sunny ve basil hastanede birbirlerine samimi bir şekilde gülümsediler ve bu, basil'in onu o zamandan beri son görüşü oldu. şans eseri çiçekçi çocuk, çocukluk arkadaşları ve yıllarca terapi gördüğü destek sistemi sayesinde bir kez daha terk edilmekte...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌻saudade — uzak olan veya sevilip sonra kaybedilen bir şeye veya birine yeniden yakın olmaya yönelik nostaljik bir özlem; "yarım kalan aşk."
────────────────────
Günler geçtikçe Sunny'nin varlığına katlanmak daha kolay olmuştu. Belki daha önceki bebek bakıcılığı olayı yüzündendir? Basil pek emin değildi. Belki kendini kötü hissetmişti, bu yüzdendi.
Yine de Basil onların konuşmasını istemediğinden konuşmuyorlardı. Çoğu zaman, aynı odada olsalar, bir arada yaşasalar bile, ortalık sessizlikle doludur, huzursuzluğun tek kaynağı klimanın uğultusu, ama onun dışında radyo sessizliği.
Basil Sunny'nin genel sessizliğine alışkındır. İster içe dönük yapısı olsun ister kaçma ve herkesi dışarıda bırakma alışkanlıkları. Daha önce çok iyi arkadaş olsalar bile, tüm arkadaşlıklarının ana teması sessizlikti. Kel ve Aubrey'nin gürültülü ve bitmek bilmeyen çekişmeleriyle tam bir tezat oluşturuyordu.
Basil, güzel olmuş olmalı, diye düşünüyor. Kel ve Aubrey gibi bir arkadaşlığa sahip olmak. İsterlerse ikisi de açık sözlü olabilirdi. Her ikisi de kararlı, dürüst ve açık sözlüdür. Şakalaşmaları artık sadece çocukça değilse ve çok daha ciddi bir şeye dönüşmüşse, açıkça nasıl iletişim kuracaklarını bildikleri için durumu oldukça çabuk düzeltiyorlar gibi görünüyordu.
Kelimelerle. Basit sözler ve şeffaf duygular.
Hem Basil hem de Sunny, Kel ve Aubrey'nin dinamiğinin bir kısmına sahip olsaydı bu ne kadar kolay olurdu? Belki bu buna yol açmazdı.
Ölü hava.
Sadece bazen Sunny'nin keman çalması yüzünden kırılıyordu. Basil'in umrunda değildi. Her şeye rağmen çok güzel oynuyordu. Bunu o bile inkar edemezdi. Bazen Sunny hata yapardı. Basil de bunu umursamıyordu, kimse mükemmel değildi. Hiç kimse ilk seferde doğru sonuca ulaşamazdı ve kusurlu olmak sorun değildi.
O kadar güzel bir kusurdu ki Basil fotoğraf çekmek istiyordu. Ama bu çok tuhaf ve uygunsuzdu çünkü artık aynı çocuklar değillerdi. Sunny kemanını çalarken Basil bir kez daha fotoğraf albümlerine göz atarak meşgul oldu.
Bunu yakın zamanda çektiği fotoğraflarla karşılaştırdı. Uzak Kasaba'ya döndüğünde, ormanın derinliklerindeki bir geyiğin görüntüsünü yakalamayı başardı ve dostum, bu çok ruhaniydi. Belki de parıldayan güneş ışığının ağaçların arasından süzülüp, yeryüzünün tüm yeşillikleriyle çevrili geyiğin kürkünün doğal spot ışığında parıldamasına neden olması fazla ruhaniydi.
Basil resimlerine baktı. Her birinde bir damla kusur var. Özellikle bir resmin üzerine Hector kakasını yapmıştı ve 12 yaşındaki Basil onu bantla kurtarmaya çalıştı. İşe yaradı ve hatta bir çekiciliği bile var. Bir arka plan hikayesi. Ah, neden üzerinde bir kaset vardı? Resmin üzerine bir köpek kaka yaptı ama endişelenme.
