Sevgili Günlük;
Bugün yine çok monotondu. Ne yapacağımı bilemedim, aklımdaki düşüncelerle artık başa çıkamıyorum bana hep yapmamam gereken şeyler söylüyorlar, birini öldürmem gerektiği gibi, ben Azrailmişim ve görevim insanların canını almakmış. Şuan buna inanmıyorum ama bir gün bu seslere inanıp bunu yapmaktan çok korkuyorum.
Psikoloğum dikkat çekmek için yalan söylediğimi düşünüyor çünkü psikoloğum bir bok bilmiyor. Artık geceleri uyuyamıyorum bu yüzden içimi bu günlüğe döküyorum çünkü psikoloğum öldü bunu ben mi yaptım ,psikoloğumu ben mi öldürdüm lanet olsun hiçbir şey hatırlamıyorum
David günlüğünü kapattı ve bir ağrı kesici içti çünkü kafasındaki sesler başını ağrıtıyordu. Elindeki dolu su bardağını kafasına dikti ve sakince oturup bir sigara yaktı, ne yapacağını düşünüyordu. Gerçekten bir insanı öldürmeli miydi? Ya da öldürmüş müydü? Yoksa bu zararlı düşünceleri kafasından atmaya mı çalışmalıydı? Bu sorular David için çok kafa karıştırıcıydı. Doğru olanı seçemiyordu bu da onu daha da dibe sokuyordu
.
