Beyaz İnci(Ara Verildi)

~Son Arzum~

Ertesi gün dışarı çıktım.Kulaklığımdan
bir şarkı açtım ve yürüyüş yapmaya başladım.Ardında şarkıyı söylemeye başladım.

"Son arzun nedir diye"
Gelip de bana sorsalar"

Tanıdık bir ses şarkıyı devam ettirdi.

"Gözlerime bakıp da"
"Herşeyi anlasalar"

Arkamı döndüğümde sesin Barkın'a ait olduğunu fark ettim.
Yemyeşil gözleri ile bana bakıyordu.

"Sesin çok güzelmiş"dedi sırıtarak.

"Senin sesin de güzel"dedim gülümseyerek.

"Güzelliğin beni büyülüyor"dedi.

"Bu zamana kadar kimse güzel olduğumu söylemişti"dedim.

"Ben hariç"dedi ve gülümsedi.

Sonra Sanem'in evine gittik ve Volkan
"Barkın şarj aletini evde unutmuşuz yine"dedi.

Şaşırarak sordum"Aynı evde mi yaşıyorsunuz"

Beste"Onlar kuzenler ya"dedi.

"Bilmiyordum"dedim.

Sanem"İnci senin kardeşin var mı"diye sordu.

"Yok ama hep bir ablam olsun isterdim"

Beste"Benim de baş belası bir erkek kardeşim var"dedi.

O sırada telefonum çalıyordu.
Annem arıyordu.

"Kızım çok kötü bir şey oldu"dedi.

Sesi çok kötü geliyordu.

"Bir sorun mu var anne"diye sordum.

"Kızım baban yeni işine giderken yolda
trafik kazası yapmış"dedi.

Sesi kulaklarımda çınlamaya başladı.
Telefon elimden kayıp yere düştü.

Beste"İyi misin canım"diye sordu.

Cevap bile veremeden ağlamaya başladım.

Sanem"Neden ağlıyorsun bebeğim"diye
sordu.

"Babam trafik kazası geçirmiş"dedim hıçkırarak ağlarken.

Beste bana sarıldı.

Volkan"Hastaneyi biliyorsan gidelim"dedi.

"Annem konum atmıştı"dedim yerdeki telefona bakarken.

Barkın telefonu yerden aldı ve konumu
açtı.

●♡●

Yola çıktığımızda hala ağlıyordum.
Sanem beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Arabayı Volkan sürüyordu.

Hastaneye geldiğimizde ağlamayı sürdürdüm.

Sanki babamı bir daha asla göremeyecekmişim gibi hissediyordum.
Dilim damağım kurumuştu.
Sanki nefes alamıyordum.

Volkan bunu fark edince"Dışarı çıkıp
hava almak ister misin"diye sordu.

"Hayır,babamın yanında kalacağım, onun bana ihtiyacı var"dedim.

Bayılacak gibi hissedince dışarı çıkıp bir banka oturduk.

Annem ve Beste hastanede kalmışlardı.
Babama bakacaklarını ve bizi her durumdan haberdar edeceklerini söylediler.

Volkan ve Sanem bana su almak için gittiler.

Barkın"İyi misin İnci"diye sordu.

"Babam ölmeyecek,ben onsuz yapamam"dedim.

"Baban ölmeyecek İnci.Sen merak etme"dedi.

"Nasıl merak etmeyeyim Barkın,o bana
söz vermişti,beni bırakmayacağına söz vermişti"

Barkın"Ağlama beni de üzüyorsun İnci"dedi.

Daha sonra Volkan ve Sanem bana su getirmişlerdi.
Sudan bir yudum alınca biraz olsun rahatlamıştım.Ama hala ağlıyordum.

Beş saat boyunca babamın iyi olduğu
haberini almak için içeride annem ve arkadaşlarım ile hastanede bekledik.
Az sonra doktor geldi.
Hepimiz ayağa kalktık.

"Hastanın yakını kim"diye sordu.

"Ben kızıyım"dedim.

Doktor"Maalesef babanızı kaybettik"dedi.

Ağlamaktan gözümde yaş kalmamıştı.
Bir anda nefesimin kesildiğini hissettim.Gözlerim karardı ve oracıkta bayılıverdim.

                 3. BÖLÜM SONU