İçimdeki Karanlık

2 Bölüm

Boş sokakta yürürken  hafif esen rüzgar  tenimi okşuyordu yoldan geçen tek tük araba vardı . Saat 00:25 ve ben tepeye gidiyorum bi hafta oldu gidemediğim tepeye  maalesef Burhandan  dolayı gidememiştim . Sonunda bugün  gidiyorum  ıssiz  yolları geçtikten sonra tepeye o
Ulaştım zaten yaklaşık 15 ,20 dk sürüyordu gelmeme bugün dahada acele gelmiştim sabaha kadar kalabilirim zaten beni kimse farketmez  sonuctakimsenin işine yaramayan bir çöpün ta kendisidiyim.

Tepeye geldikten sonra en ucuna oturdum ve gökyüzünü izlemey3 başladım  ayrıca iki kişi dışında kimsede yoktu büyük ihtimalle  onlarda burayı  keşfetmiş ama onlar benden baya uzzktaydilar zaten yakın olmamaları daha iyisi senin yüzümdeki morlukları
Görüp dalga geçmesinden haz almıyorum sonuçta.
Bedenimi geriye doğru yatırarak kollarımı başımın altında bağladım  ve derin bi nefes alarak  her zamanki gibi hayaller kurmaya başladım.
   Annem ve babamı kaybetmeyelim yada Burhani hiç tanımamış olsaydım hayatım nasıl olurdu?
   Annemle birlikte olsaydık babam işine gidip gelseydi ben Okula gitseydim annem mis gibi  yemekler yapsaydı arkadaşlarım olsaydı  normal bir şekilde kafede buluşsaydik çok birey istemiyorum  ki sadece normal bir hayat...

  "Merhaba " 
gelen ince sesle beraber  gözlerimi açıp etrafa baktım yanımda dikilen bir kuz muhtemelen  benim yaşlarımdaydi  siyah kıvırcık saçları ve tatlı bir yüzü vardı doğrulamak oturur pozisyona geldim ve daha fazla cevapsız bırakmamak için  cevap verdim

"Merhaba "

"Şey ben bir şey sormak İstiyordum  da"
Kızın utangaç tavrına karşılık hafif  tebessüm ettim
"Tabi  sorabilirsin"

"Ben selin , buraya yeni geldim yani İstanbula buralara yabancıyım vee ve galiba kayboldum burası neresi bilmiyorum  nasil yola çıkabilirim acaba bana yardım edebilirmisiniz "

Kızın utana sıkıla anlattıkları karşı başımın sallayıp ayağa kalktım elimle dizlerimin sirkeleyip  kıza baktım elimle karşıdaki gazların arasını gösterdim

"Şu taraftan dümdüz gidersen yolu  bulabilirsin zaten sonrada taksi çağırırsan gidebilirsin"

"Çok teşekkür ederim "

Selin giderken  bende oturmak için  tekrar hareketlendim ki tekrar selinin sesini duymamak arkamı dönmem bir oldu

"Yaa şey ismin neydi acaba söylemedin "

"Gökçe ismim Gökçe"

"Tanıştığıma memnun  oldum Gökçe ,tekrardan teşekkür ederim "
Ve arkasını dönüp gitti bende tekrar hayallere dalmaya devam ettim ki bi ara uyuya kalmışım sonra saat 03:21eve vardım  evdeki sesler hala aynı durumdaydı hiçbirine kulak asmadan odama geçtim kapımı kilitledim  ılık bi duş aldım ve yatağa girdim sonrasında kendimi uykunun kolları arasına teslim ettim kabusları izin verdiği kadarıyla.

Selamlama tekrardan  aklımda o kadar güzel Bi senaryo vardı bir an önce o bolumlere gelmek istiyorum diğer bölümde  görüşmek üzere;)