Sabah 8 sularında gözlerini açmıştı elvan.
Okula geç kalacaktı, hızlıca kalkıp hazırlandı çıkarken bir kaç bişey atıştırdı hızlı adımlarla çıktı, ıssız yollardan yürümedi bu sefer,normal yoldan yürüdü bu yüzden biraz daha geç kalktı,okula geldi sınıfa girdi karşısında hiç görmediği birini gördü
Yeni kimya öğretmenleriydi adam çok garipti elvan özür diledi ve gözü boş yerleri aradı tek boş yer yağıın yanı kalmıştı mecburen oturacaktı sıraya yavaş adımlarla giderken öğretmeni bağırdı
-Benim dersime nasıl geç kalırsın!
Elvan şok içindeydi tekrar özür diledi ve yağızın yanına oturdu sırada yağıza en uzak noktaya oturmaya çalıştı.O sırada kimya öğretmeni tekrar bağırdı
-Elvan tahtaya geç bu dersi sen anlatacaksın!
Elvan o an bayılacak gibi hissetti zaten geç kaldığı yetmiyormuş gibi birde öğretmeni başına bela oldu
Elvan tam ben yapamam dicekken
Yağız lafa atıldı
-Hocam kız sadece geç kaldı bunları yapmanız çok saçma! dedi
Elvan hayranlıkla Yağızı izliyordu
Öğretmen
-Peki bunların bedelini bir gün ödeyeceksiniz.Diyerek konuyu kapattı
Yağız Elvana iyi misin diye sordu
Elvan evet diyerek cevapladı
Öğle arası geldiğinde Elvan bir bardak kahve alıp terasa çıktı kimse yoktu oturdu bir banka, manzarayı izledi ama bir şey dikkatini çekti kimya hocası aşşağıdan onu izliyordu ne yapacağını bilemedi telefonunu alıp telefona bakmaya başladı.Birden yanına yağız oturdu
-Merhaba elvan
-Merhana yağız
Elvanın kalbi küt küt atıyordu
-Kimya hocası, çok deli adam her yıl bir öğrenciye kafayı takıyormuş duyduğuma göre bakılırsa bu yıl sensin
Diyerek sırıttı
-Evet,sanırım ne kadar şanssım
-Elvan kendinden bahsetsene
-Neden?
-Seni tanımak istiyorum ama şöyle bir şey hissediyorum seni ilk gördüğümden beri sanki seni yıllardır tanıyormuş gibi hissediyorum,sana yıllardır bağlı hissediyorum.
Elvanın kalbi yerinden çıkacakmış gibi atıyordu
- B bbende öyle hissediyorum aslında.
-Elvan ben seni çok iyi anlıyorum toplum içinde nasıl hissettiğini,Bir zamanlar benimde anksiyetem vardı o yüzden seni çok iyi anlıyorum ama inan herşey geçecek,sen hayata atılacaksın inan bana.
Elvanın o anda gözünden bir damla yaş indi,ilk defa birileri elvanı anlıyordu.Elvan yağızın yanında kendini yıllardır bulamadığı evindeymiş gibi hissediyordu,onun yanında anksiyete nedir bilmiyordu,kendini normal bir insanmış gibi rahat hissediyordu.
Yağız birden ağzından
-Telefon numaranı versene!
Dedi
Elvan hiç çekinmeden verdi.
Öylece susup kahvelerini yudumladılar.
Dersler bitmişti hekres evine dönüyordu tabikide elvanda
Okuldan çıkıp gidecektiki yağız geldi
-Hey merhaba!
-Merhaba
-Nereye gidiyorsun?
-Evime gidiyorum.
- Seni bırakmamı istermisin
-Y yok insanlar yanlış anlayabilir.
-İnsanlar neyi düzgün anlarlarki zaten,kimsenin ne düşündüğü umrunda olmasın,hadi bırakıyorum seni.Arabaylamı,yürüyerek mi gitmek istersin?
-Y yürüyerek
Başladılar yürüyerek gitmeye sohbet ederek giderken arkalarından ses geldi elvan arkasını dönüp baktığında siyah adamı görmüştü
Elvan çok kortu siyah adam onları takip ediyordu aklına rüyası geldi daha da korktu Yağız arkasını dönünce adam uzaklaştı
Evinin önüne geldiklerinde "Hadi sen git, geldiğin için teşekkür ederim"
Dedi Elvan,yağız da rica edip uzaklaştı.Elvan eve girdiğinde çok mutluydu ama çok yorgundu üstünü çıkarıp uyudu.
