Ben nerede yanlış yaptım? Yetersiz olmam mı gerekiyor mutluluğunuz için? Ben neden bunları yaşamak zorunda hissediyorum peki? Evde olmak istiyorum. Evi istiyorum. Sadece ev. Kimsenin olmadığı yalnız bir şekilde herkesin unuttuğu birisi olmak istiyorum.
Kimse beni bilmesin. Ben sadece durup bekleyeyim. Zahmetsiz bir şekilde.
Yazarken ki o samimiyetsizliği iliklerime kadar hissettim. Zorla yazmış gibi. Nasıl yazdığını okumadan bile önce hissettim. Çünkü en kısa metin benimkiydi. Diğerlerine uzun bir şekilde yazarken bana en kısa yazıyı yazması benim yetersiz olduğumun en büyük kanıtı. Oysa ki onun ilk arkadaşı bendim. Ama onu anlıyorum. Kimse benim gibi biriyle olmak istemez çünkü ben bencilim. Ben bunları hak ediyorum.
Okula gitmek istemiyorum. Anlamıyor musunuz? Orda sadece 40 dakika boyunca durup 10 dakika boyunca uyumaya çalışıyorum. Ne yararını gördüm ki? Gerçekten bıktım. Dayanmaktan bıktım. Geberip gitmek varken neden hâlâ buradayım?
