Fantaisie en Réalité

Chapter 4

Two days later: 

I am standing in the middle of the forest though I am not alone. Nagtatago sa paligid ang grupo ng mga taong nagligtas sakin mula sa hukay last time. 

They made me stand here to see and check if I am an Ispero. Isa akong pa-in sa bitag nila. Kung sakali daw may dumating na kauri ko at mapatunayan nila na isa nga akong ispiya ay papatayin nila ko. They will shoot me right away.

D*mmit! How many times I need to tell them that I am not an Ispero. Napadpad lang ako dito. I don't even know this place. Hindi ko nga alam kung anong mundo to e. At ayokong tumayo dito at maghintay nalang kung may aatake ba sakin. Last time, I was attack by a wild animal. At ngayon? Hindi ko alam kung anong maaaring umatake sakin.

I am really scared to death but I have no other choice but to stand here and wait. Kung kokontra ko, tututukan lang naman nila ko ng patalim.

*Whisshhhh*

I almost got a heart attack when I heard noises from the bushes. D*mmit! Is there another wild animal out there?

Mas lalong lumalakas sa pandinig ko ang kaluskos kasabay ng pagbilis din ng tibok ng puso ko. Gusto kong tumakbo palayo but from my peripheral vision, I can see one of El Supremo's men pointing his arrow at me. One wrong move and he will definitely shoot me. 

"Is there someone who'll help me?" natatakot kong turan o mas tamang sabihing bulong. Tila hindi iyan lumalabas sa bibig ko. WI am really stiff right now. Na tila ba kapag gumlaw ako ay may aatake sakin mula sa kung saan. 

Sh*t! Wala bang lalapit manlang para icheck kung ano yung naririnig kong kaluskos. Mas lalo iyong lumalakas "Can someone----and as I look around, I saw a man throwing a spear in my direction. 

F*ck!

"Ahhh!" I shouted on the top of my lungs. Natumba din ako dahil sa madalian kong pag atras. I covered my head with my arms as if it can block the spears from piercing me. 

Am I gonna die like this--- 

*Katahimikan*

Am I dead? Dahan-dahan kong inimulat ang mata ko. Inalis ko rin ang braso ko mula sa pagkakatakip sa mukha ko. Doon ko nabungaran si Supremo kuno or what-ever-his-name-is  sa harapan ko hawak yung sibat. He's looking at me and I don't know what's running on his mind. 

Nalingunan ko din yung lalaking may balak sanang pumatay sakin kanina. I almost throw up as I see that he's been stabbed on his chest. Blood is flowing from his wound and if I am not mistaken, he's dead. 

Galit akong tumayo. "See? Hindi ako Ispero!" puno ng hinanakit kong saad. Tsk. Muntik na kong mamatay dahil lang hindi nila ko pinapaniwalaan. 

"Sapat na siguro ito. I already cleared my name" Nakita kong kinaladkad na ng iba nyang kasamahan yung lalaki sa patungo sa kabilang dereksyon. "Siguro naman pwede na kong umal ---

"Hindi isang Ispero ang lalaking yan. Mula sya sa Hilagang Kagubatan" anito at tumalikod na.

Oh F*ck! 

Nasapo ko nalang ang mukha ko. So hanggat walang umaatakeng Ispero sakin? Hindi ko mapapatunayan na hindi ako kauri ng grupong yun? 

"What do you want me to do then?" naiinis kong sigaw sa kanya. "E kung patayin nyo nalang kaya ko?" he stops from walking away from me. Muli nya kong hinarap sabay tutok ng espada sa dibdib ko. 

"Hindi sapat ang kamatayan para sayo kung sakali mang isa kang Ispero. Mahigit isang daan ang nawalan ng buhay dahil sa pag-iispiya mo. At isang malaking pagkakamali na iniligtas ka namin mula sa bitag"