En son "minho" diye bağırdım ağladım kendimi kaybettim brenda uyku aşısını sapladı yavaş yavaş bayıldım
Uyandığımda pek birşey hatırlamıyordum ayağa kalkıp camdan baktım çok güzel bir adaya yaklaşıyorduk gemidekiler ayağa kalktığımı gördüklerinde yanıma geldiler onların bana telaşla baktıklarını fark ettiğimde herşeyi hatırladım
Kabus olduğunu düşünüp "minho nerde" diye sordum sesim zar zor çıkıyordu hepsi başını öne eğdiğinde kabus olmadığını anladım newt "bizi biraz yalnız bırakırmısınız" dedi diğerlerine. diğerleri ön tarafa gitti newtte yanıma gelip oturmama yardım etti oda karışma oturdu
"Kabusdu değilmi minho burda" dedim kabus olduğuna inanmak istiyordum "senle minhonun sayesinde Suan yaşıyorum" dedi küçük bir sessizlikten sonra "keşke ben minhonun yerine" diyorduki konuşmasını kesip "newt lütfen lütfen minhonun öldügünü söyleme" dedim ağlayarak
"Ağlayarak bir çözüm bulamazsin minho bu hayattan kurtuldu belki mutludur belkide seni görüyordur görüyorsa eğer seni mutsuz görüp üzülür" dedi newt o bunları söylerken ağlamam geçmişti thomas "geldik" diye bağırınca newt ayağa kalktı benimde kalkmam için elini uzattı yardımıyla kalktım
1 yıl sonra
1 yıl geçmişti ben baş doktorum thomasta baş doktorlardan kardeşimde yardımcım brenda polis newt bina yapılarında baş görevlisi gally gemilerde yeni kişileri getiriyor bir zombi falan saldırmasın diye çalışıyor
İlk 4 ay minhoyu unutamadım çok ağladım hep rüyalarıma girdi Suan iyiyim hayatıma bakıyorum mutluyum sanırım
Bugün okyanus kenarında dolaşmak istedim hastaneye gemiler geldiğinde gidiyordum bu arada newtle konuşmuyorduk kavga etmiştik diğerleriylede eskisi kadar samimi değildim kardeşim bile kardeşim gibi değil başka eve taşındı sebebide justin diye biriyle sevgiliydim ama ayrıldım
Kimseye söyleyemedim ama minho sürekli rüyama giriyordu onu artık unutmak istedim onun yerine ben ölseydim daha az canım acırdı
Neyse evden çıktım yine arayan soran yoktu bu koskocaman adada sanki tek başımaydım sanki yürürken neden onların peşinden koşuyorum onlar yabancı davranıyorsalar bende karşılık vereyim diye düşündüm
Yeni gemi gelmesine 1 saat kala eve gidip hazırlanıp hastaneye gittim hastane koridorunda thomasla kardeşim gülerek geliyordu yanımdan geçtiler yüzüme bile bakmadılar
Arkama dönüp doktor maria diye seslendim ikiside arkasına döndü normalde kardeşim diye seslendiğim için şaşırdılar öylece baktı "çıkış burada" dedim "ee ne olmuş" dedi maria "gülmekten unutmuşsunuz sanırım gemiler geldi bana birşey olmaz ama siz atılırsınız size hatırlatmasam gidiyordunuz bu iyiliğimide unutmayın" dedim Başlarını onaylayarak salladılar
Gemilere gelmistik newtle gallyde oradaydı bana yine tripliydi gemilerden yolcular inmeye başladı sıra sıra geliyorlardı kontrol ediyordum newt gally thomasa baktım bir ara gally thomasa birsey söyledi thomas bayılıcak gibi oldu hatta gally thomasa söylediği anda ikiside bana baktı
Çok ilgilenmeyip işime baktım sıradiki geldiğinde "sana ne olmuş orada heryerin kesik izi" dedim adam sustu kontrol etmeye başladım "zor kurtuldum" dedi "neyden zombilerdenmi" dedim "yok o kolaydı" dedi "vayy peki nasıldı orası buradan kötü değildir" dedim "niye öyle dedin" dedi "burada kimse yok orada zombiler var sana ilgi gösteriyorlar" dedim (ilgi istiyor p..)
Güldüğünde kalbim ağrı girdi dengemi kaybettin
Eeee sonra işte sonrası yok çok üşendim devamını artık bir kaç yıl sonra (şaka) HSJSGSJSGSJSGSJSGSJSG
