Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●
Çünkü elindeki ilaç poşetleri ve endişeli bakışlarıyla kapıma dikilen adam, beni ufak bir dokunuşla geriye itip bir şey söylememe izin bile vermeden evime adımını atmıştı.
"Evinde ilaç var mı emin olamadım,alıp geldim. Umarım kahvaltı yapmışsındır çünkü aç karnına ilaç içemezsin. Ateşin çıktı mı hiç şu saate kadar? Ya da kustun mu? Kusmak demişken hâlâ bir şey yiyip yemediğini söylemedin. Aç mısın? Gerçi pek iştahın olduğunu zannetmiyorum ama hafif bir şeyler hazırlayabilirim. Yani hazırlamaya çalışırım,olmadı dışarıdan söyleriz."
Bir yandan hızlı hızlı konuşuyor bir yandan da arkasında gelip gelmediğimi kontrol ediyordu.Paltosunu astı ve elindekileri salondaki masanın üzerine yerleştirdi. Gözleriyle salonu inceledi ve sonunda hareleri benimkilerle kesişti. Baskı altında hissediyordum. Sadece bakıyordu ama bakışları ağırdı. Yutkundum ve bu ağırlıktan kurtulmak için gereken hamleyi yapıp saf ayağına yattım.
"Bay Kim?"
"Jeongguk?"
"Bu saatte derste olmanız gerekmiyor mu efendim, neden buradasınız?"
Tek kaşını kaldırdı bu söylediğimle.
"Beni kovuyor musun?"
Kafamı iki yana salladım. Tabi ki onu şuan da evimde istemiyordum. Yalanımı yakalarsa biterdim. Ama onu kovabilecek kadar da yürek yememiştim.
"Hayır, hayır öyle demek istemedim. Sadece ilk defa profesörüm bu saatte habersiz bir şekilde evime geliyor. Haliyle garipsedim."
Anladığını belli ederek kafasını salladı. Bende çok fazla irdelememe kararı aldım. Çünkü ne kadar çok konuşursam o kadar az hasta görünürdüm. Konuşmak bana enerji verirdi ve bunun için pek doğru bir zamanda değildim. Hele ki Bay Kim bana dik dik bakarken asla doğru zamanda değildim.
Ben düşüncelerimle boğuşurken,o asla göz temasında ödün vermeden üç adımda yanıma geldi. Elini alnıma yasladı. Ateşimi ölçmeye çalışıyordu kendince.
"Ateşini yok gibi ama tam emin olamadım. Başka bir yol deneyelim."
Başka yol derken?
"Efendim evde ateş ölçer yok ki-"
Tam konuştuğum sırada bir elini enseme koyup beni kendine çekti ve dudaklarını alnıma bastırdı. Nefes alışım sekteye uğradı bu hareketiyle.
