-19 Ekim 1954-
- Kraliçem sakin olun! Yapabilirsiniz!
Emilie- Igh! Ah...Ah...
- ...Başardınız.... Başardınız kraliçem!
Hemşire yeni doğan ikiz bebekleri havluya sarıp kraliçenin kollarına yavaşça bıraktı.
Emilie- Ah Tanrım... Bunlar şimdi benim çocuklarım mı?
- Evet kraliçem sizin ikizleriniz. *gulumser*
Kraliçe bu olana inanamayıp mutluluktan ağlarken, kral odaya panikle girdi. Karısının kollarında ağlayan ikizleri görünce panikle tuttuğu nefesi verdi. Kral yavaşça karısına yaklaşıp alnına küçük bir öpücük kondurdu. Daha sonra yere çömelip ikizleri izlemeye başladı.
-13 Aralık 1957-
İkizler artık 3 yaşındaydı. Ikiside gayet sağlıklı birer omegaydı. Anneleri Emilie ise pekte iyi sayılmazdı. İkizleri doğurduktan bir kaç ay sonra yataklara düşmüştü. Babaları Arthur ne yaparsa yapsın Emilie bir türlü iyileşmiyordu. İkizler Lumine ve Aether ise herşeyden bir haber günlerini oynayarak geçiriyorlardı. Aradan 4 gün sonra babalarını perişan bir şekilde ağlarken gördüler.
Lumine- Baba iyi misin?
Babalarının yanına gelip sıkıca sarıldılar.
Kral Arthur- Ah *sıkıca sarılır* Anneniz... uzun bir uykuya daldı maalesef...
Aether- O zaman uyandırırız!
Kral Arthur- Sevgili Aether'ım ne kadar denesekte anneniz uyanmadı ve bir daha uyanamayacak
Lumine- Uyuyan Güzel masalındaki gibi mi?
Kral Arthur- Aynen oyle canım
Lumine- O zaman annemi öpüp uyandırabilirsin baba!
Kral Arthur- Ben sanırım annenin gerçek aşkı değilim öpünce bile uyanmadı... Belki gerçek beyaz atlı prens gelene kadar beklemeliyiz?
Lumine- Hmh ama bu çok uzun sürerse?
Kral Arthur- B-bilmiyorum tatlım...
Aether- Annemi görmek istiyorum!
Kral Arthur- Üzgünüm Aether ama anneni gor- Hey nereye gidiyorsun!
Aether kardeşinin elini sıkıca tutup annesinin odasına doğru koştu. Kapıyı açtığında odada bir sürü şifaci ve doktor vardı. Yatakta ise beyazlar içerisinde anneleri yatıyordu. Kalabalıktan zorda olsa kurtulup annelerinin yanına geldiler. Bir süre annelerinin güzel yüzüne baktıktan sonra dürtüp sarsmaya başladılar.
Aether- Anne! Anne! Uyan hadi!
Dürtüp sarsmaya devam etselerde hiç bir haraket yoktu.
Lumine ağlarken Aether annesinin ruhsuz bedenine bakıyordu. Birden omzunda büyük bir el hissetti. Arkasına baktığında babası ile göz göze geldi ve babasına sıkıca sarılıp ağlamaya başladı. İşte saraydaki hüzün böyle başladı...
