İstanbul'daki özel birimden Ekip 1'e bir görev için yeni bir ajanın gelmesiyle olaylar başlar.
Efsun, İngiltere'de işini yaptığı birimden yeni bir görev için İstanbul'daki birime çağırılır. İşinde en iyisidir ancak Ekip 1'in lideri ekiplerin en iyi...
Buraya benim dinlemem için bir şarkı yazabilirsiniz, dinlerim ve sizden geldiği için çok mutlu olurum ✨
Oy ve yorumlarınız beni mutlu eder, bölümün sonuna koyduğum soruları cevaplayın ve bol bol yorum yapın, hepsi benim için gerçekten çok değerli 💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kokun huzur verici...
Bana huzur veriyor..."
....
Gözlerimi zorlukla ve yavaşça araladım.
Başımın hemen yanında bir serum vardı ve serum benim koluma bağlıydı. Yumuşak bir yatakta yatıyordum.
Başımı biraz eğerek üzerime baktım. Üzerimde mavi hastane elbisesi vardı. Başım vuruluyormuşçasına zonkluyor ve ağrıyordu.
Son olanlar zihnime üşüştü. Akel beni vurmuştu. Peki, ben vurulduktan sonra ne olmuştu? O korkunç odadan sonrasını hatırlamıyordum. Düşünmemeyi tercih ettim.
Yattığım yerde hafifçe kıpırdandığımda anında bundan pişman oldum çünkü kıpırdandığım gibi sırtım ve omuzlarım ağrımaya başlamıştı.
Gözlerimi odada gezdirdim. Büyük bir hastane odasındaydım. Karşı duvardaki pencereden günün aydınlanmaya başladığını gördüm. Saat 5 veya 6 olmalıydı.
Odada benden başka kimse yoktu. Her zaman olduğu gibi burada da yalnızdım.
Odanın kapısı yavaşça tıklatıldı ve yine yavaşça kapı açıldı.
Altay, kapıyı kapatıp sırtını kapıya yasladı. Koyu gözleri oldukça yorgun bakıyordu ve sanırım hiç uyumamıştı. Gözlerinin içi kızarmıştı ve göz altları da kızarıktı.
Yorgunluğu ve uykusuzluğu onun dik duruşunu bozamamıştı.
Her zamanki gibi dimdik duruyordu, ne yaşarsa yaşasın, ne olursa olsun, dimdik durmaya devam ediyordu ama şimdi, omuzları yıkıldığını haykırıyordu.
