Selaaam.Yeni bölüm biraz heyecanlı ve şaşırtıcı olacak.Uzatmadan iyi okumalar.
Söylediğim her kelimede bana özel olan bakışını sergiliyordu.Az önce söylediğim şeyden sonra odada bir ölüm sessizliği vardı.
"Bana özel bakışın mı var?"
"Sana herşey özel ama bakışlarım en özeli."Bir mafya'nın bu kadar sevimli olması beni benden alıyordu.
"Çok sevimlisin biliyorsun değil mi?."
"Mafya'yım Lara.Sevimli olmam imkansız,sadece senin yanında."Bunu kabullenmem zordu evet ama o bir mafya'ydı.
Elini elimden alıp elini saçlarıma götürdü.Bunu yapmasını seviyordum.
"Bana bir bakışınla bile ölecek kadar seni seviyorum be kadın."Gerçekten o kadar seviyordu.Seviyorduk.
"Senin bakışlarına ne demeli?Hayatım oldun.Herşeyim oldun.Sensiz ne yapacağım,gitme olur mu Sarp?Beni hiç bırakma olur mu?"
Herkesin olduğu gibi o da beni bırakırsa ben ölürdüm.
"Hiç bırakmayacığım güzelim.Hep benimlesin artık. "
Bu beni mutlu etmişti.Yanımda birisinin olması beni daha çok mutlu ediyordu.
Bir polis olmama rağmen hayatım çok farklıydı.Bir polis gibi yaşamak yerine mahkum hayatı yaşıyordum.Tutukladığım insanları hapise atmama rağmen,benden daha iyi bir hayatları olduğuna emindim.
Sarp telefonunu eline almış,internette ki paylaşılanlara bakıyordu.
"Ortalıklarda bir seri katil varmış.Benden de kötü o kadar."Sarp'tan da kötü birisiyse Sarp'ı geçmek isteyeceğine emindim.
"Sevgilim,biliyorsun değil mi?Seni geçmek isteyeceğini.Senden daha çok tanınmak isteyeceğini,seni öldürmek isteyecek.Çok dikkatli ol. "
"Sevgilim mi dedin?"Bu kadar şaşıracağını tahmin etmemiştim.
"Evet."
"Lara.Ben senin gülüşüne ölürüm.Bana 'sevgilim' diyen ağzına ne demeli?Beni öldürmek için mi uğraşıyorsun?"
Bir mafya,ona 'sevgilim' diyen birisi için ölüyordu.Hayatımda bu kadar şımartıldığımı ilk defa hissediyordum.
"Evet Sarp,sevgilim dedim.Sen bunu düşünme de bu yeni çıkan seri katili düşün."Ya ona zarar verirse?O da bir mafya'ydı ama her an herşey olabilirdi.
"Hiçbir şey yapamaz.Ama zaman zaman karşıma çıkmanın bir yolunu bulacaktır."Sarp lafını bitirir bitirmez içeriye Kantu girmişti.
"Sarp hastanede kimse kalmamış."Kantu nefes nefeseydi.Koşarak yanına gittik.
"Ne demek kalmamış?Kantu anlatsana."Ne oluyordu bilmiyordum ama kesin bir şey çıkacak ve bizi ayıracaktı.
"Sanırsam haberlerdeki ve paylaşımlardaki seri katil burada.Ve Lara'yı uzun zamandır arıyormuş.Onu almaya,yanında çalıştırmaya başlayacakmış."
Gözlerim şaşkınlıkla açıldı.Ne demek beni arıyormuş?Onun yanında rüyasında bile zor çalışırdım.
"Sen Lara ve Sayra'yı yanından ayırma.Ben o şerefsize belasını göstermeye gidiyorum."Gözyaşlarım yanağımdan süzülüyordu.Tam gideceği anda kolunu tuttum.
"Hayır Sarp.Ne olur gitme."Yalvarırcasına konuşuyordum.
Ne olursa olsun,ister ona zarar gelsin ister gelmesin gitmesine izin verneyecektim.
"Seninle böyle konuşmak istemiyorum Lara,ama beni zorluyorsun!"
Korkuyordum.
Olduğundan daha fazla korkuyordum.Bunun böyle olmaması gerekiyordu.Sarp'ın bana böyle davranması en son isteyeceğim şey olurdu.
