5

55 1 2
                                    

                                ***
    -რას გიგავს სახე ,რას გავხარ?
    - მადლობა დედა მეც კარგად ვარ
   - წესივრად მოიქეცი იცოდე და დღეს განსაკუთრებული სტუმარი შემოგვიერთდება.
- მაგრამ----
-არანაირი მაგრამ,იყავი მომთმენი და კიდევ მამაშენს არ შეეწინააღმდეგო
-არ გამომიწვიოს
-უფროსია და სიტყვა არ უნდა შეუბრუნო. მორჩა სტუმრებს უნდა მივხედო და გაიღიმე
Lizzys pov:
სულ ასეა, ჩემი დაჩემი მშობლების ურთიერთობა შორიდან მოსიყვარულე ოჯახს მოგაგონებთ,მაგრამ ერთია რასაც ჩარჩოში ხედავ და მეორეა რაც იმალება მის უკან.
ალბათ ჩემი ბრალია ასე რომ მექცევიან,რა თქმა უნდა მე ხომ მათ   ბრძანებებს არ ვასრულებ და ვცდილობ სულ შევეწინააღმდეგო;ეს კაბაც ნერვებს მიშლის არადა როგორ მიყვარს.
მალევე მუსიკა ჩაირთო და ვხედავ წყვილებს რომლებიც ცეკვავენ.ჩემი აზრრით ყველა ძალიან ყალბია,თითქოს მათი ეს სიყალბე ყველაფერს მოსდებია და გახრჩობსო,მაგრამ ცენტრში ერთი წყვილი ბრწყინავს რომელთა ყურება არასდროს მომბეზრდება.ჩემი და მარია და მისი შეყვარებული ალექსანდრო ერთმანეთს როგორც პიცა და ღვინო ისე უხდებიან ერთმანეთს ან კოლა და ყინული ან კიდევ მჟავე კიტრი და პური.ღმერთო რეებზე გეფიქრება ლიზი.ამ ფიქრებში ვარ როდესაც დედაჩემის მომაკვდავ მზერას ვაწყდები ,მანიშნებს რომ მეწყვილე ვიპოვო რომელსაც ვეცეკვები.იქნებ არ მინდა ეს წყეული ცეკვა მაგრამ ყველა ხომ ცდილობს ვინმე გამირიგონ.ჩემს ფიქრებში ყველა გამოვლანძღე და ახლაღა დავინახე ჩემს გვერდით მდგომი დანტე.
-ეჰ რა არის ცხოვრება მეთქი გოგოს ცეკვას ვთხოვ მეთქი და მაიგნორებს
-ჯერ ეს ერთი უბრალო გოგონა არ ვარ და მეორე არ გაიგნორებ უბრალოდ ფიქრებში ვიყავი გართული და ვერ შეგამჩნიე
- რას ფიქრობ რომელი საჭმელი ვჭამოთ?
მეკითხება დანტე
-მე რავიცი შიმშილისგან კუჭი ყელში ამოვიდა უკვე ღამე ვჭამოთ
-მიდი მანქანაში  ფუნთუშები მაქვს და ვჭამოთ
-აი იმენა ძმა ხარ წავედით
               
                            ***
Dante's POV:
  ლიზიზე ვნერვიულობ საერთოდ არ უვლის თავს,ახლა მანქანაში ვზივართ და ვუყურებ როგორ ჭამს ფუნთუშებს.
-არ ვიცი იმ დღეს შენთვის რო არ დამერტყა ახლა არ მეშველებოდა
მეუბნება პირ გატენილი
-დამაფასე შვილო,რო მერე შენთან მეგობრობა მოვინდომე
-თავში არ აგივარდეს თორე კიდევ გხევ
-შენ თავს ისევ არ უვლი  ასე არ შეიძლება
-უბრალოდ არ მცალია სამსახურით დაკავებული ვარ
-იცი რომ რაც შენს ძმას მოუვიდა შენი ბრალი არაა მაგრამ არა მაინც უნდა იდანაშაულო თავი
-ამაზე აქ სალაპარაკო თემა არ არის,თან გავიაზრე ეგ ყველაფერი და--
-არ გაგიაზრებია ლიზ
ის არ გაგიაზრებია
რომ რახან შენი დედმამიშვილების მისაბაძი მაგალითი ხარ ყველაფერი კარგად არ უნდა გამოგდიოდეს და შენს თავს არ უნდა აძალებდე
-.......
შემდეგ ჩუმად გადავიდა მანქანიდან
მეც ჩავკეტე მანქანა და წვეულებას შევუერთდი.
                                ***
მალე საუზმე უნდაა დაწყებულიყო თუმცა ბატონი ლორენცოს (ლიზის მამის)ხმა გაისმა
-ძვირფასო სტუმრებო დღეს ჩვენი აქ შეკრების მიზეზი ყველამ ვიცით და მინდა ჩვენს მაგიდას კიდევ ერთი წევრი დავამატო რომ განვამტკიცოთ ჩვენი ურთიერთობა აღმოსავლეთურ უდიდეს ნავთობის კომპანიასთან.
Lizzys pov:
როდესაც  მამაჩემმა ეს სიტყვები წარმოთქვა ჩამეღიმა ნუთუ ეს ის უნდა იყოს ვისაც ვფიქრობ???
კარები იღება და ჩვენი თვალები ერთმანეთს ხვდება....

___________
დადადადამ მეხუთე თავიც დავწერე ეს ალბათ ყველაზე დიდი თაბია რაც დამიწერია წავედი ახლა მეძინება გკოცნით მპუა😘

განსხვავებული Where stories live. Discover now