TESADÜF

2. Bölüm

Multimedya da Mert ve Ada var...

********************************

Hele şükür eve gelebilmiştik. Bugün çok yorucuydu. Şu lanet okula ne için gitmemem gerektiğini iyi anladım. Ama el mâhkum gideceğim. Şu Mert denen çocuk bana daha fazla bulaşmasa daha iyi olacak. Okulun ilk günü onun gibi bir salak ile uğraştığıma hala inanamıyorum. İnşallah hergün onunla uğraşmam gerekmez. Ben bunları düşünürken annem aşağıdan seslendi hemen düşüncelerimden sıyrıldım. "Hadi Ada yemek hazır.""Tamam anneciğim, geliyorummmm." dedim m leri uzatarak. Aşağıya indiğimde annem nefisss bir sofra hazırlamıştı yine... "Vay annemmmm. On parmağında on marifet bu ne çok güzel gözüküyor sofra, harikasın.""Abartma Ada. Hazırladım işte birşeyler." dedi ve yemeğe oturduk. Annem bana bakıp bakıp sırıtıyordu. En sonunda dayanamayıp "Ne var anne?" dedim. "O çocuk kimdi?yoksa..." dedi. O çocuk derken eyvahhh okulda yetmiyor birde evimde soru haline geldi bu çocuk hemen durumu kurtarmak için "Yokkk annem. Düşündüğün gibi değil. Okulda havalımıymış, belalıymıymış neymiş. Bugün yanlışlıkla sırasına oturdum. Biraz atıştık yok yani başka bişi... Durrr sen nerden gördün ki bugün sen gelmeden önce gitti ama..." yoksa beni mi izliyordu haha yok ya imkansız anneme şüpeci bir bakış atınca "Aaaaa Ada. Aslında ben arabayla sokaktan köşeyi dönerken senin söylediğin çocuk mu bilemem. Ama ona baktığını gördüm ondan." haa şimdi herşey açıklığa kavuşmuştu. Bu konuşmadan sonra daha fazla bişey diyemiyeceğimi ve de yemek yiyemeyeceğimi düşünerek masadan kalktım. Annem "Ada daha yemeğini bitirmedin." dedi sitemkar bir ses tonuyla. "Doydum ben anne. Yorgunum yatıcam." anneme konuşma fırsatı vermeden hemen odama çıktım. Odama girdiğimde hemen kendimi yatağıma attım. Çok sinirim bozulmuştu. Hemen yorganımın altına girip uykuya daldım.

Sabah yine o sinir bozucu ses ile uyandığımda "Hayyy sıçayım senin gibi alarma akşam ne güzel geliyorsun kulağıma şimdi nasıl... Offf!!!!!!!!!!" el çabukluğuyla alarmı kapattıktan sonra ayaklarımı sürüye sürüye banyoya gidip kendimi soğuk suyun altına attım. Anca böyle açılabilirdim. Banyomu hızlıca yapıp üzerime formalarımı geçirdim. saçlarımı kurutup doğal haline bırakarak(zaten saçlarım düz olduğu için sorun olmazdı.) hemen aşağıya indim. Bişiler atıştırdıktan sonra annemle okula gitmek için yola çıktık. Yine şu lanet okula geldiğimde içimden yine arabadan inme isteği gelmiyordu. Sonra deli cesaretim devreye girdi ve annemi öpüp arabadan indim. Sonuçta onun işe geç kalmasını istemem ve de kendimi küçük gösteremem! Kendimden emin bir vaziyette okula girdim. Bahçede oyalanmadan sınıfa hızlı adımlarla çıktım. Sınıfa girdiğimde Irmağın gelmediğini farkettim neyse dedim ve sırama oturdum. Sonra 3 çocuk sınıfımıza girdi ve tahmin edersiniz ki bu çocuklardan biride Mertti. Bana piçvari bir gülümseme ile bakıp sırasına oturdu. Salak kelimesi bile bu çocuğun yanında akıllı kalıyor vallaha... 5 dakika sonra Irmak sınıfa girince derin bir ohhhh çektim. "Günaydın canım"diyerek sıraya oturdu. "Günaydın. Hiç gelmiyecksin sandım." "Aslında uyuya kalmışım. Biraz daha uyusam sanırım gelmezdim. Ama seni yanlız bırakmak istemediğim için hemen kalkıp geldim." dedi gülümsiyerek. "Çokkkkk teşekkür ederim. Seni çokkkk seviyorum canım arkadaşım." diyip sarıldım. Ayrıldıktan sonra "Heee bir de İstanbul trafiği var ondan da biraz gecikmiş olabilirim." Aaaaa evet. Ben daha alışamadım. "İstersen okulu ve İstanbul'u gezdiririm sana. Sana da uyarsa." "Tamam olur. Ama ilk önce sen bana telefonunu ver bende sana." "Zaten baştan vermemek hataydı" dedi gülerek. Telefon numaramı verdikten sonra tabi oda bana verdi. O sırada sınıfa hoca girdi. Ders Biyolojiymiş. Bu dersi pek sevmem. Ama dinlemek zorunda olduğum için dersin sonuna kadar dinledim. Teneffüs zili çalınca sınıfta kalmaya karar verdim. Aşağıya inmek hiç içimden gelmiyordu. Ama sınıfta da nasıl rahat diceğimi bilemiyorum. Mert ve iki arkadaşı 4 sıra arkamda ve onlar varken rahatı bırakın huzurlu bile olamıyacağımı bildiğim için sadece inşallah bir mallık yapmazlarrrr....