Kahvaltı yaparken yediklerimi hızla ağzıma tıkmak zorundaydım. Çünkü canım kadar sevdiğim ve tamı tamına 2 yıldır beraber olduğumuz sevgilimle buluşacaktım. Ama ben geç kalmıştım. Çoğu zaman olduğu gibi. Ama bu buluşmamızda gezmeye falan değil doktora gidecektik. Çünkü son 1 haftadır Gökhan'ın durumu hiç ama hiç iyi değildi. Evet adı Gökhan ve çok yakışıklı. Yani size pek yakışıklı gelmeyebilir ama bana göre...
Ben bunları düşünürken dışarıdan korna sesi geldi ve Gökhan'ın geldiğini anladım. Dışarı yaz mevsimi olduğu için sıcaktı. Üzerimi giymiştim zaten. Yüksekbel kotum ve üzerine de beyaz sade belde biten bir tişört. Onların altına da beyaz spor ayakkabılarımı giydim ve annenin yanağına küçük bir öpücük kondurup çıktım. Annem Gökhan'ı biliyordu. Hatta iyi anlaşıyorlardı bile. Bu yüzden annem kızmıyordu.
Gökhan arabasının içinde beni bekliyordu. Arabaya bindiğimde yanağından öptüm ve ona sarıldım. Sonra ikimizde yola dikkat verdiğimiz için bir süre sessizlik oldu. Tabikide sessizliği ben bozdum.
"Hastaneye gidiyoruz değil mi?"
Ofladı. Çünkü hastaneye gidelim diye ben ısrar etmiştim. O tam cevap verecekken yine ben konuştum.
"Valla hiç itiraz istemiyorum. Bu yüzden gidiyoruz. Hadi bakalım. Sür hastaneye."
Dedim sonuna doğru gülerek. O da güldü.
Sonunda hastaneye geldiğimizde heyecanla aşağı indim. Ama Gökhan'ın yüzüne baktığımda sanki biraz gerilmiş gibiydi.
İçeri girdik. Gökhan doktoru görünce selam verdi. Sonra doktorla birlikte içeri girerken bana dönüp
"Sen burada bekle." dedi
"Ama be-"
"Bekle dedim. Sonra seni çağıracağım zaten." dedi ve içeri girdi.
Ne olduğunu anlamadım. Beni neden içeri almamıştı ve doktoru nerden tanıyordu?
Gökhan'ı beklerken koltuklardan birine oturdum. 5-10 dakika sonra Gökhan kapıyı açıp beni içeri çağırdı. İçeri girdim ve Gökhan'ın oturduğu sandalyenin karşısındaki sandalyeye oturdum. Önce Gökhan'a sonra da doktora baktım. Doktor konuşmaya başladı.
"Güneş Hanımdı değil mi?" diye sordu.
Evet anlamında başımı salladım ve doktor devam etti.
"Bakın Güneş Hanım. Gökhan Bey'in hiçbir şeyi yok. Gayet iyi ve sağlığı yerinde."
Bunu söylerken Gökhan'a baktı ve Gökhan da onaylar şekilde başını salladı.
"Ama o kötüydü." dedim. Sesim biraz kısık çıkmıştı.
"Gokhan Bey sadece biraz hassas." dedi ve Gökhan da bana bakarak;
"Başka sorun yoksa gidelim artık."
"Yok gidelim." dedim ve odadan çıktık.
Arabaya varana kadar hiç konuşmamıştık. Ama ben durur muyum? Tabiki de hayır. Merak etmiştim sonuçta.
"Beni niye içeri almadın ve doktoru nereden tanıyorsun?"
Bir süre bekledikten sonra cevap verdi.
"Çok meraklısın."
"Konu sen olunca." dedim ve Gökhan yanağımdan bir makas aldı.
"Ee hala cevap vermedin?"
"Ya boşver sen bunları şimdi biz ne yapalım?" dedi gülmeye çalışırken. Solgun görünüyordu. Ama saklamaya çalışıyordu.
"Sen ne istiyorsan."dedim
Benden ne saklıyor olabilirdi? Bunu öğrenecektim. Öyle ya da böyle. Yüzü çok solgundu ama benden saklamaya çalışıyordu. Mutlu görünmeye çalışıyordu. Bunu neden yapıyordu? Hiç Anlamıyordum. Acaba sorun neydi? Öğrenecektim.
Arkadaşlar kısa bir bölüm oldu ama ilk bölüm. Lütfen oy verin ve tabikide yorumlarınıza da ihtiyacım var. Yeni bölümü kısa surede yayınlamaya çalışacağım. Bb^^
