යීබෝ හිටියේ තමන්ගේ බයික් එක උඩ වාඩි වෙලා කොලේජ් එකේ විශාල ගේට්ටුව දිහා බලාගෙන නොයිවසිල්ලෙන්..යූබින් එක්ක ගේට්ටුවෙන් එළියට ආපු ජාන්නම් යිබෝව නොදැක්කා වුනත් ජාන්ව දැකපු යිබෝගේ දෙතොල් අතර පොඩි හිනාවක් ඇදුනේ මෙච්චර වෙලා තමන් බලන්න බලපොරොත්තුවෙන් හිටපු රුපේ දැක ගන්න ලැබුන නිසා හිතට දැනුන සතුට නිසාමද කොහෙද..
ඒත් ඉතින් ඒ හිනාවට වැඩි ආයුශ තිබුනෙනම් නෑ ඔන්න..එක විදියකට විනාඩි පහක් ඉන්න බැරි ජාන් ඒ ඇවිල්ලත් හිටන් ඉන්න ටිකට යූබින්ගේ ඇගට වාරු වුනා වෙද්දි ඒ දිහා බලන් හිටපු එක්කෙනෙක්ගේ ඇස් කොන් රතු වෙන්න ගත්තේ තරහටමයි..
"එක විදියට ඉන්න බෑ මේකාට පන නෑ..කාට හරි හේත්තුවක් දාන්නම ඕන"
"මොකද බන් තනියෙන් කියවන්නේ?"
"ආහ්.."
චෙන් ඇවිත් යිබෝගේ උරහිසට තට්ටුවක් දාලම එහෙම අහද්දි යිබෝ ගැස්සිලා ගියා...කොල්ලට හාට් ඇටක් නැති නිසා හොදයි නැත්තන් චෙනාව හොදම යාලුව කරන් ඉන්නවා කියන එක ලේසි නෑ..මොකද ඉතින් එහෙන් මෙහෙන් මතු වෙලා විලාප තියන හැටියට හාට්ඇටැක් තියෙන මනුස්සයෙක්නම් මේ වෙද්දි ස්වර්ගයේ..
"මම හැමදාම කියනවා ඔහොම කඩාගෙන බිදගෙන එන්නේ නැතුව කතා කරපන් කියලා..උබට ඕන මාව අඩු වයසින් මරාගන්නද ආ?"
"චි..චී මූසලා කතා කියන්න එපා බන්..අනික මම උබට කතාකරානේ යිබෝවා උබනේ මේ තනියෙන් කියව කියව හිටියේ"
"හ්ම්ම්..දැන් යමන් ඉතින්"
"අන්න අන්න...තමන්ගේ අතේ වැරැද්ද තියෙන නිසා ආදා වගේ ලිස්සලා යන්න හදනවා නේ.."
YOU ARE READING
♡ 𝑀𝓎 𝒯𝓇𝓊𝑒 𝐿𝒪𝒱𝐸 ♡
Fanfictionඔබේ සැබෑ ආදරය ඔබගේ ක්රශ් එකම ක්රශ් එක කරගත් අනෙකාද විය හැක 😌