Bölüm 2

43 4 5
                                    


Kız 20 dakikadır ekrana bakıyorsun cevap versene çocuğa aaa. İç sesim söylemese ekrana bakmaya devam edecektim.

''Teşekkür ederim.''

GÖNDERİLMEDİ

''Sence karanlıklar mı daha ilgi çekici yoksa aydınlıklar mı?''

''Karanlıklar.''

''Hayır, bilemedin. Çünkü sen ne kadar karanlıkları tercih etsen de ben senin aydınlığına denk geldim. Sonuçta yıldızlar gece parlar.''

''Sanki bugünlük edebiyat kotamızı doldurduk, ne dersin?''

''Bence de:)''

''Ee hayat nasıl gidiyor?''

''Gitmiyor.''

''Neden bişi mi oldu?''

''Hayır hayır sadece bu sene LGS' ye hazırlandığımdan dolayı yoğun geçiyor.''

''Hmm, anladım. Ben pek önemsememiştim gerçi.''

''Neden ki? Liseye o puanla girmedin mi?''

''Puanla girdim ama mahalle lisesi olduğu için puanı düşüktü. Yani hiç çalışmadan da yerleşebilirdim.''

''Anladım. Ama benim öyle bir şansım yok.''

''Neden olmasın ki?''

''Çünkü hem İstanbul gibi bir yerde düşük puanlı düzgün lise bulmak zor hem de ben anadolu lisesi istiyorum.''

''Yani haklısın. Çok çalışman lazım o zaman.''

''Öyle. Hep beni konuştuk senin ilk yılın nasıl geçiyor?''

''Geçmiyor.''

''Neden?'' yazıyordum ki bir mesaj daha attı.

''Çünkü sınıfta kalıcam gibi duruyor.''

''İlk yıl zor olabilir ama onu nasıl becerdin ki?''

''Çok önemsemedim yaparım diye ama önemsemek gerekiyormuş.''

''Yani seneye sınıf tekrarı mı?''

''Aynen öyle.''

''Anladım.''

''Yani seninle aynı anda okucam tekrar;)''

Heh yine ekrana daldı. Kızım çocuk bekliyor, yazsan mı artık. İç ses bir dur ya.

''Öyle olucak sanırım:)''

''Neyse,gece gece rahatsız ettim.Sonra konuşuruz,iyi geceler.''

''İyi geceler.''

Bu yaşandı mııı?? Ben onunla konuştum mu gerçekten? Bu yaşandı bu gerçekti hayal olmayacak kadar güzeldi. Ben size hiç ondan bahsetmedim durun biraz bahsediyim.

O Ayaz. Her gördüğümde kalbimi hızlandıran kişi. Kendisi ailesiyle Balıkesir'de yaşıyor. Benden bir yaş büyük. Yani 16 yaşında. Yaşantısını bende çok bilmiyorum beraber öğrenirizz;)

Mesajları tekrar tekrar okurken uyuya kaldım. Kendimi çok güzel bir rüyanın içine bıraktım...

*

Sabah uyandığımda ilk iş lavaboya gitmek oldu. Sonra telefonumu alıp tekrar yatağa girdim. Telefonumu açtığımda gördüğüm bildirimle gülmeye başladım.

''Günaydın güzellik.''

''Günaydın.'' yazıp uykumu alamadığım için tekrar uykuya daldım. Hödük ya sadece günaydın yazdı.

1 saat kadar daha uyuyup kalktım. Yaptığım ilk şey telefonumu elime alıp mesaj sayfasına girmekti ama dün geceden sonra hiç mesaj yoktu. Ne yani ben hiç uyanmadım mı? Onların hepsi rüya mıydı? Ama çok gerçekçiydi. Hatta iç ses bile vardı. Ben eksik olur muyum canım. Kendini övmese olmaz. Moralim bozulmuştu. Kalkıp bişiler atıştırıp, azıcık kitap okuyup derse başladım.

2 saat kadar çalışıp ara verdim. Çalışırken telefonumun bildirimlerini kapattığım için birikmiş bildirimlere baktım. Ayaz'dan mesaj geldiğini görünce kalbim hızlandı.

''İnsan uyandırır ya akşam olmuş.'' gülerek yazmaya başladım.

''Nasıl uyuyabildin bu saate kadar?''

''Sabah 6 da yatsan sende uyurdun.''

''Ya tamam da insan 3'te de kalkmaz ki ya. Hem sen o saate kadar ne diye durdun ki.''

''Oyun oynuyordum.''

''Sen de şu oyun bağımlısı olanlardan mısın yoksa.''

''Yani sayılır. Nasıl kaldığımı sanıyon.''

''Bir de iyi bişimiş gibi övünüyon ne diyim.''

''Napiyim yas mı tutuyim.'' Enişte haklı dağılın. Bakıyorum hemen enişteci oldun iç ses.

''Yas değil de biraz ders çalışsan fena olmaz.''

''Yok oyun daha iyi.''

''İyi sen bilirsin.''

''Ee napıyon? Bana diyon da sen kaçta uyandın?''

''Şeyy''

''Neyy''

''12.30'da uyandım.''

''Alt tarafı 2 buçuk saat önce uyanmışsın. Neyse ne yaptın o kadar saat?''

''Ders.''

''He sen şu inek öğrencilerdensin :D'' Yüzümü buruşturdum şu lafı hiç sevmiyordum. Ama onun bunu bilmesine gerek yoktu.

''Yok ya o kadar da değil ama çalışmam gerekiyor.''

''Aynen de ben sevmiyorum.'' Kim sever ki ders çalışmayı.

''Oyun daha ağır basıyordur sende.''

''Aynen. Güzel tahmin.''

''Emindim aslında.''

''İyi iyi'' Sonra bir mesaj daha attı.

''Neyse ben bir kahvaltı yapıyım ya.''

''Tamam.''

Yazarım dememişti. Yazmıyacak mıydı? Acaba ben mi büyütüyordum? Herkesle böyle samimi mi konuşuyordu? Bu düşünceleri bir kenara bırakıp tekrar dersime döndüm.

***************

BÖLÜM SONU

Gönül DavasıWhere stories live. Discover now