Obsessive Love..~ / Hyunho

Bu Sevgi Değil ^4^

Hyunjinin ağzından :

Korkuyordum, çok korkuyordum.. Birazdan beni mahkeme salonuna götüreceklerdi. Acaba neler olacaktı? Ceza alacakmıydım? Minho bana çok mu kızgındı? Ne kadar ceza alacaktım? Peki, tüm bu yaptıklarımdan pişmanmıydım..? Hayır, değildim. Minhoyu kazanmak için küçücük birşeyi ortadan kaldırdım sadece. Ama sanırım, Minhoyu kazanmak yerine, kaybediyordum..
*
*
*
Zaman gelmişti. Polis beni ilk önce oturduğum tozlu ve fosilleşmiş sandalyeden kaldırdı. Sonra kolumdan tutup demir parmaklıkların arasından çıkardı. Mahkeme salonuna doğru yürüyordum. Çok endişeli ve gergindim.. Acaba, tüm bunları yapmamalımıydım? Minhonun şuan benden nefret ettiğini tahmin edebiliyordum. Ben onun, arkadaşını.. Gözü önünde bıçaklamıştım. Bu, ne kadar iç açıcı veya iyi birşey olabilirdi ki? Sonradan düşününce, yaptığım şeyin çokta iyi birşey olmadığını anladım..

Minhonun ağzından :

Saat 11.50'di. Hemen hazırlandım ve mahkeme salonuna doğru arabayla yola koyuldum. Yolda giderken ne müzik açtım, ne de şarkı söyledim. Sadece yoluma bakıyordum. Hyunjinin neden böyle bir işe kalkıltığını düşünüyordum. Oysaki beni biraz olsa da sevmiştir diye düşündüm. Ama o benim, en yakın arkadaşımı.. Dostumu öldürmüştü.. Onu daha ne kadar sevebilirdim ki?.. Tüm bunlardan sonra...
*
*
*
Mahkemenin olduğu karakola gelmiştim. İçeri girdim. Beni girer girmez bir polis karşıladı.

-Merhaba. Lee Minho sizsiniz değil mi?

Başımla onayladım.

-Evet benim

-Size gideceğiniz mahkeme salonunun yerini göstereyim. İzninizle.

Polisle beraber mahkeme salonuna doğru yürümeye başladık. Polisin arkasında yürüyordum. Kalbim her adımımda güm güm atıyordu. Daha 2 gün öncesine kadar herşey normaldi.. Şimdiyse, mahkeme salonundaydık.. Salona girdim ve bana gösterilen yere oturdum. Benimle beraber diğer şahitler ve hakim de girdi. Sanırım şahitler Hyunjinin komşuları idi. Herkes Hyunjinin içeri girmesini bekliyordu. Ve o zaman geldi.. Hyunjin, başı eğik bir şekilde içeri ilk adımını attı.. Ve o da yerine geçti..
*
*
*
Hyunjin etrafa kaçamak bakışlar atıyordu. Orada, herkes önünde durmak istemediği çok belliydi. Ben olsam bende istemezdim. Ama, bunu o istemişti. Beomgyu'nun ölümüne sebep olan oydu. O, masum birini katletmişti.. Bütün izleyen herkes birbirleriyle konuşuyordu "Ne? Biri mi ölmüş?", "Beomgyu'yu mu öldürmüş?", "Acımasız herif!" "Bunu nasıl yapabilir?".. Hakim elindeki tokmakla herkesin susması için masaya vurdu. "Sessizlik!" diye bağırdı. Daha sonra Hyunjine döndü, Hyunjin ise bana döndü. Benden yardım istiyordu. Onu görmezden gelerek halime döndüm..

-Sen Hwang Hyunjin. Choi Beomgyu'yu öldürdüğün söyleniyor. Bu doğru mu?

Herkes Hyunjine döndü. Bu yaptığını asla affedemezdim ama beni azıcık bile seviyor olsa şuan suçunu itiraf ederdi. Ona itiraf etmesini bekler gibi baktım. Bana döndü. Gözleri dolmuştu. Söylemek istemiyor gibiydi. Sonra başını eğdi ve yere baktı. Bir süre sonra başını kaldırdı ve hakime baktı..

-Hayır. Onu ben öldürmedim.

Gözlerim açıldı. Yalan söylediği apaçık ortadaydı. Tüm bunlara rağmen gelip üstüne nasıl yalan söyleyebilirdi? Dayanamadım ve ayağı kalktım

-Hayır! Sen bir yalancısın! Onu sen öldürdün kendi gözlerimle gördüm!!

