KALBİMDEKİ YABANCİ

1.Bölüm

Herkes hayata doğarken başlar ,ben normal insanların aksine onu görerek başladım .zaten ne zaman normal bir insan oldumki.Hayatın  ne olduğunu anladım saddece hayatın anlamını değil sevgi denen duyguyuda onula tattım ,yani anlayacağınız onu gördüğümde hayata başladım. Ben Açelya YILMAZ hayatım boyunca babamla yaşadım , kendimi bildim bileli babamın yanındaydım, onula yaşıyorum ,onda  yaşanmak denirse eğer. Çünkü  babamın hiç bir akşamı evde olduğunu hatırlamıyorum. Pardon bir kere eve gelmişti benim ateşim çıkmıştı o akşam bilirsiniz her çocuk gibi. Gelin bunu babama anlatın ben yere düştüğümde bile doktara götüren bir adamdan bahsediyorum artık babalık hakkında ne kadar fazla hâkim olduğunu anlıyorsunuz' dur  umarım. O gece çok ateşlenmiştim .Babam da sözde iş toplantısını benim için yarıda bırakıp geldi kendisiyle beraber Aile Hekimimizide  getirmişti Doktor Bey beni muane ettikden sonra babama dönerek "mevsimlik hastalığa yakalanmış ,bu yaşata ki çocuklar bu hastalığa yakalanmaları çok normal  iki saat arayla bu ilacı verin bir şeyi kalmaz"demişti  doktorun arkasına dönmesiyle babamın evden çıkması bir oldu zaten babam bunları duyduğunda rahatladığına  eminim ,işte sevipte göstermeye' lerden ,   yanıma gelip beni öptü ve  hafif bir tebesümle" kendin iyi bak kızım olur mu ?benim toplantım yarıda kaldı ben ona geç kalmayım sen yatıp uzean geç oldu zaten"dedi ve evden çıktı keşkek Doktor Beyide  bekleseydi her neyse işte benim babam bu. Annemi soracak olursanız benimde pek fazla bir bilgim yok açıkçası hiçte merak etmiyorum ama sizin için biraz bahsedeyim Annem  zahmet edip beni beş yaşına kadar büyütmüş  beş yaşına geldiğimde ise bir gece bir mektup bırakmş beni büyütemiyormuş  diye asıl  meselede ironi burda ya .O beni büyütmüyordu dadılarım falan bakıyordu  bana. O saddece benim nefes alıp verdiğimi anlamak için geliyormuş. Yani söylediğim gibi kendi hayatından beş yıl çalmasaymış keşke.İşte öyle Annem o mektubunda sonra ne o beni nede ben onu  gördüm hiçte merak etmediğim için o kadar fazla bir şey sormadım Annem hakkında babama .  Bu arada Annemin  adı Ender Yılmaz  şuanda soyadını bilmiyorum pek fazlada merak etmiyorum işte bende sahipsiz bir Anneye ve babalık bile ne olduğunu bilemeyen bir babaya sahibim başka bir deyişle tek başıma doğdum tek başıma hayatı öğrendim. Babamın tek yardımı maddi yönden oldu gerçekten babamın manevi  yönden baba olmasada maddi yönden çok yardımcı oldu bana.Lisenin ikinci senesinde araba alarak başladı, sonra üniversitede bana yalı alarak ve bana en iyi yaptığı şey ise bana ait bir ofis yaptırdı. Yani anlayacağınız masalardaki o zengin prenses benim ama masalımda bir prens yok beni cadıdan kurtaracak bir prens yoktu .Gerçeği söylemek gerekir ise o zamana kadar hiç ihtiyaç duymadım tâki onu görene kadar.