" ဂျောင်ဂုဂီ.. ဒီကိုခဏလာပါဦး "
" ဗျာ..လာပြီ လာပြီ "
ခြံထဲမှ ဆိုင်ထဲသို့ JungKook အပြေးဝင်လာတော့ အမေက သေသပ်လှပစွာ ထုပ်ပိုးထားသည့် အနီရောင် နှင်းဆီပန်းတစ်စည်းကို သူ့လက်ထဲသို့ ထိုးပေးလာ၏။
" ရော့ "
" အော်ဒါလား
အာ..ဒီလောက်လှနေတာ ဘယ်ကောင်လေးကများ သူ့ကောင်မလေးအတွက် ဝယ်ပေးတာလဲမသိဘူးနော် "
JungKook သူ၏လက်ထဲ၌ လှလှပပထုပ်ပိုးထားသည့် နီစွေးနေသော နှင်းဆီပန်းစည်းလေးကို ကြည့်ပြီး စကားဆိုလိုက်ခြင်း။
" စကားကိုနောက်မှများ..
အခု ဟိုဘက်လမ်းထိပ်က ဆေးခန်းကို ဒီပန်းစည်းသွားပို့ "
ဆေးခန်းဆိုသည့် စကားကြောင့် JungKookရဲ့ မျက်ခုံးတန်းနက်နက်လေးတွေက အနည်းငယ် တွန့်ကျိုးသွားတော့သည်။
ဒီလိုမျိုး လှလှပပထုပ်ပိုးထားတဲ့ ပန်းစည်းက ဆေးခန်းက မှာတာလား။
အရင်ကဆို အဲဒီဆေးခန်းက လူနာအရမ်းကျတာကြောင့် ဆရာဝန်ဆိုတာများ ခြင်ကိုက်ရင်တောင် မကုတ်အားတဲ့အခြေအနေ။
ပြီးတော့ လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလလောက်ကစပြီး အဲဒီဆေးခန်းမှာထိုင်တဲ့ဆရာဝန်က တစ်ခြားဒေသကို ရာထူးအရွှေ့အပြောင်း ကျသွားခဲ့တာကြာပြီ။
ဒါဆို အခု ဆေးခန်းမှာက ဆရာဝန်အသစ်ပြန်ရောက်နေတာလား။
ဘယ်လိုဆရာဝန်မျိုးကများ ဒီလောက်ထိအားယားနေပြီး တကူးတက ပန်းစည်းမှာပြီးတော့တောင် နေနိုင်ရတာလဲ။
အတွေးတွေထဲနှစ်မြောနေတုန်း...
" ပေါက်ကရတွေ တွေးနေပြန်ပြီလား..
တစ်ချိန်လုံး ဂိမ်းဆိုင်သွားလိုက် ၊ စက်ဘီးပတ်စီးနေလိုက်နဲ့ အချိန်ဖြုန်းနေသမျှ ဆရာဝန်လေးအသစ်ရောက်လာတာတောင် မသိဘူးလား "
" ဆရာဝန်..?
ဘယ်တုန်းကရောက်တာလဲ "
သူ့အမေးကြောင့် အမေက သက်ပြင်းဖွဖွချကာ ခေါင်းခါလိုက်ရင်း..
" လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်ကစပြီး ဆိုးလ်ကနေ တာဝန်ကျလာတဲ့ ဆရာဝန်အသစ်လေး ရောက်နေတာကြာရောပေါ့..
အဲဒီဆရာဝန်လေးကလည်း မင်းနဲ့ရွယ်တူလောက်ပဲ..နှလုံးအထူးကုဆရာဝန်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ပြင်သစ်မှာ ပါရဂူဘွဲ့ပါယူထားတာတဲ့..
မင်း ဒီလောက် လမ်းကြိုလမ်းကြားတွေထဲ စက်ဘီးပတ်စီးနေပြီး နေ့တိုင်း လမ်းသလားနေတာတောင် ဒါကိုမသိဘူးပေါ့ "
