hot|taekook

27.ölmek yaşamaktan kolaydır

Taehyung:

Jungkook işin var mı bu gün?

Jungkook:

Evet var askim

Taehyung:

Ne işin var

Jungkook:

Bir arkadasimla bulusacagim

Niye ki?

Taehyung:

Kimmiş bu arkadaş

Jungkook:

O ne demek

Taehyung:

Hiç bir şey

Yalvarırım gerçek çıkmasın|

Jungkook:

Taehyung neyin var

Taehyung:

Uykum var

Uyuyacağım

Jungkook:

Pekii...

Iyi uykular sevgilim🩷

Görüldü

Goruldu?|

Kirici|

Bu biseyler karistiriyor|

Bununla sonra ilgilenirim|

  ***

Montumu alıp dışarı attım anında kendimi, Jungkookdan şüphem yoktu ama yapbozmuş gibi hepsi bir birini kafamda tamamlıyordu ve bu beni baya korkutuyordu.

Hafif esen hava bile bana buz gibi geliyordu umarım yanılırım demekten başka çarem de yoktu.

Soe'nin attığı konuma sürmeye başladım arabayı, hıza dikkat eden ben şuan heyecan stres ve gerginlikten gaza basmış son hızla gidiyordum konuma.

Konum kafenin önüne getirince indim arabadan biraz durdum eğer gerçekse buna hazır değildim kalbimde fazla ağırlık vardı ve bu beni zorluyordu

Yürüyemeyecek gibi hissederken,derin nefes alıp kalabalık kafeye girdim jungkook ortalıkta gözükmüyordu.
Buna sevineceğim sırada kafenin ikinci katının da olduğunu gördüm,oraya çıkmak hayatımı değiştire bilirdi ve ben gerçekten korkuyordum.

Tanrı aşkına kim korkmaz ki,merdivenlerin basamaklarına yavaş yavaş basarak çıkmıştım ayaklarım gitmek istemiyor gibiydi.

Çıkınca heryerde gözümü gezdirdim ve en son masada onu gördüm, başımdan aşağı kaynar su döküldü.

Bakın gerçekten sanki biri kaynar su döktü kafamdan aşağı,hani gizli bir şeyiniz olurda telefonda falan aileniz yakalar görür telefonunuzu kurcalarken karşılaşır orada yaşadığınız gerilim ve korku var ya o hissin bin katı çöktü üzerime,bacaklarım taşımıyordu artık beni.

Jungkook bir erkeğin kucağındaydı yüzünü göremiyordum sırtı bana dönüktü,beyaz tenli erkek Jungkook'un dudaklarını öpüyordu.

O öpmeye kıyamadığım dudaklarını öpüyor elimi çekmek istemediğim ince belinden kendine bastırıyordu,dilim tutulmuştu bağırmak yıkmak dökmek istiyordum ama uyuşmuş gibiydim ne elim ne ayağım tutuyordu.

Dönüp hızlıca canımı kurtarmak ister gibi bir alevin içinden çıkmak ister gibi konuşuyordum,kendimi dışarı atar atmaz ayaklarım beni taşıyamadı ve dizlerim yerle buluştu,omuzlarım çöktü

Dilim dudağım kurumuş gözlerim dolup taşmışdı,midem bulanıyordu çok kötü midem bulanıyordu,ama kusamıyordum

Ölmek yaşamaktan daha kolaydı ama ya hem ölüp hemde yaşamak?