Destiny's Decision

CHAPTER 1

Destiny's Decision
By: Myrayter

CHAPTER 1

Sometimes in our life, even the destiny was the one who paving a way for you to succeed or to be happy, and also even the destiny ordered you to do something, you're still being stubborn and trying to disobey it and trying to escape on it. But if the destiny said something, even you do everything to escape from its order, you cannot do it because the more you try to escape the more it doing thing for you to accept it's decision and face the truth.

Also sometimes,if it play a game and you've been belong to its game you can't move out to it anymore, but be careful in every step that you are going to made  because in this game, you need to play like on the chess coz just one wrong move you will lose.

Hi, and hello I'm Hannayah Evangelist, you can call me Hanna, Anna, Ayah, Yaya, Nana or anything you want but don't call me Nayah because I hate so much that nickname. Only one person is calling me on that name and I hate so much that person. Anyway I'm 28 years old and single.

This day my dad told me about sa kasunduan nina Lolo at ng matalik nitong kaibigan, if daw lalaki at babae ang naging panganay nilang anak they want na maging mag asawa ang mga ito, if puro babae or both male they will wait until magkaroon ng babae at lalaki sa lahi nila mapaapo man yan, basta they want na matupad ang kasunduan nila, then ang naging anak nga nilang dalawa ay parihong lalaki, that's why hindi natupad ang gusto nilang maging mag asawa ang mga anak nila and umaasa si Lolo na ako na ang maging daan para maisakatuparan ang kasunduang yon, nabalitaan niya kasing lalaki ang naging panganay ng anak ng matalik niyang kaibigan. But, it's been a long time since the last time na nagkita sila ng best friend niyang yon, we're here in US.

Almost 5 years na kaming andito, we're here because this country was the original country of my grandpa and also because I want to forget the bad past on my life. Seriously I tried but I can't coz araw araw I can't erase that bad memory in my heart and mind, I'm tired to cry, I'm tired to hurt myself but how can I forget that memory, if araw araw pumapasok sa isip ko if pano niya nagawa yon? Parang tinulak niya ko sa kamatayan ko. Pano niya ko nagawang iwan sa ganong sitwasyon?

Nabalitaan ni Lolo na namatay ang best friend niya kaya he decided to come back to the Philippines also he want me to meet the grandson of his best friend, the man who is my future husband. Curious din ako about that boy, I'm thinking if, what if that boy siya talaga yong para sakin.

Now, I'm not afraid to remember the bad memory all I feel is I'm excited to meet my future husband. I'm wishing sana cute siya, sana matangkad, maputi, and attractive ang eyes na kapag tinitigan ko siya parang magniningning ang paningin ko.

Then, tapos na ang byahe, we're back from my real world, finally I can say that hindi na ganon kasakit ang lahat hindi na ko umiyak.

Pumunta kami sa lamay ng best friend ni Lolo, but when my grandpa ask the son of his best friend if nasaan ang anak nito, he said he's son was busy, marami siyang pasyinteng inaasikaso his son was a heart surgeon, siguro bukas or mamayang 12 midnight pa yon makakauwi. The name of the son of my Grandpa's best friend is Dominick Cruz. Unang titig ko pa lang sa picture ng best friend ni Lolo I thought that he is familiar, also Mr. Dominick para bang minsan na kaming nagkita.

Seriously na-disappoint ako nong marinig ko ang last name na Cruz, but I just said to myself na ang daming Cruz sa Philippines may be nagkataon lang also may be hindi naman siya yong iniisip ko. After a few hours umalis na rin kami but when my dad was driving, naalala ni Lolo that he forget to ask Mr. Cruz what's the name of his son, then don ko rin narealize that yes dapat tinanong namin para makasiguro ko if siya ba talaga yon or not.

Direck's POV

I'm Direck Cruz, lahat ng close sakin ay tinatawag akong Drix, one person lang ang kahit sobrang naging close kami ay di man lang ako tinawag sa pangalang yon, she makes me smile, every time na naaalala ko siya na papangiti na lang ako but every time naaalala ko ang pinakamasakit na araw na dumating sa buhay namin don ako naiiyak I'm a crazy dahil hindi ko siya tinulungan.

After my job pinuntahan ko ang lamay ni Lolo Dino, then my dad told me na hinahanap ako ng future wife ko, sabi pa niya maganda daw ang mapapangasawa ko pero parang malungkot siya.

Sa totoo lang interesado rin akong malaman kung sino ba talagang babaeng yon. I want to meet her as soon as possible. But when my dad said that he know that girl at minsan ko na siyang pinakilala sakanya, nabigla ako.

I said to myself 'she's back', it's been a long time ni hindi pa nga ako nakapagsosorry sakanya sa pang iiwan ko sakanya habang nasa bingit siya ng kamatayan.

I ask myself, galit kaya siya sakin? Nagalit ba siya sakin? Galit pa ba siya sakin? Mahal niya parin kaya ako tulad ng dati o natunaw na yon dahil sa nagawa kong kasalanan sakanya?

Sa dami ng tanong ko para bang gusto ko na siyang puntahan para malaman ang kasagutan sa mga tanong ko pero bigla akong natakot na baka magalit siya sakin o kaya'y ipagtabuyan niya ko.

Magsisinungaling ako kapag sinabi kong hindi ko na siya mahal, magsisinungaling rin ako kung sabihin kong hindi ako natuwa ng malaman kong siya ang apo ng best friend ni Lolo Dino.

Sana ang arrange marriage na to ang magiging daan para muli niya kong pahintulutang pumasok sa buhay niya at angkinin ang puso niya. Handa akong ibigay sakanya lahat lahat, sakanyang sakanya na ko at walang nagbago sa nararamdaman ko Isang bagay lang ang pinagsisisihan kong ginawa ko dati, yon ay ang iwan ko siya sa panahong kailangang kailangan niya ko at mas pinili kong iligtas ang sarili ko.

Kung maibabalik ko lang ang panahon na yon gagawin ko lahat para mailigtas siya kahit buhay ko pa ang kapalit. O pwede ring sana hindi na kami pumunta don at sana hindi na nangyari samin yon sana magkasama parin kami at masayang masaya kami ngayon, sana hawak hawak ko parin ang kamay niya. Pero humihiling ako ngayon na sana sa pagkakataong to hindi na kami paghiwalayin ng tadhana at umayon na siya sa amin.

-Myrayter-