Chapter 12

135 17 0
                                    

Chapter 12


လင်းလော့ချင်းက အဖေကျိ ထွက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ကျိယွီရှောင်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"အပေါ်တက်တော့မလား..."

ကျိယွီရှောင် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

"တက်ကြတာပေါ့..."

ကျိယွီရှောင် လက်မောင်းကို လင်းလော့ချင်း၏လည်ပင်းတွင် ချိတ်ထားသည့်အခါ လုံခြုံသည့် ပွေ့ဖက်မှုကို ခံစားနေရသည်။ သူ ရုတ်တရက် သူနှင့် လက်ထပ်မည့်သူက အလွန်သန်မာရုံတင်မက ခံနိုင်ရည်ရှိသည်ကိုပါ တွေ့လိုက်ရလေသည်။

အထပ်သုံးထပ် တက်နေရသော်လည်း လင်းလော့ချင်း၏ ခြေထောက်များက အားပျော့မသွားပေ။

ကျိယွီရှောင်က လင်းလော့ချင်း အလွန် တော်ကြောင်းကို ပြောမထွက်နိုင်ပေ။

လင်းလော့ချင်းက အဖေကျိနောက်မှ လိုက်တက်လာပြီး ကျိယွီရှောင်ကို ပွေ့လျက် တစ်ဖက်လူ၏ စာဖတ်ခန်းတွင်းသို့ ၀င်လိုက်သည်။

သူက ကျိယွီရှောင်ကို ဆိုဖာပေါ်ချလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

“ငါ မင်းရဲ့ဝှီးချဲလ် သွားယူ‌‌ပေးမယ်...”

“အင်း...”

ကျိယွီရှောင်က နွေးထွေးသောအသံဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်၏။

လင်းလော့ချင်းက ခေါင်းကို မော့ကာ အဖေကျိကို ကြည့်လိုက်သောအခါ အဖေကျိက ခေါင်းငြိမ့်ပြသောကြောင့် ကျိယွီရှောင်၏ ဝှီးချဲလ်ကိုယူရန် အောက်ဆင်းသွားလိုက်သည်။

ကျိယွမ်နှင့် ကျိဟွိုက်တို့က ထမင်းစားခန်း၌ ဖြစ်ပျက်သွားသည်များနှင့် ပတ်သတ်၍ ပြောနေကြစဉ် လင်းလော့ချင်းကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ တိတ်ဆိတ်သွားကြလေသည်။

လင်းလော့ချင်းက သူတို့ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ဝှီးချဲလ်ကို ထမင်းစားခန်းမှ တွန်းသွားလိုက်သည်။

ဤအချိန်တွင် သူ ဝှီးချဲလ်ကို ချက်ချင်း သွားပို့ရန် တုံ့ဆိုင်းနေလေသည်။သူ မကြားသင့်သည့်စကားများကို ကြားမိမည်နှင့် ကျိယွီရှောင်နှင့် အဖေကျိတို့၏ စကားဝိုင်းကို အနှောင့်အယှက်ပေးမိမည်ကို စိုးရိမ်နေလေသည်။

ငါက ဗီလိန်ရဲ့ပါးပါးWhere stories live. Discover now