Yaranın merhemi yine yarayı açandır Yusuf'um. O yara ne ölmeme ne de yaşamama izin veriyor. Merhem olmuyor. Bende izi kalsın diye o yarayı kanatıp duruyorum. O öyle efsunkar ki Yusuf, senin nur çehreni görenler bir şey görmemiş ki parmaklarını kesmiş. Yakup neylemiş görmeyip hasret kalmayı gözlerine perdeler inmiş.
Öyle bir yangın yaratıp içine attı ki beni Yusuf, İbrahim olup gül bahçelerine düşemedim ben. Peygamber Hatice'sini kaybettiğinde nasıl ağlar ise öyle ağlarım lakin bu yangını söndürmeye yetmez gözyaşlarım.
Aşkın gözyaşları dinmiyor, dindirmiyor. Ne yaşamama izin veriyor ne de ızdırıpta olan bu bedenden kurtulmama.
rms
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben Yusuf değilim bu kuyudan kurtulamam, Ben İbrahim değilim ateşim gül bahçesine dönüşemez. Kurtar beni, Beni kendinden kurtar.
