Sabah oldu. Arda beni uyandırdı
"Zeynep uyan bitanem sabah olduu" dedi. Arda'ya baktım
"Yemek hazır mı?" Dedim. Güzel gözleriyle bana baktı, dudaklarını hafifçe araladı ve güzel ses tonuyla bana cevap verdi
"Bugün sıra bizde istersen ben hazırlarım" dedi.
"Sen git ben gelirim" dedim. Arda mutfağa gitti sanırım Arda'dan etkilenmeye başlamıştım ama Burak... Burak ne olacaktı? İlk defa beni kusursuz seven kişiye belki de beni unutmuştur... Bu düşünceleri bırakıp Arda'nın yanına gittim, ona yardım ederken aklıma telefonum geldi ve Arda'ya sordum
"Arda artık telefonumu verebilir misin kaç gündür sende"
"Tamam" dedi. Telefonu elime veriyormuş gibi yapıp bir anda telefonumla beraber elini yukarıya kaldırdı ve alaycı bir ses tonuyla
"Alabiliyorsan al" dedi. Almak için duvara yakın bir sandalyenin üzerine çıktım ve elimi uzattım, elini daha da yukarı kaldırdı, parmak uçlarıma çıktım, telefonu bir anda bıraktı iki elimi de tuttu ben daha ne olduğunu anlamadan dudağımdan 2-3 kere öpücük kondurdu
"N-ne yaptığını sanıyorsun sen?!"
"Ne yani biricik sevgilimi öpemez miyim?"
"Ö-öpemezsin" dedim telefonumu alıp salona gittim. Arda neden böyle bişey yapmıştı ki? Hem de ondan tam hoşlanmaya başladığım zaman o günden sonra herşey kötü gitmeye başladı Elif bana küstü odalarımız ayrıldi, odamdan hiç cikmadım, 1 günde sadece 1 öğün yemek yemeye başladım ve 1 ayda tam 5 kilo kayıp ettim. Okullar açıldı... Eğitimime devam edip başarılı bir hukukçu olmak istiyordum. Arda'ya söyledim ve gereksiz zengin olduğu için okulun müdürüyle ortak oldular bence çok saçma. Okullar açıldı... Burak da okul değiştirmemiş. Onunla konuşmak istiyordum ama her yanına gittiğimde yanında kızlar vardı ve açıkçası konuşmaya utanıyordum beni hiç umursamiyordu bile. Arda da beni her tenefüste görmeye geliyordu çok darlayiciydi. 1 hafta geçti hiç derslerime odaklanamamistim artık herkesden nefret ediyordum kendimden bile beni doğru düzgün seven biri yoktu ya da beni anlayan artık yaşamanın bir anlamı kalmamıştı ve karar aldım veda mektubu yazdım veda mektubunda
"Bunu okuyan kişi büyük ihtimal sen de beni sevmiyorsun ve bu mektubu takmiyacaksin çok uzatmayacağım bu bir intihar mektubudur ve inanmıyorsan en alt kattaki depoya bakabilirsin :)
Zeynep YILDIZ"
Yazdım bunu sıranın üstüne bırakıp depoya doğru ilerledim birisi beni takip etti hızla izini kaybettirdim, depoda halatım ve halatimi sabitlemek için bir kanca cakmistim tam sandalyenin üzerine çıkacakken Burak geldi
"Zeynep dur sakın yapma!"
"Nedenmis?"
"Neden böyle bisey yapıyorsun ki?"
"İNSANLAR BENİ SEVMİYOR BURAK ANLİYOR MUSUN?!"
"Ama ben seni seviyorum"
"NAH SEVİYON AMK EVLADI SEVSEYDİN YANİMA GELİRDİN BENLE KONUSURDUN BENİ TAKMADİN BİLE" dedim ve hayatıma son verdim...
