Το τηλέφωνο χτυπά. Στην οθόνη εμφανίζεται το όνομα του.
"Έλα."
"Είσαι σίγουρη;" Η φωνή του βαριά. "Θες να έρθω από εκεί;"
"Ναι." Απαντώ. Αυτές τις μέρες έχω πιάσει τον εαυτό μου να τον σκέφτεται συνέχεια. Με ρούχα και χωρίς. Ιδίως χωρίς. Άραγε είναι τόσο δυνατός και γυμνασμένος όσο φαντάζομαι;
"Και τι θα κάνεις αν έρθω εκεί;"
"Εσύ τι θα κάνεις;" Η φωνή μου αυστηρή.
"Μην μου μιλάς εμένα με τέτοια φωνή. "
"Γιατί; Σε ανάβει;" Τον ρωτώ στον ίδιο τόνο.
"Ναι. Με έχεις καυλωσει απίστευτα γαμωτο. Στείλε μου μια φωτογραφία σου."
"Δεν το ζήτησες ευγενικά. "
"Ω μην αρχίζεις τώρα. Έχω την ανάγκη να σε δω."
"Να έρθεις από εδώ τότε. "
"Σε μια ώρα δουλεύω και το ξέρεις. "
"Θα σε περιμένω μόλις σχολιάσεις. "
"Σε παρακαλώ, έχω ανάγκη να σε δω."
"Η φωτογραφία στάλθηκε. "
Μια παρατεταμένη σιωπή από την άλλη μεριά του τηλεφώνου σπάει από έναν αναστεναγμό του.
"Αποκλείεται να είσαι εσύ αυτή."
"Ω, έλα τώρα, μην με προσβάλλεις. Αυτό το στετ το πήρα ειδικά για εσένα. Δεν σου αρέσει; Μαύρα εσώρουχα και ασορτί ζαρτιέρες. Νομίζω πως είναι το αγαπημένο σου."
"Ναι είναι. "
"Άγγιξε τον εαυτό σου. " Τον διατάζω. "Άγγιξε τον εαυτό σου και σκέψου εμένα. Το τι θα γίνει όταν θα έρθεις...." Λέω λόγια που ποτέ άλλοτε δεν πίστευα πως θα έλεγα. Που ποτέ άλλοτε δεν θα έβρισκα το θάρρος να πω. "Σκέψου εμένα με αυτά τα εσώρουχα, να πέφτω στα γόνατα μου και να ξεκουμπωνω το παντελόνι σου. Να σε αγγίζω δυνατο και σκληρό για παρτη μου κι έπειτα να μου δένεις τα χέρια πίσω από την πλάτη μου ώστε να έχεις τον πλήρη έλεγχο. Να πιάνεις τα μαλλιά μου σε κοτσίδα και να με αφήνεις να σε γλειφω και να σε ρουφαω. Να γαμας το στόμα μου με τον ρυθμό που σου αρέσει και να με κάνεις να πνίγομαι, να μην μπορώ να αναπνεύσω, να θέλω κι άλλο...."
Τον ακούω να αναστενάζει και καυλώνω ολοένα και περισσότερο. Ανοίγω τα πόδια μου και τρίβω την κλειτοριδα μου ενώ εύχομαι να το έκανε αυτός.
"Συνέχισε." Μου ψιθυρίζει ξέπνοα, σχεδόν σαν να με παρακαλά.
"Τελειώνεις στο στόμα μου κι εγώ σαν καλό κορίτσι τα καταπίνω. Κι έπειτα με ρίχνεις στο κρεβάτι, με φιλάς άγρια, με το ένα σου χέρι γύρω από τον λαιμό μου να μου στερείς το οξυγόνο και με το άλλο να παραμεριζεις το εσώρουχο μου αγγίζοντας κάθε κρυφό σημείο του κορμιού μου. Να παίζεις με τις ρογες μου. Να τις τσιμπάς, να τις φιλάς και να τις ρουφας ενώ βάζεις δύο δάχτυλα μέσα μου. Κι εγώ να παρακαλώ για ακόμα περισσότερα, πασχιζοντας να βρω το οξυγόνο μου. Να σε θέλω ακόμα πιο πολύ. Να γίνομαι ακόμα πιο υγρή για πάρτη σου."
"Να με ερωτεύεσαι ακόμα περισσότερο. Κι εγώ να θέλω να σε πάρω ακόμα πιο δυνατά." Λέει ανάμεσα στους αναστεναγμους του. "Ξέρω ότι αυτήν την στιγμή αγγίζεις τον εαυτό σου όπως ακριβώς κάνω κι εγώ. Και αυτο με κανει ακομα πιο σκληρό γαμωτο σου. Ξέρω πόσο πολύ σε καυλώνω και πόσο θες να σε πάρω εδώ και τώρα. "
Έχει δίκαιο. Κάθε μέρα τον ερωτεύομαι ολοένα και περισσότερο. Και ξέρω πως αυτό θα με σκοτώσει. Γιατί είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην γη που δεν θα έπρεπε να θέλω τόσο κολασμένα.
"Παίζεις μαζί μου." Συνεχίζω. "Με γυρνάς στα τέσσερα και μου χαστούκιζεις δυνατά τον κωλο. Αφήνεις υγρά φιλιά στην πλάτη μου και μπαίνεις μέσα μου χωρίς προειδοποίηση. Τραβάς τα μαλλιά μου και με γαμας άγρια. Σκίζεις κάθε εκατοστό του κορμιού και της ψυχής μου. Με καρφώνεις πιο δυνατά και πιο βαθιά από ποτέ. Με χαστουκιζεις ξανά κι ξανά, αφήνοντας τα σημάδια σου στο σώμα μου, μαρκαροντας με ως δική σου."
Οι αναστεναγμοί του μπλέκονται με τους δικούς μου. "Δεν επιτρέπεται να τελειώσεις αν δεν στο πω εγώ." Τον διατάζω.
"Ω θα πρέπει να κάνεις πλάκα. Σε παρακαλώ, δεν θα αντέξω για πολύ ακόμα..." Η φωνή του βραχνή.
"Είπα κάτι. Μου αρέσει τόσο γαμημενα πολύ να σε φτάνω στα όρια. "
"Θα μου το πληρώσεις αυτό." Γρυλλίζει.
"Είναι απειλή;" Τον ρωτώ αισθησιακά.
"Όχι. Είναι υπόσχεση."
Με τα λόγια του αυτά και μόνο με φέρνει σε οργασμό. Ο κόσμος γύρω μου γίνεται ρευστός καθώς νιώθω ένα ποτάμι να ξεχυνεται από μέσα μου και φωνάζω το όνομα του.
"Τελείωσε. Τελείωσε για μένα. " Ψυθηρίζω και τον ακούω να αναστενάζει καθώς ελευθερώνει τον εαυτό του. Και ορκίζομαι πως είναι ο ωραιότερος ήχος που έχω ακούσει ποτέ μου. Όσο σκέφτομαι πως θα ήταν να τον ακούω από κοντά κι όχι από το τηλέφωνο λιώνω ακόμα πιο πολύ.
"Ξέρεις που θα με βρεις και πως. Σε περιμένω. " Του λέω μόλις βρω τις ανάσες μου.
YOU ARE READING
one shotes
FanfictionΙστοριουλες για να σας κρατάν συντροφιά τα βράδια Τα πάντα αποτελούν προϊόν της φαντασίας μου και μόνο. Δεν βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα διαβάστε με δική σας ευθύνη