BROMANCE | ONHOLD

Chapter 3

ඇත්තම කීවොත් මේ වෙලාවෙ මං ඉන්නේ පොලව පලං යන්න තරං විලි ලැජ්ජාවකින්. වුත්ත මටමයි වෙන්නේ !!! මහ තඩිවට කටත් ඇරගන යෂෝද්ගේ ඇගේ ගැරඩියෙක් වගේ එතිලා තමයි මං බෙරිහන් දීලා තියෙන්නෙ. ෂික් ලැජ්ජාවේ බෑ. ඔක්කොටම හිනා රෙද්ද. යකෝ මං අහන්නේ තමන්ගේ එකෙක්ට මේම උනාම හිනා වෙනවද මං අහන්නේ?? මුං මොක්කුද? දෙයියනේ තිරිසන්නු. තිරිසන්නු !! ඒත් එහෙමයි කියලා මේ අශේල් සැලෙනවද? ඈහ් මං අහන්නෙ සැලෙනවද? අප්පෝ නෑ මිත්‍ර වරුනි කොහෙත්ම නෑ. Act Cool කියලා මටම කියා ගන්න ගමන් උන් එක්කම මාත් මගේ ඝන්ඨාර කටෙන් මහ හයියෙන් හිනා උනා. වෙන මොනා කොරන්ටද ඉතිං. රෙදි ලෙප්ට් වෙනකන් බලං ඉන්ඩ බෑනේ.

මං අඩුගානෙ නම වත් නොදන්න මේ දඩාර වාහනේ ඇවිල්ලා කෙවින් ගේ. කෙවින් ෆර්නෑන්ඩෝ. කෙටියෙන්ම කියනවා නං සල්ලි කදක්. එච්චරයි. ඒකා මාරම talkative ඩයල් එකක්. ඌට හැමෝම කීවේ KV කියලා. සමහර උන් ඉන්නේ අර උන්ට අපායට යන්න උනත් සේනාවක් ඉන්න. මූත් අර එහෙම ඩයල් එකක්. හැම වෙලේම යාලුවෝ එක්කන් නටාගන කරගන කෑ ගහං ඉන්න ඩයල් එකක්. මගේ වචනෙන් කියනවා නං මිනිස්සු වට කරගන රගන එකෙක්. එහෙම උන්ව මට සෙට් නෑ සිරාවටම. කෝමත් මට ඔය සල්ලිකාර පෝසත් ඩයල් අල්ලන් නෑ. ගෙදර උන්ගෙ සල්ලි වලින් රගන හැත්ත නං ලොවෙත් නෑ. එහෙම බලද්දි ශෂී අයියව මට බැකැට් උනේ කෝමද කියලා මට වත් හිතාගන්න බෑ. පස්සේ අපේ බොන්ඩ් එක strong වෙන්න හේතු මහ ගොඩක් එකතු උනත් මුලදී ශෂී අයියව ගූ ගොඩක් වගේ පෙනුනේ නැත්තේ ඇයිද මංදා.

" යමන් "

" අඩෝ අඩෝ කියලාවත් කරගන්න බැරි දෙයක් ආහ්"

අනේ මේ මිනිහා නං ඇත්තට. දැන් ඉතිං මේ පෝසත් වාහනේ නැගලා යන්න වෙන්නේ වුත්ත.

" කෝ අද උබෙ වරිගේ ? "

" ආහ්.. උන් තාම කැරම් අතක් ගහන ගමන්. මං ආවා එන්න. අද ටිකක් කලින් යන්නෝනේ"

***

ඇති වෙනකන් හිනා වෙලා හිනා වෙලා අපි මේ අරූගේ වාහනේම නැගලා එනගමන් හිටියේ. විහා පැසෙන්ජර් සීට් එකේ ඉද්දී මායි යෂෝදුයි තමාෂයයි පිටිපස්සහ හිටියේ.

" උබලා main එක ගාවටම යනවනේ ? "

" මාව ඉස්සරා හෝල්ට් එකෙන් දාපං මචං. මුන් ටික නං යනෝ."