geknecht

hoofdstuk 26

Rob klampt zich vast aan zijn grote broer tijdens het avondeten praktisch op zijn schoot aan tafel zittend - niet dat Matthyas er veel moeite mee lijkt te hebben, duidelijk nog steeds schuldig voelend over zijn eerdere uitbarsting.

Milo analyseert het gedrag niet veel, voornamelijk omdat Raoul weigert meer dan een paar magere hapjes van zijn soep te eten, snikkend dat zijn keel pijn doet. Bij het controleren vinden ze dat zijn amandelen ontstoken zijn, en dat de achterkant van zijn keel rood is en bezaaid met witte bultjes.

Milo vloekt binnensmonds en kijkt naar Koen, wetende dat de dokterspraktijk pas open is voor afspraken tot het weekend voorbij is en dat ze voor nu voor de jongen moeten zorgen met wat ze hebben.

Dus Milo haalt de hoestdrank en keelverzachtende spray uit de medicijnkast in hun kamer, geeft de zesjarige een dosis voordat hij hem van tafel optilt en hem vasthoudt zoals hij vroeger deed toen hij een pasgeborene was, hem dicht tegen zijn borst wiegend.

Raoul stopt kort daarna met huilen, drukt zijn wang tegen de borst van zijn vader en knippert langzaam omhoog naar de man tot die Raoul zijn zwaarden en zwaarder worden en dan zijn ogen gesloten blijven, zijn ademhaling regelmatig.

"Ik leg hem voor nu op de bank neer, het zal makkelijker zijn om hem in de gaten te houden daar," fluistert Milo naar Koen, die knikt terwijl hij begint met het afruimen van de tafel.

Milo legt hun zesjarige op de bank en strijkt nog eens met zijn hand over zijn warme voorhoofd voordat hij terugkeert naar de keuken, waar Rob nu eigenlijk op Matthyas zijn schoot zit, opgewonden aan het praten met de oudere jongen over zijn dag op school.

En Milo moet het aan Matthyas toegeven, voor een tiener wiens hele persoonlijkheid is gebaseerd op humeurig zijn op een goede dag, glimlacht en knikt hij op de juiste momenten en verliest hij zijn geduld niet wanneer Rob zijn opgewonden gebrabbel maar doorgaat.

Uiteindelijk besluit hij in te grijpen, wetende dat de tiener een behoorlijk rotte dag heeft gehad en dat hij waarschijnlijk snakt naar een pauze op dit moment. Hij glimlacht en tilt de achtjarige van de schoot van zijn grote broer, zet hem op zijn heup.

"Ik denk dat Matt zich wil omkleden uit zijn schooluniform, Bug. Hoe zit het met samen met mij tekenen in de woonkamer, huh? We moeten wel stil zijn omdat Roel slaapt."

Rob aarzelt, kijkt verlangend naar Matthyas voordat hij knikt, zijn armen om Milo's nek slaat. "Oké papa. Um. Ik wil een tekening maken voor Matthyas," zegt hij, waardoor de man moet lachen en knikken.

"Dat is heel lief van je. Ik weet zeker dat Matt het geweldig zal vinden," zegt hij, en Matthyas glimlacht, staat op uit de stoel en aait Rob zijn haar van achteren.

"Ja. Ik kan niet wachten om het te zien, Robbie," voegt hij toe, waardoor de jongen helemaal straalt.

Milo biedt zijn oudste een dankbare glimlach aan voordat hij Rob naar de woonkamer leidt en gaat zitten, hem op zijn schoot trekt en dan voorover leunt om het tekenblok en de viltstiften van de salontafel te pakken.

Robbie tekent een tijdje stil, en de kamer is relatief stil behalve Raoul zijn zachte gesnurk waar hij aan het andere uiteinde van de bank ligt, Koen die op zijn laptop typt en het geluid van pennen die krassen op papier. Dan wordt Raoul wakker en begint onmiddellijk te huilen over zijn keel.

Koen is dichterbij en springt snel naar hun jongste, zet hem rechtop en wrijft zachtjes over zijn rug, waardoor hij kleine slokjes neemt van het glas water dat op de salontafel staat. Rob kijkt ondertussen met grote ogen naar zijn broer.

Koen kijkt op naar Milo en vangt zijn ogen. "Herinner me eraan om hem voor het slapengaan wat meer van die keelspray te geven," zegt hij, en Milo knikt.