Nahoya= Ran'a baktım... Mor gözleri parlıyordu... Bi insan neden bu kadar sakin olabilir ki?
Nahoya: ran ben... Yapamam...
Ran: neden?
Nahoya: yapamam işte!
Ran: sebebin olmalı!
Ayağa kalktım ve kafeden çıktım Evine doğru ilerlemeye başladım Yolda ilerlerken düşündüm... Acaba gerçekten çok mu pişman oldu? Onu özledim evet... Ama genede bilmiyorum... Bu düşünceler aklımda dolaşırken eve varmıştım bahçe kapısını açıp içeri girdim ve kapıyı açtım
Kapıyı arkamdan kitledim ve mutfağa gittim heryer düzenli temizdi... Kendime çiğköfte sipariş ettim ve yanında yemek için salata hazırlamaya başladım Birkaç dakika içinde salatamı hazırladım içinde marul, kara lahana ve limon var he birde salatalık kesinlikle favorim Aradan 8-9 dkaika sonra kapı çaldı kapıyı açıp hesabı ödeyerek çiğ köftemi aldım masaya koydum ve ayranı açtım salatamı koydum ve oturup yemeye başladım... Şimdi ran yanımda olsaydı ısırık isterdi yada kolunu omzuma sarardı... Ama artık yok bu düşünce bile kafamdan çıkmıyor
Birkaç dakika sonra çiğ köftemi bitirmiştim ayranda bitmişti salatamı yemeye başladım Aradan yarım saat sonra kapı çaldı Kim olabilirdi? Sandalyeden kalktım ve kapıya ilerledim
Nahoya: kimo?
Ses gelmedi bu sefer kapıyı açtım kimse yoktu ama yerde bir kutu vardı... Ran'ın uzun örgülü saçlarının içinde olduğu pembe bir kutu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cidden mi?... Bana bunu mu gönderdi? Souya alıp kaldırmıştı zannediyordum... Bunca zamandır... Örgülü mü duruyordu?... Kutuyu kucağıma aldım ve içeri geçtim kapıyı kapattım Kutuyu masaya koydum ve jelatin kapağını kaldırdım kutunun fotorafını çektim ve örgüleri elime alıp kokladım ve öptüm birkaç göz yaşım yanaklarımdan süzüldü Örgüler bozulmasın diye resmen 6 tane lastiği üst üste takmıştı... Örgüler bozulmasın tek bir teli yerinden oynamasın diye dikkatlice koymuştu... Aynı şekilde koydum ve jelatin kapağı kapattım Kutuyu aldım ve duvarın olduğu tarafta bir geri duvar vardı oraya koydum açıkçası nereden baksam görebilecek şekildeydi... Heh.... Onun bana bıraktığı en güzel hediye olabilir... Saçları... Evet onun saçları... Mükemmel...
Masadaki tabakaları ve çöpleri topladım ve çöpleri çöpe bulaşıkları yıkayıp rafa koydum ve televizyondan oyun açtım 10-15 dakika sonra bıraktım Neden mi? Ran'dan başka birşey düşünemiyorum... Sesi.. Dövmesi.. Gözleri.. Suratı... Vücudu.. Kendisi.. Kısacası onu unutamıyorum..
