9. ŞİİR: M.K.
Bende onu çok özledim...
Tuğlalarını onun verdiği ;
Duvarın ardında ki kalbim...
Özledi onu her şeyim...
Benim seni hak etmeyişim,
Sana veda bile edemeyişim...
Biliyorum, kalbinde bir tek ben var.
Biliyorum, o da yok, sadece sen var...
'Hoşça kal' dese miydim bilemedim.
Çünkü ona dediğim gün bırakıp gitmiştim.
Umutla değilde,
'Unut' dercesine söylemiştim.
Unutmayacağını bile bile,
Arkamdam akan göz yaşlarını göre göre.
Hadi sende git herkes gibi,
Zaten gideceğini söyleye söyleye.
Oluyor oluyor,
Hemde çok canımı yakıyor...
Ona tekrar umutla giderken,
Seni arkamda bırakışıma yanıyorum...
Yapabilseydim yapardım...
Önce geçmişimi yakardım.
Mektuplar veya fotoğrafları da değil,
Onu ve anılarını yakar,
O ışıkla da seni arardım...
Ondan vaz geçemeyen bir ben varım,
Geride kalan bir sen.
Ondan medet uman bir ben varım,
Her gece beni özleyen bir de sen...
Karamsar bir insanım,
Sahtekar ve yalancıyım.
Ama sana bundan sonra gerçekleri söyleyeceğim.
Çünkü ben;
Bu özlemi bitirmek istiyorum,
Artık onu değil, her gece seni arıyorum.
Kalbim sadece "sen" diye atıyor,
Sadece seni istiyor...
-M.K.
-SON-
Bu şahsın 8. Şiirine göndermedir.