Ama gidemezdi de.
"Sarp,lütfen.Beni de götür,ya da hiç gitme.Tanıdığım birisi çıkarsa."Konuşamadım.
Söyleyemezdim.
Sayra'da uyanmıştı ve sözümü böldü.
"Eğer senin tanıdığın biri ise seni öldürmek isteyecektir Lara!Eskiden kaçmış olduğun evdeki kişiler seni almaya geliyor olabilirler.Sakın gitmek gibi bir delilik yapma!"
Sayra haklıydı ama işin ucunda sevdiğim adam vardı.Ne zamandan beri benı kendisine körkütük aşık etmişti?
"Hadi güzelim.Sadece bekle,sabırlı olmayı beni beklerken öğren."Söylediği her cümlede beni daha çok ağlatıyordu.Ama neden?Üç gün önce tanıdığım adamla hem aşık,hem de sevgiliydim.
Kapıyı kapatıp çıkmıştı.
Ondan nefret etmem gerekiyordu,nefret ettikçe daha çok seviyordum.
Zorda olsa koltuğa doğru yürümeye başlamıştım.İnsan sesleri,bağırış sesleri yükseliyordu.Ve sonra bir silah sesi geldi.
Koşarak kapıya yöneldim.Kapıyı açar açmaz kendimi dışarıda buldum.Kantu arkamdan bağırıyordu,ama görmezden geliyordum.
Aşağıya iner inmez onunla göz göze geldim.Sarp ile.
Vurulmamıştı.Sarp vurulmamıştı.Ama karşısındaki adam
yere serilmişti.
Koşar adım Sarp'ın yanına gittim.Bana büyük bir şey başarmış gibi şefkatle bakıyordu.Karşılıksız kalamadım.İçimden geldiği kadar ona sarıldım.
Ve o sarılmanın ortasında bir silah sesi geldi.
Vurulmuş muydum?
Omuzumda büyük bir acıyla çığlık attım.Sarp'ın boynunu saran ellerim gevşiyor,yere düşme tehlikem artıyordu.Sarp belimi sıkıca kavramış,asla bırakmayacağına yemin etmiş gibiydi.
Başım geriye doğru sarkıyordu.Sarp hala belimi tutuyordu.Onun yardımı olmasaydı şuan yerde yatıyor olabilirdim.
Sarp olmasaydı hala sevilmeyecektim.Bu böyle ilerlemişti.Sarp olmasaydı mutluluk ne demek,onu bile bilmeyecektim.
Bilincim yerinde değildi.Etrafımda silah sesleri yükseliyordu.Sarp benimle konuşmaya,nasıl olduğumu soruyordu.
"Güzelim iyi misin?"Sarp'ın sesi bir müzik gibiydi.Gözleri.Onun gözleri asla yalan söylemezdi.
Eyes don't lie.
Onu çok seviyordum.Bana sevginin ne olduğunu göstermişti.Onun sayesinde sevgiyi öğrenmiştim.
Her zaman onu sevecektim.Her zaman.
"Bilmiyorum.Başım ağrıyor ve omzumu hissetmiyorum.Yerinden çıkmış gibi ağrıyor."
Sarp bu cümleden sonra anlımı öptü.
Sayra'nın bağırışlarını,Kantu'nun onu sakinleştirmeye çalışmasını duyuyordum.
Sayra benim neşe kaynağımdı.O olmasaydı belkide kardeşliğin ne olduğunu bilmiyor olacaktım.
Kantu.Kantu'nun tanıdığı insana değer vereceği,hatta canını bile vereceğini biliyordum.
Ve Sarp.Herşeyim,dünyam,sevgilim olmuştu.Her zaman bir umudu vardı.Her zaman ne yapacağını bilirdi.Tanıdığı herkesi korumak isterdi.Biliyordum,Kantu daha önemliydi.Ama ben her zaman onu sevecektim.
Selaaam.Bayadır bölüm atmıyordum.Halsizdim,yorgundum kusura bakmayın.Bu bölüm çok güzel oldu.Heyecan vericiydi.Kendinize iyi bakınn<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAŞLANGIÇ
Fantasía"Sende gittin.Bir tek anılarımız kaldı.Düşünmeden yaşayabilir miydim ki?" Bir polis ve bir mafya.Nasıl olurda bu kadar yakınlaşırlar?