Hyunjin de ayağı kalktı ve aynı şekilde bağırmaya başladı

-Onu öldürdüysem.. Senin için öldürdüm! Seni sevdiğim için!!

Hyunjine bakarken elimi yüzüme götürdüm ve saçlarımı geriye attım. Derin bir iç çektim..

-Bu, sevgi değil..

-..

Hyunjin konuşamadı. Artık beni gerçekten sevmediğini anladım.

-Eğer birini gerçekten seviyorsan onu samimilikle seversin. Dostlarını, yakınlarını öldürerek değil.

Yerime oturdum. O da yerine oturdu. Hakim bir kez daha sessiz olmamız için bağırdı. Ve hakim bana döndü

-Lee Minho bey. Elinizde bu cinayete dair kanıtlarınız bulunuyor mu?

Başımı salladım ve onayladım. Daha önceden olayı konuştuğumuz ve elinde kanıtları bulunduran polise döndüm. Ona sessizce kanıtları getirmesi için işaret yaptım. Yanıma geldi ve içinde kanlı ve Hyunjinin el izleri olan bir bıçak verdi. Bıçak küçük, açılabilir ve şeffaf bir poşete konuşmuştu. Bıçağı aldım ve hakime gösterdim..

-Bu bıçağın üzerinde bizzat Hyunjine ait olan parmak ve el izleri var. Ayrıca bıçaktaki kanın DNA sonucunda Beomgyu çıkıyor..

Hakim bıçağı bir süre inceledikten sonra ikna olmuş bir şekilde incelemeyi bıraktı. Ve Hyunjine döndü.

-Sonuç kararlaştırılnıştır.

Herkes hakime döndü. Onun ne diyeceğini merak ediyorlardı. Bende hakime döndüm. Ve devam etti..

-Hwang Hyunjin. Choi Beomgyu'yu bizzat öldürmekten, cinayet suçundan dolayı 6 yıl hapis cezasına çarptırılmıştır.

Hyunjin kelepçeli ellerini ağzına götürdü ve ağzını kapatmaya çalıştı. Gözyaşları içinde bağırdı

-Hayır, lütfen! Ben birşey yapmadım hepsi yalan! Lütfen!!

Hakim hiçbirşeyi umursamadı ve son sözlerini ekledi

-Sonuç kararlaştırılmıştır. Mahkeme bitmiştir. Dağılabilirsiniz.

Ben tatmin olmuş bir şekilde çıkış kapısına doğru ilerlerken Hyunjin bağlı elleriyle kolumu tutmaya çalıştı. Ona döndüm. Bana yalvarır gözlerle bakıyordu

-Lütfen, yardım et.. Elini çabuk tut ve bana yardım et!!

Hyunjine doğru sakin ve yavaş bir şekilde yaklaştım.

-Tüm bunlardan sonra mı? Tch..

Geri uzaklaştım.

-Sen o şansı kaybettin Hyunjin. Cezanı çekeceksin. Hapiste iyi eğlenceler.

Hyunjin gözleri dolu bir şekilde yere düştü. Hayal kırıklığı çekiyordu.. Yanındaki 2 polis onu zindana götürüyordu. Çok mutlu olmuştum. Giderken ona iyi bir şaplak ile nah çektim. Artık mutluydum. Bana takıntılı olan ve güya beni severek dostlarımı katleden bir kişi yoktu..
*
*
*
Karakoldan çıkarken içimi garip bir duygu sardı.. Sanki, Hyunjinin ceza çekmesine üzülüyordum. Arabaya bindim. Giderken Hyunjinle olan anılarımızı hatırladım. Ne güzel günlerdi. Ansızın gözlerim doldu. Artık ne Beomgyu, ne de Hyunjin vardı.. Biri tabuta, biri ise zindana girmişti..
*
*
*
Gerçekten ikisi için de üzülüyordum. Acaba dedoş tüm bunlardan haberdarmıydı? Şimdi bunu düşünecek halim yoktu.. Evime vardım ve sıcak bir duş aldım. Temiz kıyafetlerimi giyindim ve yatağıma yavaşça uzandım.. Biraz olsun içim rahatlamıştı.. Beomgyu'nun resmini çıkardım. Yine gözlerim doldu. Onun resmine sarıldım ve uzun uzun ağlamaya başladım..

-------------------------

Eheh hyuncana bi tık yazık oldu ama haketti👍🏿 sonraki bölümde görüşürüz😻