Ben Senden Vazgeçmem

2

Hayat belki de sadece insanlardan ibaret değildir , insan hiç kendini sorgular mı? Ben kimim? Diye sorar mesela ama bir cevaba ulaşamaz , ben bu cevabı bulmak için hikayemi yazıyorum sahi ben kimim? İki karakterim vardı , bir yanım enerjik, mutlu ,herkesi güldüren , kimseyi kırmaya kiyamayan , herkesi önemseyen , diğer yanım ise kimseyi takmayan, umursamayan, sinirli, bazen çok sakin, suskun, ruhsuz, duygusuz, rahat. Ben bu iki karakterime isimler verdim ilk bahsettigime güneş , ikinci bahsettiğim ise dolunay. Bu iki karakterle evet başa çıkması zor oluyor ama ben alıştım 10 yaşındayken bu iki karakteri oluşturdum ve tabiki bunun dışında birde hayali arkadaşım ona hayali demek hoş olmaz o yüzden arkadaşım diyelim , arkadaşımın ismi gece kendisi kız ama onu benden başka kimse bilmiyor kimsenin de öğrenmesini istemiyorum deli olduğumu düşünebilirler , yada düşünsünler umrumda değil :)

İlerki zamanlarda daha detaylı anlatırım biraz daha böyle dalıp gidersem arkadaşlarim kafayı yediğimi dusunucek , ben çoktan kafayı yediğimi düşünmüyor değilim ;)

" Ha , ne dediniz? "

Baran
" Hani diyorum kanki bize mi katılsan kızlar sıkılmaya başladı sende dalıp gittin "

" Kusura bakma kanki bişey düşünüyordum "

" Ne düşünüyordun? "

" Boşver önemsiz "

Önemliydi.
Okuldan sonra parka gidip çekirdek ve kola yiyip içip sohbet etmiştik akşam olunca da bara gelmiştik kayra ve Aden bir süre oturmus içiyorlardi ancak baranin dediği gibi sıkılmaya başlamışlardi bunu yüzlerindeki ifadeden anlayabilirdiniz.

" Tamam , ben gidip iki tane şarap alıp geliyorum "

" Yok kardeşim ben adenle ilgileneyim biraz , sıkılmışa benziyor "

" Tamamdır kardeşim "

Tam başımı çevirdim Aden'in yanına gidiyordum ki bir çocuğun adene elini uzatmış birşeyler söylediğini gördüm,  Aden de çocuğa gülümseyerek elini tutarak dans pistine gittiler.
Yutkundum , gitmeli miydim? Onların  yanına gidip adeni o çocuğun elinden almalı mıydım? Evet , sinirliydim hatta bu duruma bozulmuştum ama gitmedim. Onların yanına gidip adeni o çocuğun yanından almadım , inanın bunu neden yapmadım bilmiyorum. Bir sokakta yürüyor elimde bira içiyordum sokak sessizdi sadece lambaların birkaçı yanıyordu.

Gece
" Ne bu depresiflik? "

Gördün işte ne sorguluyon ammina.

Gece
" Gördüm evet ama bir anlam veremedim niye yapmadın? "

İnan bende bilmiyorum amk evet onu çok seviyorum ama yapmadım.

Gece
" Dolunay mi devreye girdi? "

Omuz silktim , sanırım.

Gece
" Belli oluyor salak "

Sus amk zaten hiçbirsey yapmak istemiyorum.

Gece
" Olm ben susmam bilmiyor musun "

Ben dışında kimse bilmiyor ve şimdi eğer susmazsan gören olur kafayı yediğimi sanar.

Gece
" Yemedin mi zaten? "

Siktir git.

Şükür amk rahat yok valla yok , durun tamam anlatayım kafanız karıştı biliyorum. Gece gözükmuyor yani yoldan yanimdan geçseniz göremezsiniz onu çünkü gerçekte yok.

Gece
" Varım lan "

Senin amk , neyse sadece benimle konuşuyor bana bazen tavsiyeler de veriyor ara sıra teselli ediyor.

Gece
" Ara sıra mi aşk olsun , sana her bebek gibi ağladığında sarılan kimdi amina koyim "

Ne ara ağladım lan konuş söyle ne zaman ağladım.

Gece
" Bence sen sus "

Kapı orda gece git.
Yolda aniden durmamla gece de susmuştu , o mu? Gelmiş miydi? Neden şimdi? Gözlerim kararmaya başlamıştı yerimde geriye doğru sendeledim elimdeki bira yere düştü.
Abim. Abim gelmişti oydu.

" Yiğit! "

" Gelme. "

" Yiğit olm benim abin "

Gözlerim dolmaya başlamıştı.
" İstemiyorum lan seni ! "

" Abicim yapma böyle "

" Terk ettin lan beni , ailemizi ! "

" Biliyorum. "

" Niye lan ! Niye yaptın bunu bana , bize niye yaptın mahvoldum ben neler yaşadım haberin yok lan senin aylarca seni aradik ama bulamadık birazcık lan birazcık da mı umrunda olmadık ! "

Ağlıyordum, evet yine ağlıyordum abimin karşısında hep güçsüz kalırdım abim benim herşeyimdi herşeyimi ona anlatırdım vakitlerimi hep onunla geçirirdim ama bir gün 9 yaşındayken abimle beraber parka gelmiştik çocuktum kaydıraktan kayıyordum sırayla hepsinden kayiyordum ama sonra...Sonra banka baktım abime seslenicektim nasıl kaydığımi ona gostericektim , ama o yoktu gitmişti. Her yeri aradım ama o yoktu beni bırakıp gitmişti eve korkarak tek gitmeme ağlamama yalnız kalmama sebep olmuştu , eve gelmiştim annem onlar sorup sorguladilar beni ben herşeyi anlatabilecegim kadar anlatmıştım , babam onlar aylar boyunca aradılar ama hiçbir ize rastlamadilar ben o an anladım artık bizi terk ettiğini birdaha dönmicegini umudumu o zaman kaybetmiştim ben herşeyimi o an kaybetmiştim.

Gece
" Hey o an herşeyini kaybetmemiştin annen ve baban da vardı "

Lan sen bir sus o an öyle hissettim.

Gece
" Tamam sustum "

Bana doğru yaklaştı artık oda ağlıyordu , biz ağlıyorduk tekrar...

" Abicim... Çok özledim seni. "

" İstemiyorum seni uzaklaş benden yaklaşma "

Dinlemiyordu beni , ne zaman dediğimi yaptı? Bana aniden sarılmıştı, yutkundum.
Yıllar sonra tekrar sarılmıştı , o hissi tekrar yaşıyordum , daima burda olacağının verdiği hissi yaşıyordum.

" Ben burdayım abicim , artık burdayım "

Ve sarıldım...

" YİĞİT ! "

Yolun kenarına doğru abimin beni itmesiyle savrulmustum korna sesi sokağın sessizliğini bozmuştu.
Ve BOOM !

" ABİİİ ! "

Annem
" Yiğit ! Yiğit oğlum iyi misin? "

İyi okumalar :) biraz da merak edin değil mi? 😉