුත් අරං මහරගමට යනවා..එයාට මේ දේවල් කිව්වොත් තවත් අසනීප වෙයි කියලා දන්න හින්දා මං මුකුත් කියන්න ගියෙ නෑ...කොලඹ ඉදන් යන්න ලේසිත් හින්දා මට ඒකෙ කිසි අමාරුවක් තිබ්බෙ නෑ...
මං නෙත්රු....නෙත්රු අභින්ස සුබසිංහ..මට අවුරුදු 23යි
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
මගේ තාත්තා වුන සොනාල් සුබසිංහ මගෙ අම්මා ඉද්දිම පටන් ගත්තු වෙන සම්බන්ධයක් හින්දා ටික ටික වෙනස් වෙන්න ගත්තෙ මීට අවුරුදු දෙකකට කලින්...
සොනාල් සුබසිංහ
අවුරුදු 53
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YOU ARE READING
Flowers of despair 🍂
Fanfictionවිශ්වාස කරන්න...!!!!! හද එලිය බිංදුවක්වත් නැති මහ කලුවර රාත්‍රීන් වල පවා සුදට සුදේ කඩුපුල් මල් පූදිනවා.. ජීවිත වලත් කෝටියක් ප්‍රශ්න මැද්දෙ පවා වුනත් හිටිගමන් හාස්කම් සිද්ද වෙනවා. ...
