°•The Uncanny Counter •°

16.bölüm-İntihar Mektubu~

Bilincim kapandı. Uyandığımda sığınaktaydim herkes başımada bekliyordu. Mun'a baktım

Mun:Minjin artık yok ruhunu çıkardık..

İnanmaz gözlerle baktım ona daha böyle bir soru sormamıştım üstelik minjun ölümsüz gibi bir şey idi. Hana bana baktı

Hana:Herşey geçti ondan kurtulduk gerçekten inanmaz gözlerle bakma yada korkma

Cevap vermek istiyrodum ama veremiyordum çünkü konuşursam canım yanar diye korkuyordum. Güçümü toplayarak konuştum

Eunmi: Korkuyorum sadece konuşursam canım acıyo

Bayan Chu: Boğazına çizik atmış o yüzden aciyordur merak etme tedavi ettim acıması normal

Eunmi: teşekkürler

Aradan iki saat geçti hepimi çok mutluyduk

~2Yıl sonra ~

Merhaba gine ben.. şuan belki iki yıl içinde ne değişti diyorsunuz dinleyin anlatıyorum..

Munla kavga ettik ve hala aramiz bozuk ayrılma ihtimalimiz var.. Yeni avcı geldi ama munla çok yakın hei'den haber alamıyorum jeun busanda kariyerine devam ediyor ve bayan Chu ile başkan Choinin arası düzeldi daha iyi anlasiyorlar eskisine göre.Ben ise... Hayattan soğudum beni kimse mutlu edemiyor intihar düşüncesinde boğuluyorum.. belki yazarda böyledir?

Bayan Chu:Eunmi: Lia! Yemeğe!

Eunmi:Geldim Bayan Chu

İçeriye doğru ilerlerken lia ve munun yan yana oturduğunu gördüm mun'a baktım bana bakmadı hei bunları görseydi kesin ayrıl derdi ve onun azina sicardi.. ona binlerce mesaj ve 900 tane cevapsız arama ama cevap yok hakimlik bürosunda da yoktu ve mahkeme salonunda da yoktu yemeğe bakıp düşünüyordum bunları

Mo-tak:Eunmi yesene ne seyrediyorsun

Lia:Eunmi yesene soğuyacak yem-

Eunmi: yiyip yemedigim seni alakadar etmez lia.

Sesizce söyle dedim

Eunmi:Enişteci hyunanin ikizi

Mun'a ters ters baktım

Mun(sessizce):Salak

Bayan Chu kafasına vurdu

Masadan kalktım odaya gittim çantamı telefonumu aldım ve kapşonlu tişörtümü giydim altıma ise bol bir pijama. Odadan çıktım ve sığınağı dışına doğru ilerledim gitmeden önce onlara baktım ve şöyle dedim

Eunmi: görüşmemek üzere.

Bayan Chu:Eunmi nereye!

Cevap vermeden oradan ayrıldım ve dışarı çıktım ilerledim ve bir adam gördüm kadını takip ediyordu Telekenezi ile adamı kendime çekip karakola ışınlandım yarın saat daha yürüdüm ve gökdelen gibi bir yer gördüm en üste çıkmak için içeriye girdim ve asansöre bindim dışarıyı izlmeye başladım durduk yere goz yaşlarım süzüldü çok şiddetli ağlıyordum. Kafama şöyle bir düşünce geldi aşağı atlasam ne olur? Güzel fikirdi telefonumu aldım ve toplu olarak bende ekli olan kişilere Instagramdan toplu mesaj attım

Hepinizi çok seviyordum bazılarınız hariç beni izlemeyin hemde hiç mezarımda ağlamayın benim için üzülmeyin ben zaten ölmeyi hak ediyordum intihar etmemin sebebi yalnızlık çok merak edenlerin olucaktir illaki daha çok boş yapmadan görüşmemek üzere

Birden telefon çaldı arayan hei idi

Eunmi:Hei, seni seviyorum biliyosun dimi

Hei:Salak salak konuşma! Konum at sakinn atlamayı demebile!

Eunmi:Ya cennette yada cehennemde görüşmek dileğiyle ile..

____________________

Saçma olduysa özür dilerim bu bölümde Eunmi'yi kendim yerine koydum ve yaşadıklarımı yazdım doğrusu benimde intihar düşüncelerim var ve yapmayı düşünüyorum bazılarınız kızıcak özelikle Aras, herneyse kötü olduysa özür dilerim