19 yaşında bir kızdı Elvan.İsmini Renkli,rengarenk,renk renk'den alıyordu ama kendisi hiçte ismi gibi bir kız değildi.Kendisi hep soğuk,depresif, çekingen ve insanlara küs bir kızdı.Bir renk olarak tanımlarsak siyah rengi temsil ediyordu.Psikilojik sorunları vardı anksiyete, kaygı bozukluğu gibi,insan ortamına karışmaktan nefret ederdi,kendini çok anormal bulurdu.
Eve misafirler geldikten zaman asla odasından çıkmazdı,annesi hep misafirlere hasta, uyuyor diye yalanlar uydururdu.Ailesi Elvanın bu durumundan hiç de hoşnut değildi.
Elvan zeki bir kızdı,YKS sınavını kazanmıştı,ve başka bir ilden aslında gitmek istemiyordu ama kendine iyi gelebileceğini düşündü, haftalar sonra öğrenci evine yerleşti 3 tane ev arkadaşı vardı.Zümra,Damla ve Defne
Üçü de çok sosyal kızlardı elvan ise asosyal birisiydi.
Evde ilk akşamını geçiriyordu, kıyafetlerini kahverengi dolaba dizdi, kitaplarını masasına yerleştirdi.Ve güzel bir masa lambasını da koydu
Hepsi aynı odadaydı çünkü Elvanın odasında balkon vardı herkes balkona çıkmıştı.Elvan ayıp olmasın diye onlara gelmemeleri için bişey diyemedi.tam Zümra lafa atıldı
-Aaa ne kadar güzel bir masa lambası
Elvan kendini çok tedirgin hissetti ne diyeceğini bilemedi strest altında hissediyordu
-t tt teşekkür ederim.
Elvan çok rahatsız hissediyordu ve bi an ağzından 'odamdan çıkabilirmisiniz uyumak isyorum çok yorgunum dedi.Kızlar anlayışla karşılayarak çıktılar.Elvan elleriyle oynamaya başladı ve parmaklarını kütletti buna 'strest atma molası'diyordu.Bi kaç dakika sonra müziğini açıp, kulaklığını taktı resim çizmeye başlamıştı.Resime de yeteneği vardı Elvanın.Resiminde güzel bir manzaralı sahil çizmişti o sahilde oturan, yıldızlara bakan bir çift çizmişti.Resmi bitince uzun süre resme baktı keşke bende bir sevgilimle böyle olabilseydim demişti,ama kendisi sevgili olaylarından nefret ederdi şu zamana kadar hiç sevgilisi olmamıştı.
Bir kaç saat sonra uyudu.
Gözlerini açtığında saat 7.55 ti
Haftasonu olduğu için okulu yoktu, buraları,okula gitme yolunu öğrenmesi gerekiyordu ama öğrenirken ıssız çok fazla insanların geçmediği yolları öğrenmeye daha çok kafa yormalıydı çünkü eğer normal yollardan giderse anksiyete krizi tutardı.Burası boluydu burada evlerine yakın bir akrabası oturuyordu,onla haberleşip buluştuktan sonra akrabası buraları öğretti.Akrabası 25 yaşlarında ismi alazdı yakışıklı bir çocuktu,gezdiler, okula gittiler derken saat 13.35'i gösterdiğinde eve girmişti elvan üstündeki kahverengi hırkayı astı, telefonunu alıp bişeylere baktı.üç dört saat sonra yemek yiyip kitap okudu ondan sonra yattı ve boş tavanı izleyip düşüncelere daldı
İntihar mı etsem?
Ben neden böyleyim?
İnsanlar beni anlamıyor,insanlar sadece beni değil kimseyi anlamıyor.Birbirlerinin kalbini kırıyorlar,ama kalbi kırılanlar o kırık parçaları toplamayı biliyor ve geri düştüğü yerden kalabiliyor ama ben daha çok dibe vuruyorum
Birinin elini uzatıp beni almasını umuyorum...
Dedi ve uykuya daldı.
