Dusan Tadic 💙 ( Sunset 💛)

💛

Amra'ya baktım ve beraber güldük.
--------------

Kafamı tabağıma çevirip tabağımdakileri yemeye devam ettim.

Masada bir sessizlik olmuştu ve tabiki bu sessizliği bozan ben oldum.

" Abi."

" Efendim ? "

" İlk maçına ne zaman çıkacaksın ?"

" Tam tarih olarak belli değil ama Ağustos ayında olacak maçlardan birinde çıkacağım."

" Anladım."

Ve yine sessizlik oldu.

Minik yeğenlerimden de bir ses çıkmamıştı.

Sessizliği yine ben bozdum.

" Amra."

Bana baktı.

" Efendim canım."

" Bugün beraber alışverişe gidelim mi ? "

" Olur aslında. Çocuklar sizde gelmek ister misiniz ? "

Minik yeğenlerimden Dani dışında hepsi ;

" Evettttt. "

" Miniklerimmm "
dedim ve gülümsedim.

Ardından Dani'ye baktım.

" Halacım sen gelmek istemiyor musun ?"

Bu sefer abim konuştu.

" Oğlum istersen git ama beraber erkekler günü mü yapsak ? "
dedi ve gülümsedi .

Dani de gülümsemesine karşılık verdi.

" Evettt."

Amra gülerek bana baktı.

" Sattı bizi. "

Gülmeye başladım.

" Hahahaha. "

Yeniden abim konuştu.

" Siz kendi arabanızla gider misiniz yoksa şoförü çağırayım mı ? "

Amra'ya baktım.

Amra da bana baktı ve abime döndü.

" Gerek yok ya biz gideriz. "

" Aynen."
diyip Amra'ya katıldım.

" Tamam o zaman. "

Hepimiz kahvaltıyı bitirmiştik. Amra ve ben ayağa kalktık.

Ben merdivenlerden yukarı çıkarken Amra biricik yeğenlerimi yukarı çıkartıyordu.

~ BÖLÜM SONU ~