𝘼𝙘𝙧𝙤𝙨𝙨 𝙏𝙃𝙀 𝙈𝙞𝙧𝙧𝙤𝙧❤️ [𝘾𝙊𝙈𝙋𝙇𝙀𝙏𝙀𝘿]

එකොලොස්වන වෙළුම

හුස්ම ගන්න බැරි නිසා ළග තිබ්බ පන්චාලිගෙන් දවසක් උදුරලා ගත්ත කිණිස්ස මගේ ඇදලග තියෙනව දැකලා ඒකෙන් මට කරදර කරපු කෙනාගෙ අතට ඇන්නෙ අනික් පැත්තෙන් කිණිස්ස මතුවෙන තරම් වේගෙකින්...ඒ එක්කම කෑ ගහගෙන මගෙන් එහාට පැන්න කෙනාගේ මූණ වහන් හිටිය ආවරණය ගලවලා දාපු මන් දැක්කෙ ඒ කලු ඇදගත්ත නපුරු කෙල්ලව...හීනෙකින් වත් බලාපොරොත්තු නොවුන විදියට තවත් අය උමගෙන් මතුවෙන්න ගත්තෙ හිතාගන්නවත් බැරිවෙන්න......

ඒ එක්කම කතා කරන්න ගත්ත අර කෙල්ල...

"ඔබද එසේනම් ඇගේ රහස"

"මා කාගෙවත් රහසක් නොවේ"

මම හයියෙන් කෑ ගහලා එහෙම කතා කරේ මන් කෑ ගහන සද්දෙන් පොඩ්ඩක් හරි පන්චාලිට ඇහෙයි කියල විශ්වාසෙකින්...ඒත් මගේ කටහඩ මටම ආපහු දෝන්කාර දිදී ඇහෙන්න ගත්තෙ මන් පවා මේකේ ඇතුලෙ ඉන්නෙ හිරවෙලා කියල ආපහු මට මතක් කරලා.....

"රහසක් නොවේ...එසේනම් කුමකටද ඔබව ඇය සගවන්නෙ.."

ඒ අහපු දේට මට උත්තර නැති උනත් එක්ක ආපහු කතා කරන්න ගත්ත ඒ කෙල්ල මම ආපු කණ්නාඩිය දිහා බලලා

"මෙයයි එසේනම් ඒ පවසන අරුම පුදුම කණ්නාඩිය.. "

එහෙම කියපු ඒ කෙල්ල කන්නාඩිය ලගට ගිහින් කන්නාඩියට අත තිව්වත් කිසිම දෙයක් නොවුනෙ තවමත් හද සම්පූර්ණයෙන් පායන්න දවස් ඉතුරු නිසා..

ආපහු මන් දිහාවට හැරුණ ඒ කෙල්ල කඩුව අරගත්තෙ පුහුණුවීම් වලදි මේ කෙල්ලගේ දක්ෂතා දැකලා අනික් අය පුදුම උන හැටි පවා මට ආය ආය මතක් කරවලා....

මාත් ඇසිල්ලෙන් ඇදගත්ත මගේ කඩුවෙන් ඒ කෙල්ල මට පහර දෙනකොට පහර දෙන්න ගත්තෙ ආත්ම ආරක්ෂාවට...ඒත් එක්කම අර කෙල්ල වටේ හිටිය සෙබලුන්ට කන්නාඩිය අරන් යන්න කිව්වම මට දවල් තරු පෙනුනෙ එදා මගේ කනට ඇහෙන්න විතරක් පූජකතුමා කියපු කතා මතක් කරවලා ....

සතුරෙකු අතට පත්වෙන්න නියමිතයි ඔබ පැමිනි එම විශේශ කන්නාඩිය....එසේ වුවහොත් කුමරිය අනතුරේ

මට  මොනවා උනත් පන්චාලිට අනතුරක් වෙනවට මන් පොඩ්ඩක්වත් අකමැති නිසා අර කලු ඇදගත්ත කෙල්ලගේ කකුලකට පහර දුන්නෙ අනික් සෙබලු ටික කන්නාඩිය අරන් යන එක නතර කරලා එකපාරම නැවතිලා මට පහරදෙන්න කඩුටිකත් උස්සන් මගේ පැත්තට කොහොමත් එන නිසා මගේ උත්සාහය හරිගියත් එක්ක හිටපු හැම සෙබලෙක්ටම පහරදුන්නේ මගේ මුලු ඇගේම තුවාල මන් ගහන එකපහරකට මගෙ වටේ ඉන්න සෙබලු එල්ල කරන කඩු පහරවල්වල්න්මයි...

නොහිතපු විදියට පිටිපස්සෙන් ආපු සෙබලෙක් මගේ වම් කකුලට කඩුව එල්ලකරත් එක්කම කෑ ගහගෙන මන් බිම වැටුනේ කොයිම වෙලාවකවත් පිටිපස්සෙන් පහරදීමක් මන් බලාපොරොත්තු නොවුන නිසා.....

ඒත් එක්කම මට ආය මතක් උනේ

රැකගන්න බැරි උනොත් කන්නාඩිය විනාශ කරන්න එය කෑලි කෑලි වනතෙක්

පූජකතුමා කියපු දේවල් එකින් එක මතක් වෙන්න ගත්තත් එක්ක මගේ කඩුව අරන් තුවාල අමතක කරලා ලග තිබුන මල් පෝච්චියකින් කන්නාඩිය මැද්දට ගැහුවේ කවුරුත් නොහිතපු විදියටයි..ඒ වෙලාවෙ කන්නාඩිය කෑලි කෑලිවලට කැඩිලා ගියත් එක්ක තවත් තරහ ගිය අර කෙල්ල ආයම මට කඩුවත් අරන් ගහන්න ආවේ මට හිතාගන්නවත් වෙලාවක් ඉතුරු නොකර ඒ එක්කම මමත් මගේ උපරිමයෙන් ඒ කෙල්ල එක්ක සටන් කරේ අවසානය වෙනකම් සටන අත් හරින්නෑ කියල මටම පොරොන්දු වෙවී....ඒ කෙල්ල එක්ක ආපු සෙබලු පවා තනි මාත් එක්ක පොරබදන්න ආවත් එක්ක පන්චාලිගෙ කුටියෙ ඉදන් උමගට තියෙන දොරටුව ඇරුණේ සෙබලු විස්සක් විතර දොරටුවෙන් පේද්දි ඒ අය මගේ උදව්වට කියල මතක් වෙනකොට සැහැල්ලුවක් මට දැනුනත් එකපාර කොන්ද මැදින් වේදනාව නිසා එසවුන මගේ කඩුව ගිහින් නතර උනේ මගේ කොන්ද පසාරු වෙන්න කඩුව ඇතුල් කරපු කෙනාගේ බඩ පසාරු කරගෙන මගේ කඩුව ඇතුල් වෙද්දි ...කලු ඇදගත්ත කෙල්ලත් මාත් වේදනාවෙන් දෙන්නගෙන් ඈත් උනේ එකපාර වේදනාවටත් ගලාගෙන යන රුධිර පහරේ සැරටත් එකපාර සිහිසුන් වෙන ගමන්.......

ඒ එක්කම පියවෙන්න ඔන්නමෙන්න තිබ්බ මගේ ඇස් දැක්කෙ මන් ළගට දුවගෙන එන පන්චාලි......