HAN İLE HAYAL ET AİLENİN SANA ŞİDDET UYGULADIĞINI ÖĞRENİR

1. Bölüm

Gece geç saatlerdi. Saat 11'e geliyordu ve işten yeni çıkmıştım patronum bana kızgın olduğu için mesai yapmam için ısrar etmişti bende kovulmamak için bu isteğini kabul etmek zorunda kalmıştım.

Hızlıca yürürken babamın ve annemin işten gelmemesine dua ediyordum eğer benden önce geldiyseler kötü şeyler olabilirdi. Sıkılıp telefonumu elime aldığımda telefonumdan mesaj gelmiş mi diye baktım. Hayır hiçbir mesaj yoktu.

Sonunda evime geldiğimde içimden bir oh çektim ve kapıyı anahtarımla açtım. Sağı solu kontrol ettiğimde salondaydılar.

(Kai) Ooo Sunhee hanım evin yerini biliyor muydu acaba?!

Bana sinirlice bakıp hemen elindeki kumandayı sehpaya bırakmış benim yanıma gelmişti. Yanıma gelir gelmez yaptığı şey direk saçımı sıkıca tutmak olmuştu.

-  Ö-özür dilerim m-mesaiye kaldım

Cümlemi tamamlar tamamlamaz annem oradan lafa atladı.

(Maria) S!rt!kl!k mü yapıyorsun sen yoksa!?

(Kai) Hanım doğru mu bu!?

(Maria) Dün onu bir erkekle gördüm!

(Kai) NE

Babam bu sefer saçımı daha da sıkmış ve beni odama götürüp hızlıca yere itmişti.

BUNDAN SONRASI ŞİDDET SAHNESİ RAHATSIZ OLUCAKLAR OKUMASIN (Zorla okutmuyorum)

- Baba yapma canım acıyor lütfen! (ağlamaya başlar)

(Kai) NE HAKLA ERKEKLERLE GEZERSİN SEN

- A-arkadaşım sadece

(Kai) KARŞI GELME BANA

Beni yerden kaldırıp sertçe duvara itmişti. Ardından bana vurmaya başlamıştı.

- Ahh!

Üstüme çıkıp ard arda vurmaya başladı. Bir süre sonra dudağımda kan tadı olduğunu hissettim

(Kai) DEFOL BU EVDEN GÖZÜM GÖRMESİN SENİ

Odamdan çıkıp kapıyı hızlıca kapatınca ağlamam şiddetlenmişti. Kalkıp aynaya baktığımda gözümün ve kolumun morardığını ve dudağımın kanadığını gördüm. Resmen acınılacak haldeydim şuan.

Acıdan inleyerek dolabımın yanına kadar geldiğimde gerçekten bu evden gitmeli miyim? diye düşünmüştüm. Evet gerçekten de olucaktı. Kıyafetleri hızlıca valizime doldurduğumda eşyalarımı ve telefonumu yanıma aldım. Sessiz adımlarla aşağıya indim ve ayakkabılarımı giyip dışarı çıktım.

Dışarıda çok şiddetli bir yağmur yağıyordu. Şu an nereye gidicektim?,Kime sığınıcaktım? Hiçbir fikrim yoktu. Yolda yürümeye başladım bu havada 1 dakika yürümek bile sırılsıklam olmanıza neden oluyor. Aklıma birden Han geldi onunla 2 yıldır arkadaştık. Onun evine doğru yol almaya başladım geldiğimde kapıyı tıkladım.

(Han) Hoşgel- Sunhee bu halin ne!?

(Han) Geç içeri!

İçeri geçer geçmez ilk yaptığım şey kendimi koltuğa atmak oldu.

(Han) Güzelim neden bu havada yürüdün!

(Han) Gece 11 bide!

(Han) Söyleseydin alır-

Hanın sözünü kesen şey benim kollarımdaki morluklar ve yüzümdeki yaralar oldu.

(H) N-ne oldu sana!?

Şuan o kadar çok titriyor ve ağlamamı durduramıyordum ki. Cevap vericek bir halde de değildim.

- Lütfen üstüme gelme...