Lovely Demon (Tagalog Version)

Kabanata 1: Pagtatagpo Sa Nakaraan

Sa pintoreskong bayan ng Oakridge, na nakalantad sa gitna ng mga burol at luntiang tanawin, ang taon ay 1901, at ang hangin ay bumabalot sa isang palibot ng misteryo at kahalayahan. Ito'y panahon kung saan ang mga gas lamp ay kumukislap tulad ng mga alitaptap sa dilim, nagtatapon ng mahahabang anino na sumasayaw sa mga kalyeng may kahoy na pino.

Sa mga mamamayan ng bayan, ang mga bulong tungkol sa isang mapag-iisang artistang tinatawag na si James ay kumakalat tulad ng apoy, ang kanyang mga makalangit na mga likhaan ay sinasabing may kahiwagaan na bumabalot na lumalampas sa hangganan ng mortal na pang-unawa.

Si James, isang katauhan na balot sa misteryo, ay dumating sa Oakridge sa ilalim ng pagtatangkang isang umiikot na artistang naghahanap ng inspirasyon sa katahimikan ng kanayunan. Sa kanyang matang pumapasok at marahang kilos, siya'y agad naging paksa ng pagkamangha at pagsususpetsa sa gitna ng mga mamamayan, na nag-uusap-usap tungkol sa kanyang kahayupang kahusayan at ang nakapapangilabot na kagandahan ng kanyang mga likhaan.

Nang isang malamlam na gabi ng tagsibol, habang ang huling bahagi ng sikat ng araw ay naglalaho sa kalawakan, ang tadhana ay nakialam upang maghabi ng mga tanikala ng kapalaran para kay James at isang batang babae na tinatawag na Rassy. Si Rassy, na may kanyang mga buhok na bumababa at mga mata na kumikislap tulad ng mga emerald, ay isang ilaw sa gitna ng mga anino na nanatili sa mga eskinita ng Oakridge.

Habang si Rassy ay naglalakad sa mga madilim na kalye, may isang pakiramdam ng panghihinayang na bumalot sa kanya tulad ng isang kumot. Di niya alam, ang panganib ay nasa mga anino, naghihintay na umatake sa mga hindi umaasang biktima. At doon sa isang lihim na eskinita, pinailawan ng malambing na liwanag ng isang solong gas lamp, nasaksihan ni Rassy ang isang pagtatagpo sa pagitan ng isang nakabalot na tao at isang walang malay na biktima. Ang hangin ay sumigaw ng tensyon habang ang taong nakabalot, na siyang si James, ang misteryosong artistang iyon, ay humaharap sa walang kamuwang-muwang na biktima na may layunin na nagpadala ng malamig na kalamnan sa likod ni Rassy.

Rassy: "Ano ang nangyayari dito? Ayos lang ba lahat?"

James: "Wala kang dapat ipag-alala, kahawig. Isang pagkakamali lamang ito."

Rassy: "Ngunit tila... Nasa alanganin ka ba?"

Tinigilan ni James, ang kanyang mga mata'y naglalakbay mula kay Rassy patungo sa biktima, may kawalan ng sigurado sa kanyang mga kilos.

James: "Ako... Ipinahahalaga ko ang iyong pag-aalala, ngunit hindi ito dapat kinalamanan mo."

Rassy: "Hindi ko kayang balewalain ang isang taong nangangailangan. Pabayaan mo akong tumulong."

Tinitigan siya ni James ng may halong pasasalamat at pangamba, pinag-iisipang mabuti ang kanyang mga pagpipilian.

James: "Mabuti ngang ganito, ngunit mangyaring mag-ingat ka. Maari itong maging mapanganib."

Sa isang paraang likas, lumapit si Rassy, ang kanyang puso'y kumakabog sa kanyang dibdib habang natutukso siya sa misteryosong estranghero. Sa halong takot at pagtataka, itinuloy niya ang kanyang panonood habang nagtugma ang mga mata ni James sa kanya, isang tahimik na pakiusap para sa pag-unawa ang nakikita sa kanyang mga mata.

Rassy: "Gusto kong tumulong. Pakiusap, sabihin mo sa akin kung ano ang maaari kong gawin."

Pumuspos ng kasiyahan si James, may bahid ng katiyakan sa kanyang mga mata habang tinatanaw si Rassy na may bagong respeto.

James: "Salamat. Mayroong malapit na inn kung saan maaari kang humingi ng tulong. Sabihin mo sa kanila na magpadala ng constable."

Kumunot ang noo si Rassy, ang kanyang determinasyon ay kumikislap sa kanyang mga mata habang bumalik siya para umalis. Ngunit bago niya magawa ang hakbang, ang boses ni James ay huminto sa kanya.

James: "Hintay. Magingat ka sa labas."

Nagbigay ng ngiti si Rassy sa kanya, ang kanyang kumpiyansa ay pinaigting ng kanyang mga salita.

Rassy: "Ako'y mag-iingat. At ikaw, magingat ka rin."

Sa pagkawala ni Rassy sa dilim, hindi makapagpigil si James sa nararamdamang pasasalamat na sumalubong sa kanya. Sa unang pagkakataon sa maraming panahon, naramdaman niya ang isang kislap ng pag-asa sa gitna ng kadiliman na nagbabanta na lamunin siya.

Ang kanilang mga landas ay magtatagpo muli, iyon ang tiyak ni James. Ngunit sa ngayon, maghihintay siya, ang kanyang puso'y puno ng pag-aasam para sa araw kung kailan muli niyang mararanasan ang pakikisama ng batang babae na naglakas-loob na hamunin ang mga anino na nag tatagi sa mga eskinita Ng Oakridge

--To be continued --