ဒဏ္ဏာရီ - θρύλος (completed-9)

၃၃

ဒီေန႕ ေျမနီကုန္း ကိုအလုပ္ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ေရာက္လာတုန္း ေန႕လည္စာမစားရေသး၍ ice berry မွာပဲစားဖို႔လုပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ အေပၚထပ္အားတက္လာခဲ့ေလသည္။ လူရွင္းတဲ့ထိုင္ခုံရွာရင္း သူ႕အားမ်က္လုံးဝိုင္းမ်ားျဖင့္ေငးၾကည့္ေနသည့္သူေၾကာင့္လူကရွက္ပါရွက္လာခဲ့ရသည္။ ဟုတ္သည္ေလ သူတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ႐ြန္း႐ြန္းေဝသည့္အၾကည့္မ်ားႏွင့္ၾကည့္ေနတာ ေဘးမွာပါလာတဲ့သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားထင္ပါရဲ႕ သူ႕အားၾကည့္တာ ငမ္းတာၾကည့္ငမ္း ဆိုၿပီးတံေတာင္တြတ္ေျပာေနတာခပ္သဲ့သဲ့ေလးၾကားလိုက္ရသည္။ နိုဝယ္ရယ္မင္းနဲ႕ေတာ့ ခတ္ရခ်ည္ရဲ႕။

"ဟဲ့ အခုေလးတင္တက္လာတဲ့အမႀကီးကေခ်ာလိုက္တာဟယ္ tachi type ေလးေနာ္ ဒီေကာင္မမ်ားငမ္းတာေမးရိုးပါျပဳတ္က်ေတာ့မယ္"

"ေအးဟယ္ ဟိုတေန႕ကမ်ားေျပာတာ ဘာတဲ့အခ်စ္ရဆုံးသူကိုေတြ႕လိုက္လို႔ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္နဲ႕အခုက်ေတာ့ အခုမွျမင္ဖူးတဲ့သူကိုငမ္းေနလိုက္တာ ႏွာေခါင္းေသြးပါလ်ံေတာ့မယ္"

အဲ့ဒီအခ်စ္ရဆုံးသူနဲ႕အခုသူတို႔ေျပာသလိုငမ္းေနတဲ့သူကတစ္ေယာက္ထဲဆိုတာသိရင္ အႏွီသူငယ္ခ်င္းမ်ားကသူ႕အားနရင္းအုပ္မဲ့အကြက္ေတြ။ အရင္ကလူတိုင္းကိုအထက္စီးကေနသာဆက္ဆံၿပီး ဏရီတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲဦးထိပ္ထားတဲ့သူက အခုေတာ့ စိတ္ေကာကိုယ္ပါအသစ္ျပင္ဆင္ၿပီး လူတိုင္းကိုအၿပဳံးႏွင့္သာဆက္ဆံခဲ့ၿပီးေအာက္က်ိဳ႕ေနတာ။ အရင္ကသူ႕ပုံစံသာ ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြသိရင္ သူ႕အားမည္သို႔ဆက္ဆံက်မည္နည္း။ ဒါေပမဲ့လဲစိတ္ထဲသိပ္ထားတဲ့သူမွမဟုတ္ပဲ။ သူသိတာ ဏရီ။ ဏရီသာလွ်င္ သူသိဖို႔လိုအပ္တဲ့အသက္ရွိလူသားေလးတစ္ဦး။ က်န္တဲ့သူေတြက စကားထဲထည့္ေျပာဖို႔ေတာင္မလိုအပ္ပါ။

"ဟဲ့ သိကၡာေလးဘာေလးထိန္းအုန္း နင္ကဒဲ့ႀကီးငမ္းေနတာ ငါတို႔ကိုနာဘူးေတြထင္ေနအုန္းမယ္"

ေဘးကဘာေတြေျပာေျပာသူမသိေတာ့ပါ သူသိတာ ဏရီ။ ဏရီရဲ႕လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုျခင္းစီတိုင္းကိုသူေငးၾကည့္ေနမိတာ။ tablet တစ္လုံးႏွင့္အလုပ္ရႈပ္ေနသည့္ဏရီကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ဒီျမင္ကြင္းကသူအႀကိမ္ေပါင္းမနည္းၾကည့္ျမင္ခဲ့ရတာေလ။ အတိတ္ေတြကအရိပ္ေတြထင္က်န္ေနဆဲ။ သူ႕ႏွလုံးသားေလးဟာလဲ အရင္လိုႏြေးေထြးေနဆဲ။ ဏရီဘယ္ကိုလာတာပါလိမ့္။ သူ႕သင္တန္းကဒီဘက္မွာရွိတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ဏရီမသိနိုင္။ ဒါဆိုဏရီအလုပ္နဲ႕လာတာပဲျဖစ္ရမည္။