अखेर अनघा अदलाबदलीसाठी तयार झाली होती! तिच्या होकारामुळे सुनीता, राजेश आणि विनोद आनंदून गेले. लगेच येत्या शनिवारीच जोडीदार बदलून झवण्याचा आनंद घेण्याचं ठरलंदेखील! आठवड्याचा एकेक दिवस एकेक वर्षासारखा भासत होता जणू. अनघाच्या गुलाबी पुच्चीत आणि तिच्या नाजूक सुंदर तोंडात आपला कडक लवडा घुसवण्याची आपली अनेक वर्षांची इच्छा पुरी करण्यासाठी राजेश आतुर झाला होता. आणि सुनीताला नग्न बघितल्यापासून तिचे सुंदर गोल रसरशीत गल्ले तोंडात घेऊन चोखायच्या नुसत्या विचारानेही विनोदचा दांडा सलामी देत उभा राहत होता. सुनीताची तरी अवस्था कुठे वेगळी होती? आजवर केवळ आपल्या नवऱ्याच्या लवड्याचा आस्वाद घेतलेली सुनीता विनोदचा दांडा चोखायला उतावीळ झाली होती. अनघाला अजूनही विश्वास बसत नव्हता की आपण प्रत्यक्षात असं काहीतरी करायला होकार दिला. तिचं मध्यमवर्गीय मन अजूनही कच खात होतं. आपल्या होकारानंतर आनंदित झालेले इतर तिघांचे चेहरे तिला आठवत होते. आता मागे फिरणं अवघड होतं. राजेशची वासनेने भरलेली नजर आठवून तिच्या पुच्चीत कामरस वाहत होता. प्रत्यक्ष शनिवारचा दिवस जवळ आला तेव्हा आपण आपल्या नवऱ्यासमोर दुसऱ्या पुरुषाकडून झवण्याचा आनंद घ्यायचा या विचाराने तिला घाम फुटला. आणि त्या पुढे जात, सुनीतासारखी मादक स्त्री आपल्या नवऱ्याचा लवडा तोंडात घेईल ते बघताना आपल्याला काय वाटेल, आपल्याला असूया तर वाटणार नाही न, विचाराने ती सैरभैर झाली.
अखेर बराच विचार करून तिने अदलाबदलीसाठी तीन अटी सांगितल्या - एक म्हणजे, अदलाबदलीचा कार्यक्रम रविवारी अनघा-विनोदच्या घरी होईल. दुसऱ्या कुठल्या जागेत हे करायला अनघा अजूनही कचरत होती. दुसरी अट अशी होती की, वेगवेगळ्या खोलीतच झवाझव केली जाईल, एकत्र एका खोलीत नाही. आणि तिसरी अट खास राजेश-अनघा पुरतीच होती. ती म्हणजे संपूर्ण अंधारातच झवतील कारण अनघाला उजेडात राजेश समोर पूर्ण नागडं व्हायला लाज वाटत होती.
यातल्या पहिल्या अटीबद्दल कोणाचीच काही तक्रार नव्हती. पण इतर तिघांना खरंतर उजेडात एकमेकांसमोर एकमेकांच्या जोडीदाराबरोबर झवायचं होतं. तरीही, तिघांनीही अनघाच्या सगळ्या अटी मान्य केल्या, कारण काहीही करून अदलाबदली करून कामसुख घ्यायचंच असं त्यांनी ठरवलं होतं. त्यांनी अटी मान्य केल्यामुळे अनघाला आता मागे फिरायचा शेवटचा रस्ताही बंद झाला.
