වරදක්....
දින සති මාස ගෙවෙන්නේ කොයිතරම් වේගෙකින්ද හිතාගන්න බෑ.... මං ඔහුගේ දේවදාසයා ලෙස වසරකුත් ගෙවිලා ගිහින්....
හැමදෙයක්ම වෙනස් වෙලා.. මං වගේම ඔහුත් මේ කඳු මුදුනේ හුදකලා වෙලා.. මුල් මාස කිහිපයේ කවුරුන් හෝ දෙවොලට පැමිණියත් දැන් සය මාසයකින් පමණ කිසි කෙනෙක් මේ ඉසව්වට ඇවිත් නෑ...
එලවලු බීජ වලින් අපේ එළවලු වගා පලතුරු පලා වර්ග වවලා මං ඔහු වෙනුවෙන් පුදපූජා පවත්වනවා... ඔහු වෙනුවෙන්ම පේ වෙලා මාත් මේ දෙවොලේ කාලය ගෙවනවා.. ඔහු සමඟ භාවනා කරනවා... මාත් ඒ ජීවිතයට දැන් හුරු වෙලා...
තෙදිනකට කලින් පාර්වී දේවිය පුත් කුමරෙක් බිහි කරලා.. ඒ ප්‍රීතිය නිමිත්තෙන් තෙදිනක් ගන්ගදීපයේ උත්සව නැටුම් ගැයුම් වලින් පිරිලා තිබුනා... දෙවොලටත් ඒ හඬ ඇහුනා... අභීර් තමයි පැවසුවේ ඇය පුත්කුමරෙක් බිහි කල වග...
නමුත් මාලිගයෙන්වත් ගන්ගදීපයෙන්වත් දෙවියන් වෙනුවෙන් කොටසක් එවලා තිබුනේ නෑ... ඔවුන්ට මාව අමතකවීම සැබෑවක් විය හැකියි නමුත් දෙවියන්... අද ගන්ගදීපයේ අටුකොටු සරු වෙලා සශ්‍රීක වෙන්න හේතුව ඔහුගේ ආශිර්වාදයයි... පාර්වී දේවියගේ ගැබ සරු වීමේ ආශිර්වාදයක් ඔහුගෙයි....
කලක් පුරාවට මහා භක්තියෙන් ගෞරවයෙන් ඔහුට වන්දනාමාන කර ඔවුන්ම අද ඔහුව අමතක කරලා... ඔහු නම් පවසන්නේ මිනිස් සිත් එසෙ බවයි.... නමුත්... ඔවුන් සැබවින්ම ආත්මාර්තකාමීයි..... නැවතත් ඔවුන්ට කරදරයක් ඇති වුවොත් නම් ඔවුන්ට ඔහුව මතක් වේවී... මිනිසුන්ට දෙවියන් මතක් වෙන්නේ කරදරේකදී පමණයිනේ..
"මිනිස් හිත් එහෙමයි ආරුල්.. ඔවුන්ට දෙවියන් මතක් වෙන්නේ කරදරේකදී දුකකදී පමණයි... ප්‍රාර්තනා භාරහාර ඇරෙන්න ඔවුන්ගේ වන්දනාවක් ස්තූතියක් බලාපොරොත්ති විය නොහැකියි... වසර දහස් ගණනක් පුරාවට මා එය අත්දකිනවා ආරුල්... "
දිනක් මා අහුගෙන් ඒ පිලිබඳව ඔහුගෙන් ඇසූ විට ඔහුගේ පිලිතුර උනේ ඒක... ඔහු නිවැරදියි....
ආත්මාර්තකාමී මිනිස් හිත්.......
.
.
වෙනදා වගේම තවත් දිනයක උදෑසන හිරුට කලින් අවදි උන මං යහනේ එහෙ මෙහේ විසුරුනු මගේ සලුපටක් අරන් නිරුවත ආවරණය කරගත්තා..
YOU ARE READING
දේව්දාස් || Completed
Fanfictionග්‍රත්‍ය දාසයක ලෙසින් දෙවියන්ට කැප වූවත්.... භක්ත දාසයක ලෙස දෙවියන්ට කැපව සිටින ඔහු... දේව්දාස්.. . . yizhan ff
