მწერალი და იდიოტი

5

ჯონქუქია pov:

გუშინ მე და ბიჭები ჩვენს მეორე სახლში წავედით დიდი ხანია არ ვყოფილვართ, მიყვარს ეს სახლი, როდესაც მანქანიდან გადმოვედით უკან გავიხედე რატო მე თვითონაც არ ვიცი და თვლი მივკარი ვიღაცას ფანჯარაში,მისი თვალები მეცნო მაგრამ დავიკიდე და სახლში შევედი, პირდაპირ ოთახში ავედი და გადავწყვიტე აივანზე გასვლა, როდესაც დავინახე სანი, ჩაფიქრებული იჯდა გამიკვირდა აქ რა უნდოდა ნეტა,დიდი ხანია ამ სახლში აღარ ცხოვრობენ დამინახა რო გამოვედი და მიყურებდა არ მიმიქცევია ყურადღება ჩემთვის ვიჯექი როდესაც გავიგე ხმა და გავიდეხე ისევ სანისკენ და დავინახე ის ბიჭი დღეს რომ ბავშვი ეჭირა ხელში გვერძე დაუჯდა და ჩაეხუტა,მათი ლაპარაკი მესმოდა არ მესიამოვნა ამიტომ ავდექი და შევედი ოთახში...

სანის pov:

დილით ჰანი მახტება ზედ და მაღვიძებს

სნ-კიიიმ ჰანიიი მოგკლააავ-ვყვირივარ ბოლო ხმაზეე

ჰნ-ვიცი რო ძაან გიყვარვარ ამიტომ სამოთხისთვის ვერ გამიმეტებ

სნ-პირიქით სამოთხეს ვერ გავიმეტებ შენთვის და აი ჯოჯოხეთში ნამდვილად გაგიშვებ-ვთქვი და ლოგინიდან წამოვფრინდი

ჰნ-რძალოო მიშველეეე მკლავეენ

სბ-კაი გეყოთ სულ როგორ უნდა ჩხუბობდეთ

სნ-ეე აბა რატო მახტება ზეედ

ჰნ-სხვანაირად შენ ვერ გაღვიძებ

სნ-და გიცდია სხვანაირად გაღვიძებაა?

ჰნ-ნუ არა მარა ვიცი რო არ გაიღვიძებ

სნ-აუ ამ არსებას მართლა მოვკლავ

მნ-კაი გეყოთ, აუ საან დღეს გცალია

სნ-დღეეს? ამმ...შუადღის მერე კი

მნ-ხო და ძაან კაი გავისეირნოთ საღამოს

ჰნ-ეე მეც მინდა

სნ-რო არ შემოგვეტენოს ისე არ შეუძლია ხოო ამას