Nightmare Of The Night | Kerem Aktürkoğlu

0.6

Bölüm 6

Gecenin Sihri Kayboldu

"Nereye gittiğimi bilmiyorum Barış."

"Atmıyorum konum falan bırak burada ölüp gideyim."

"Ah, karnım! Karnım! Barış bir şey oluyor!"

"Barış, yetiş!"

"Barış kan geliyor, yalvarırım yetiş!"

"Canım yanıyor, canım çok yanıyor!"

________

"Gece, biraz yat dinlen hadi."

"İstemiyorum Aylin. Uyuyamıyorum zaten." dedim bacaklarımı kendime daha çok çekerken.

"Gece bak antrenmana çıkamayacaksın. Hadi lütfen, yat ve dinlen."

"Aylin, uyuyamıyorum. Gözlerimi kapatınca..."

Devamını getiremedim cümlemin. O an gelip duruyordu aklıma.

Üç yıldır aklımdan silmeye çalıştığım o an geliyordu aklıma.

"Gecem bak anlıyorum seni ama kendine zarar veriyorsun sadece."

"Anlayamazsın Aylin. Sen bebeğini kaybettin mi? Kaybetmedin."

"Noluyor?" diyerek içeri girdi Barış.

"Gece sen hâlâ mı ağlıyorsun?"

Sessiz kaldım.

"Uyumalısın diyorum ama dinlemiyor."

"Sen bizi biraz yalnız bırakır mısın sevgilim?" deyip yanağına bir öpücük kondurdu Aylin'in.

"Tamam sevgilim. Ben odadayım." diyerek çıktı odadan.

Barış ise derin bir nefes alıp vererek koltukta hemen yanıma oturdu.

"Aslanım? Hadi yüzüme bak."

Burnumu çekip yaş gözlerimle kafamı kaldırıp yüzüne baktım.

Şu an abisine muhtaç şımarık bir kız gibiydim.

"Niye bu kadar harap ediyorsun kendini?"

"Zor Barış, çok zor. Gerçekten zor. Onunla karşılaşmak ayrı, o günü hatırlamak ayrı zor. Gözlerimi her kapadığımda onu kaybettiğim gün geliyor aklıma. Ağlaya ağlaya yardım beklediğim gün geliyor aklıma."

Bunları anlatırken bile ağladım.

En iyi yaptığım şeydi belki de ağlamak. Hep ağlıyordum ben. Son üç yıldır hep ağlıyordum.

Tabii bu dışarıdan böyle değildi.

İşte bilemezsiniz. Dışarıdan gülüp de içinden kan ağlayan o kadar insan var ki.

Onlardan biri olduğum için kendime acıdım. Hâlâ da acıyorum. Hep de acıyacağım.

Barışa baktım. O gün onun da aklına gelmiş olacak ki bir hüzün, buhran çöktü yüzüne.

En büyük destekçim hep Barıştı zaten. Kaybettiğim ikizim gibiydi o.

Benimle güldü, benimle ağladı.

Arayıp da bulamayacağım bir dosttu o. Hep de öyle kaldı.

"Biliyorum aslanım, hiçbir şey kolay değil. Ama sen Gecesin. Gece Karaaslansın. Gecenin karanlığı ardından hep gündüzün aydınlığını getirir. Sen olmadan aydınlık da olmaz. Her şeyi atlattığın gibi bunu da atlatacaksın. Ağlamak mı istiyorsun? Ağla. Kırıp dökmek mi istiyorsun? Kır dök. İstediğini yap. Ama unutma ki bunların hepsinin ardından ışığın gelecek. Hepsinde de yanında olacağım."