မူပိုင် [အတွဲ နှစ်]

အပိုင္း သုံး

မူပိုင အပိုင္းသုံး။     ။

အေသေကာင္ကို တန္ဆာဆင္သည့္အခါ မေသမ်ိဳးဟူ၍ မရင့္မသီး သုံးႏႈန္းတတ္ၾက၏။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ပါေစ၊ ထိုလူသည္ ေသႏွင့္ၿပီးသား ျဖစ္ေလသည္။

ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း မဟုတ္ပါဘဲ ျပန္လည္ရွင္သန္ျခင္းဆိုသည့္ အလႊာခပ္ပါးပါးကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ႏိုင္ဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္ခုတည္းသာ လိုခဲ့၏။ ထိုအရာမွာ မူပိုင္ ၊ မူပိုင္သည္ ေဒၚျမရံျခယ္ကို အစြမ္းကုန္ မိုက္႐ူးရဲဆန္ေစခဲ့ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေလး ျဖစ္လို႔ေနသည္။

" ေဒၚေဒါ့္လည္ပင္းက ဘာျဖစ္တာလဲ "

" ႐ုန္းမထြက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ႀကိဳးဒဏ္ရာေလးပါ။ သိပ္ၿပီးလည္း စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ျမ မနာပါဘူးကြယ္ "

" က်ဳပ္နားလည္ပါၿပီ ေဒၚေဒၚ "

ေဒၚျမရံျခယ္၏ လည္ပင္းတစ္ဝိုက္ရွိ အရစ္ေၾကာင္းေလးအား ခပ္ဖြဖြထိေတြ႕ရင္း မူပိုင္ မ်က္ရည္က်ေလသည္။ အသံတိတ္ငိုေႂကြးျခင္းေတြဟာ ရႈိက္သံမထြက္ပါေသာ္လည္း အပီအျပင္ နာက်င္ေစ၏။

" မငိုပါနဲ႔ ဒါလင္ရယ္ "

" အရာအားလုံးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဒၚေဒၚ "

ခ်စ္ေမတၱာဆိုတာ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ေက်းဇူးတင္ျခင္းပါပဲ။ ပိုင္ဆိုင္ရသည့္အခါမွာလည္း ေက်းဇူးတင္ရ၊ မပိုင္ဆိုင္ရသည့္အခါမွာလည္း ထိုမပိုင္ဆိုင္ရျခင္းေလးကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရေပါ့ေလ။ ဘယ္လိုဘယ္ပုံျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္‌ခြင့္ရျခင္းသည္ပင္ အေကာင္းဆုံး ဆုလာဒ္ျဖစ္၏။

" ျမလည္း ဒါလင့္ကို .. "

" ေက်းဇူးတင္တယ္ဆို ထပ္ၿပီးေတာ့ အထိအခိုက္ မခံပါနဲ႔။ နာက်င္ေစမဲ့အရာေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မလုပ္ပါနဲ႔ ေဒၚေဒၚ "

" ထပ္မျဖစ္ေစရဘူးလို႔ ျမ ကတိေပးပါတယ္ကြယ္ "

ခ်စ္ရသူရဲ႕ အိမ္ျပန္လမ္းေလးကိုပဲ ႀကိဳတာပါ။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ျပန္လာျပန္လာ အိမ္ျပန္ေရာက္ဖို႔သာ လိုအပ္သည္။

အိမ္ေထာင္မျပဳပါဘဲ ယခုအခ်ိန္အထိ မူပိုင့္အနားမွာ ရွိေနေပးခဲ့ေသာ တီခ်ယ္သည္ သာမန္အုပ္ထိန္းသူဆိုတာထက္ ပိုေလးနက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တီခ်ယ့္သေဘာ ဆႏၵေတြအတိုင္း ရွင္သန္ေနထိုင္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။