Psycho Killer~Changin

Mind Over Matter

...

Selam bayram sekerleri
İyi okumalar🦊

...

Soojin vurulalı yaklaşık 2 hafta olmuştu.Yuta mühebbet hapis cezası aldı.Jeongin 2 haftadır yanıma gelmiyor ve bu biraz garip...
Belki de kendi hakkında bir şey söylediği için gelmiyordur?Son iki haftadır yaptığım tek şey evde yatmak oldu.Tabii bu benim isteğim değildi ama emir büyük yerdendi.Yavaşça götümle bütünleşmiş kanepeden kalkıp buzfolabına yöneldim.Elime bir bira alıp geri oturduğum yere yöneldim.Tam oturacakken odamdan bir ses geldi.İki hafta sonunda gelmiş miydi?Birayı koltuğa fırlatıp odama koştum.Ve evet yatağımın üstünde sessizce oturuyordu.Yine sakin ve mutsuz duruyordu ve bu hiç hoşuma gitmemişti.

"Jeongin?"

Dediğimde ses çıkartmadı.Yanına gidip oturdum,ondan herhangi bir tepki,ses bir şey bekliyordum.

"Jeongin ne istiyorsun amına koyim?"

Dediğimde gözlerini benimle buluşturdu.Ve tanrım o...Ağlıyordu?
Neden ağlıyordu,bir katil neden ağlardı ki?
Afalladığım için bir şey söyleyemiyordum.Yerinden kıpırdanıp ellerini boynuma sardı.Olayın şokundaydım ama ellerimi yavaşça beline koydum.Bir kaç dakika öyle durunca merakla sordum.

"Neden ağlıyorsun?"

"Changbin ben onu bulmalıyım..."

"Neyi,kimi?"

"Bunu söyleyemem sen bir polissin ve gerçekten sığınıcak tek limanımın sen olmasıda biraz ironik..."

"Evet ben bir polisim,senin bulamadığım bir şeyi kolayca bulabilirim.Eğer bana söylersen yardım edebilirim belki.O kişi yada o şeyi bulursam bir şartla yarini söylerim.Bana her şeyi anlatacaksın."

"Eğer anlatırsam bunu kullanırsın."

"Bak gerçekten senin davan yeterince kötü,emin ol daha kötü olamaz.Bırak yardım edeyim."

"Peki ama biraz düşünmem gerek..."

Kafamı tamam anlamında salladığımda yavaşça ayağa kalktı ve cama yöneldi.Kolundan tuttum.

"Nereye?"

"İşlerim var komiser."

Diyip klasik hareketini yaparak camdan atladı.Çok umursamadan ayağa kalkıp üstümü giyindim.Arabanın anahtarlarını alıp hastaneye yöneldim.Hastaneye vardığımda Soojin hala aynı yerde yatıyordu.Onu böyle görmek beni paramparça ediyordu.Elimden hiçbir şey gelmediği için koltuğa oturup onu camın diğer tarafından izlemeye başladım.İki haftadır hiçbir şey yapmamak bana iyi gelmemişti.Tek başıma olduğum için kendi düşüncelerimde boğuluyordum.Her zaman Soojin'in vurulma sahnesi geliyordu aklıma.Uyuyamıyor,yemek yiyemiyor hatta en temel ihtiyaçlarımı bile yapmaya eriniyordum.İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyordu,tek isteğim kardeşimin uyanmasıydı.Koltuktan kalkıp kardeşime veda ettim ve dışarı çıkıp bir sigara yaktım.

Sigaramı düşüncelerimi de duman edip alması umuduyla içerken hastaneden bir kadın ve bir adam çıktı.Kadın uzun boylu ve sarşındı.Oldukça abartılı giyinmişti;leopar desenli bir kürkü ve oldukça cırtlak kırmızı elbisesi,büyük güneş gözlüğü,bileğinde bir sürü altın bilezik ile oldukça itici görünüyordu.Adamsa kadının aksine oldukça sade bir takım elbise giymişti.Kadın resmen avazı çıktığı kadar bağırıyordu.Bi sus amına koyayım.

"YA DİYORUM SANA O ŞILLIK ALDI BİLEZİĞİMİ,TAM 18 TANEYDİ ŞİMDİ 17 TANE!POLİSİ ARA YOKSA BEN BU KADINI ÖLDÜRECEĞİM!"

"Efendim lütfen sakin olun,Jisu Hanım öyle bir şey yapmaz."