Ben Ceren,19 yaşındayım. 17 yaşındayken Maddi durumlarım yüzünden okula gidemiyordum,anne ve babamı küçük yaşta kaybettim bu yüzden yurda yerleştirildim. Yurtta zorbalığa uğradım ve 19 yaşında kendim yaşamaya karar verdim. Maddi durumlarımın yettiği küçük bir eve taşındım,evimin etrafında sadece ağaçlar ve terk edilmiş evler vardı. Çok ıssız bir yerdi ama maddi durumum buna yetti. Eşyalarımı yerleştirmem bittiğinde ise hava kararmıştı, çok yorgundum ve erkenden yattım.
Sabah olunca kahvaltımı yaptım ve iş aramaya çıktım,iş bulma çabalarım olumsuz oldu. Eve giderken hava kararmak üzereydi ve güneşin son ışıklarıyla aydınlatılmış tabela dikkatimi çekti,tabelaya yaklaşıp ne olduğuna baktım ve şöyle yazıyordu:Nuda Köyü...
Sonunda yaşadığım yerin ismini öğrenmiştim,eve gittim ve başımı yastığa koyar koymaz hemen uyuyakaldım, çok yorulmuştum.
(Sabah olunca)
Sabah erkenden bildirim sesleriyle kalktım,telefonumu açıp baktığımda herkes acilen haberlere bakın diyordu,hemen salona gidip televizyonu açtım. Kırmızı bültenlerde Nuda Köyü'nün Cinli olduğu yazıyordu. Açıkçası bu habere pek inanmadım, üstüme gündelik kıyafetlerimi giymek için odama gittim ve marketin yolunu tuttum. Alışverişimi yaptım ve eve doğru ilerlemeye başladım,yolda gördüğüm insanlara kulak misafiri oldum ve duyduğum kadarıyla hep Nuda köyü hakkında konuşuyordu. Umursamadan evime yürümeye devam ettim,eve gelince kapının önünde bir kargo paketi gördüm:eski püskü bir paketti ama ben hiç bir sipariş vermemiştim ki diye düşünürek paketle beraber eve girdim, alışveriş poşetlerini mutfağa bıraktım ve salona girip paketi kucağıma yerleştirdim,meraklı bir şekilde paketi yırtarcasına açtım içinde kanlı bir not vardı şöyle yazıyordu:Buradan Kaç!!
Ben tam bunu okurken tıkırtı sesleri geldi ve hızlıca odama çıktım ama sesler devam ediyordu. Seslerin bana yaklaştığını ve gittikçe arttığını anladım. Korkudan odamın köşesine saklanıp tir tir titriyordum. Birden kapı açılma sesi duydum ve pencereyle göz göze geldim,1. Katta olduğum için atlayıp şehir merkezine indim ve bir parkın bankında uyuyakaldım uyandığımda ise sabah olmuştu, dün gecenin korkusu hâlâ üzerimdeydi. Eve gitmeye korkuyordum ama gitmek zorundaydım. Eve geldiğimde kapıyı açtım ve herşey yerdeydi resmen burası savaş alanı gibiydi ve artık o habere inanmıştım. Hâlâ şok içindeydim ve evi yavaş yavaş toplamaya başladım o sırada dün gelen kargonun üzerinde yeni birşey yazdığını farkettim şöyle yazıyordu:"Kendine dikkat et bu gece tekrar geleceğim:)" iyice korkmaya başladım şok üstüne şok yaşıyordum. Zorda olsa artık yetimhaneye gitmeliydim. biliyorum tekrar zorbalık göreceğim ama böyle yaşamaktansa zorbalık görmeyi tercih ederim...
Devamı 2. Bölümde
Bu hikâye Eftalya201359 kişisi ile birlikte yapılmıştır
