ဒဏ္ဏာရီ - θρύλος (completed-9)

၃၀

ဒီနိုင္ငံ ဒီတိုင္းျပည္ ဒီေျမကိုနင္းလိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ သူ႕အေတြ႕ခ်င္ဆုံးလူကိုေျပာပါလွ်င္ သူ႕ဘဝရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသူ။ ဘယ္ေတာ့မွထပ္ရွိလာမွာမဟုတ္ေတာ့ေသာသူ။ စိတ္မနာနိုင္ခဲ့သည့္သူ။ ကိုယ္အရမ္းခ်စ္ခဲ့ရတဲ့သူ အခုခ်ိန္ထိခ်စ္ေနစဲသူ။

ေလဆိပ္မွ အိမ္အထိသြားေနတဲ့လမ္းတစ္ေလ်ာက္ ျပန္ျမင္ေယာင္မိတာ ဟိုအရင္ကအခ်ိန္မ်ားစြာ။ ဒီလမ္းမေတြေပၚမွာ ညမိုးခ်ဳပ္ တစ္ေယာက္ေသာသူႏွင့္ကားကိုေလ်ာက္ပတ္ေမာင္းဖူးသည္။ သန္လွ်င္ကေန ေျမာက္ဥကၠလာထိအလုပ္ေတြပစ္ၿပီးသြားခဲ့ဖူးသည္။ အင္းယားကန္ေဘာင္ေပၚမွာ ညေနခင္း ခ်စ္ရသူႏွင့္အတူလက္တြဲလို႔လမ္းေလ်ာက္ဖူးသည္။ မ်ားစြာေသာအမွတ္တရမ်ားက ခ်စ္ရသူတစ္ေယာက္ထဲကိုသာ သတိတရျဖစ္ေနမိသည္။ ေနနိုင္ခဲ့တာမဟုတ္သလို ေမ့ထားခဲ့တာသည္လဲမဟုတ္ပါ။ ခ်စ္လြန္း၍ စိတ္နာမိခဲ့ရတာ။ ဒါေပမဲ့ ေမ့လို႔ရတဲ့ရက္ဆိုတာ တစ္ရက္မွမရွိခဲ့ပါဘူး။ သူႏွင့္ပတ္သက္သည့္အမွတ္တရမ်ားကိုဖယ္ရွားခဲ့ေပမဲ့ ႏွလုံးသားထဲက ဒဏ္ရာလွလွပပေလးကိုျဖင့္မဖယ္ရွားနိုင္ခဲ့ပါ။မ်ားစြာေသာအမွတ္တရမ်ားက ခ်စ္ရသူတစ္ေယာက္ထဲကိုသာ သတိတရျဖစ္ေနမိသည္။ ေနနိုင္ခဲ့တာမဟုတ္သလို ေမ့ထားခဲ့တာသည္လဲမဟုတ္ပါ။ ခ်စ္လြန္း၍ စိတ္နာမိခဲ့ရတာ။ ဒါေပမဲ့ ေမ့လို႔ရတဲ့ရက္ဆိုတာ တစ္ရက္မွမရွိခဲ့ပါဘူး။ သူႏွင့္ပတ္သက္သည့္အမွတ္တရမ်ားကိုဖယ္ရွားခဲ့ေပမဲ့ ႏွလုံးသားထဲက ဒဏ္ရာလွလွပပေလးကိုျဖင့္မဖယ္ရွားနိုင္ခဲ့ပါ။

အိမ္ထဲေျခခ်လိဳက္သည္ႏွင့္ ဒယ္ဒီႏွင့္မာမီကႀကိဳဆိုေလသည္။ သူအခုလို ဒုကၡိတျဖစ္သြားတာေတာင္တစ္ခ်က္ကေလးမညိုျငင္ရက္ခဲ့တဲ့ မိဘႏွစ္ပါး။ သူဒီနိုင္ငံကေန ထြက္သြားဖို႔ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည့္ေန႕တုန္းက ဒယ္ဒီကသူ႕ေဘးနားမွာစကားေတြအမ်ားႀကီးလာေျပာခဲ့တာကိုသူသိသည္။ ဒါေပမဲ့ အၾကားအာ႐ုံထိခိုက္ေန၍ ဒယ္ဒီက စာျဖင့္ထပ္ေရးကာသူ႕ကိုေျပာျပေလသည္။ တခါမွမရခဲ့ဖူးသည့္ ဒယ္ဒီ့ရဲ႕ၾကင္နာမႈမ်ားေၾကာင့္ ေသေနရာမွျပန္ရွင္လာသလို ေအာင္ပြဲရစစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္လိုခံစားရသည္။ မာမီကေတာ့ ယူႀကဳံးမရျဖစ္ကာ သူ႕ေဘးနား၌ မ်က္ရည္တသြင္သြင္စီးက်ေနတာကိုေတာ့သူသိသည္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ေကာလူေကာပင္ပန္းေနရင္ လႈပ္ရွားလိုက္သည္ႏွင့္ ကိုင္ရိုက္ခံထားရသလို တစ္ကိုယ္လုံးနာက်င္ေန၍ ဘာမွမလုပ္ေပးနိုင္ခဲ့။ တကယ္ေတာ့ စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သြားရသည့္နာက်င္မႈမ်ားသာ။